" کرونا " و نقش سودجویان ، سلبریتی نماها و نیکوکاران

محمود صباغی: دو سه ماهی بیشتر طول نکشید تا ویروس عجیب و غریب "کرونا" مرزهای جغرافیائی را در نوردد و اکثر ممالک نیمکره شمالی کره خاک را درگیر کند. وجه تمایز این مهمان ناخوانده با دیگر آلودگیهای عفونی در ناشناخته و پنهان بودن نشانه های بالینی ، سرعت انتشار و فقدان یک شیوه درمانی مشخص است که جامعه جهانی را ابتدا در بهت وسپس در وحشت فرو برده است . در حقیقت آنچه بیش از این ویروس ، بشریت را تهدید میکند ، " ترس" و وحشتی است که بر جامعه جهانی سایه افکنده است . شاید همین وحشت عمومی است که هر شایعه و اظهار نظر نابخردانه و غیر کارشناسی را در اذهان باور پذیر کرده است. حال آنکه تجارب بشری نشان میدهد که در هنگام هجوم چنین مهمانان ناخوانده ای ، با بی تفاوتی نسبت به شایعات وحفظ خونسردی و رعایت توصیه های بهداشت فردی ، بهتر میتوان از پس گسترش وعوارض خطرناک آن برآمد. البّته بدیهی است که نمیتوان از نقش محوری "اعتماد" متقابل مردم و مسئولان نیز براحتی گذشت.

درچند روزی که از جولان " کرونا " در کشور میگذرد ، فضای مجازی در تسخیر اخبار گوناگونی است که راست و دروغ ، زشت و زیبا ، امیدوار کننده و ترس آور را در هم آمیخته و بر سیطره ترس عمومی دامن میزند. صرفنظر از اهداف بعضآ سیاسی ، نمیتوان بسادگی از نقش مخرب سود جویانی گذشت که از موقعیّت کشورسوءاستفاده کرده و بدنبال پرکردن جیب خود و یکشبه ره صد ساله رفتن، بر التهاب فضای عمومی جامعه دامن میزنند .

از پیامدهای چنین فضای ملتهبی ، نارضایتی عمومی و گلایه شهروندانی است که با استیصال ، وسائل بهداشتی مورد نیاز این روزها ی خود را به بهای گزاف و بعضآ تا ده برابر قیمت اصلی تهیّه میکنند ، شاید در شرائط طبیعی جامعه بتوان عملکرد نمایشی آن سلبریتی نمائی را نادیده گرفت که ریاکارانه به  دلجوئی از کودکان کار وسرزدن به خانه سالمندان میپردازد تا فیلم  و کلیپی تهیه و در فضای مجازی منتشر کند ، امّا در چنین فضای ملتهبی که اذهان عمومی بشدت متآثر از گسترش این ویروس و نگران عوارض احتمالی آن است ، دیگر نمیتوان چشم برچنین سوء استفاده هائی بست. درحالیکه اصولآ اظهار نظر در حوزه پزشکی ، بر عهده متخصصان و مقامات ذیصلاح است ،چگونه ممکن است که فردی صرفآ با اتکاء به  ایفای نقشهائی آبکی در چند سریال و فیلم غیر قابل اعتنا ، به چنان جسارتی برسد که بی توجّه به واکنش احتمالی قضائی و نهادهای ذیربط ، شیشه شربتی (!) بدست بگیرد و با بیمزگی ، به خلایق توصیه کند آنرا تهیه کنند تا از کبد چرب و ویروس " کرونا" در امان بمانند؟ اگر ما هم خود به نوعی در شکل گیری توهّم سلبرتی بودن چنین افراد بیسوادی دخیل باشیم – که هستیم -  اما رویکرد سودجویانه داروخانه داران تحصیل کرده ای که متاسفانه با یدک کشیدن عنوان " دکتر " که قاعدتآ بایستی متعهد به قسم نامه بقراط باشند را کجای دلمان بگذاریم ؟ روی دیگرسکّه، احتکارکنندگانی هستند که با هدف سودجوئیهای کلان ، اقلام مورد نیاز بهداشتی مردم را در چنین موقعیت اضطراری ، در انبارهای پنهانی ذخیره میکنند. این دیگر تنها یک احتکار ساده نیست که با جریمه نقدی و مصادره اجناس موضوع فیصله پیدا کند ، بخطر انداختن جان و سلامتی مردم و به سخره گرفتن نگرانیها و اضطراب عمومی ، به تنهائی نیازمند واکنشهای تنبهی شدید دستگاه قضائی است.

و بالاخره روی سخن پایانی با نیکوکاران ،خیرّان و دیگرانی است که به مناسبتهای مذهبی مانند تاسوعا و عاشورا و ... اقدام به توزیع نذری و ولیمه میکنند: آیا نمیتوان در چنین وانفسائی اقدام به نذر اقلام بهداشتی کرده و همانطور که غذای نذری در میان مردم توزیع میکنند ، لوازم بهداشتی مورد نیاز این روزها را بدست کسانی برسانند که در معرض خطربوده و بهر دلیلی توان تهیه آنرا ندارند؟ در پیشگاه پروردگار، ارزش و اعتبار چنین نذوراتی کم از آن دیگری نیست . بی شبهه.