خشكی دهان یا پوست را شاید تجربه كرده باشید، اما تحمل خشكی چشم سخت‌تر است؛ چراكه روی یكی از اساسی‌ترین كاركردهای بدن، یعنی بینایی، تأثیر می‌گذارد.
علت خشكی چشم در اغلب موارد به مقدار ناكافی اشك برمی‌گردد؛ به این معنی كه خیلی اوقات خشكی چشم وقتی رخ می‌دهد كه چشم‌ها به هر دلیلی قادر به تولید اشك كافی نباشند. شاید تابه‌حال فكرش را هم نمی‌كردید كه اشك چقدر در كاركرد طبیعی چشم‌ها مؤثر است! چشم‌ها با تولید اشك از خود در برابر گردوغبار و عفونت‌ها محافظت می‌كنند.
شایع‌ترین علائم خشكی چشم عبارتند از: سوزش، احساس بودن چیزی در چشم، قرمزی، تاری دید، خستگی چشم و همچنین احساس سنگینی پلك. گاهی پیش می‌آید كه فرد براثر خشكی چشم حتی در حالت گریه قادر به اشك‌ریختن نیست و بعدها پس از گذشت دوره خشكی با حجم زیادی اشك مواجه می‌شود. خشكی شدید چشم می‌تواند به قرنیه آسیب بزند و در موارد وخیم روی بینایی تأثیر سوء بگذارد.
خشكی چشم گاهی حاصل استفاده از لنزهای تماسی یا ابتلا به عفونت‌های چشمی است. البته، عوامل طبیعی ازجمله افزایش سن و گاهی تغییرات هورمونی در دوران بارداری یا یائسگی نیز موجب كاهش رطوبت چشم می‌شوند.
علاوه بر عوامل نام‌برده، مصرف داروهایی نظیر آنتی هیستامین‌ها، داروهای ضدافسردگی و حتی داروی فشار خون هم می‌توانند تأثیرگذار باشند. از دیگر علل احتمالی خشكی چشم می‌توان به عوامل محیطی مانند مواجهه با باد و دود و همچنین بیماری‌های خاصی چون لوپوس، آرتروز و دیابت اشاره كرد.
البته، خشكی چشم در موارد زیادی از عوارض خیره‌شدن‌های طولانی به صفحه كامپیوتر و موبایل و پلك‌نزدن كافی است؛ اینجا قانون ۲۰ـ۲۰ـ۲۰ به كارتان می‌آید: هر ۲۰ دقیقه به‌مدت ۲۰ ثانیه به چیزی در فاصله ۲۰ فوتی (۶ متری) نگاه كنید!
روزنامه جام جم
