باورش دشوار است اما این روزها بسیاری از مخاطبان فیلمهای سینمایی جذب سریالهایی شده اند که در شرکت های مشهوری مثل آمازون، نتفلیکس یا HBO تولید می شوند. درواقع بسیاری از مخاطبان ترجیح می دهند برای فصل جدید یک سریال منتظر باشند تا یک فیلم سینمایی. گرچه هنوز هم فیلمهای محبوب کم تعداد نیستند و خوب می فروشند اما رشد سریع محبوبیت سریالهای تلویزیونی بین مخاطبان بین المللی در نوع خود بی سابقه است.
به گزارش سرویس خواندنی های انتخاب، برای مدتی طولانی فیلمها پادشاهان قلمرو تصویر برای مخاطبان بودند. سریالهای تلویزیونی نیز در کلیشه های قابل پیش بینی و تکراری گیر افتاده بود و تقریبا برای همه مخاطبان دلسردی و بیزاری ایجاد کرده بودند. سریال های تلویزیونی در دهه های 1980 و 1990 به عنوان روشی سریع و آسان برای درآمدزایی از داستان های موجود که مردم با آنها قبلاً آشنا بودند ، محبوب شدند.
روند و خط داستانی اغلب سریال ها را می شد در عرض یک یا دو قسمت حدس زد و اغلب نیز در حد نمایش در داخل کشور ساخته می شد و سازندگان به فکر فروش سریال خود به دیگر کشورها یا حق پخش بین المللی نبودند. سریالها نقش سرگرم کننده و پر کردن اوقات فراغت مخاطبان را در سطحی ترین حد ممکن ایفا می کردند و خبری از ژانرهای متعدد، جلوه های ویژه خیره کننده یا گره های داستانی متعدد نبود.
در این دوران ستاره های سینما مثل چند دهه قبل یکه تاز محبوبیت بین مردم بودند و قطعا افراد بین یک ستاره تلویزیونی و یک ستاره سینمایی، گزینه سینمایی را برمی گزید. به مرور زمان کمپانی های فیلم سازی تصمیم گرفتند سری به دنیای سریال بزنند و از سال 2000 میلادی به بعد نیز شبکه های خصوصی تلویزیونی و حتی شبکه های کابلی تلاش کردند روی جدید یعنی ساخت سریال های چالشی را بیازمایند.
اما حتی در همان دوره نیز تصور نمی شد روزی محبوبیت سریالهای تلویزیونی به حدی برسد که با استقبال بین المللی یا رکوردشکنی دانلود رو به رو شوند، درست مثل همان اتفاقی که برای سریال بازی تاج و تخت رخ داد و بسیاری از مخاطبان برای دیدن قسمت آخر فصل هشتم تا صبح بیدار ماندند. استفاده از بازیگران جذاب، پولساز و حرفه ای، جلوه های ویژ قوی، داستان های پر از گره و چالش و تیم کارگردانی قوی باعث شده این روزها ساخت سریال در اولویت بسیاری از شرکت ها قرار گرفته و حتی پای کارگردانان سینمایی به پروژه های سریال سازی باز شود.
به همین خاطر است که بسیاری از سریال سازان پس از موفقیت فصل های یک و دو سریال خود گاهی تا تا هشت فصل و بیشتر نیز پیش می روند. آمارهای جدید نشان می دهد اغلب خانواده ها در ایالات متحده حداقل یک سریال را به طور جدی دنبال می کنند در حالی که فیلمهای دنباله دار چنین اقبالی ندارند و گاهی از سوی تماشاگران بایکوت می شوند.
به نظر می رسد این روزها دوره سریالهای پر خرج و دنباله دار است البته مشروط به آن که فیلمنامه و اجرای آن مخاطبان را راضی کند.
