صبح مشغول کار‌های متعارفی بودیم. بعد از ناهار بر حسب وعده با مسیو ناولیه به اتفاق میرزا حسین‌خان و میرزا عبدالحسین‌خان به دیدن موزه لوور رفتیم. باز مبلغی از آثار ایرانی که در لوور است اعجاب کردیم و به علاوه چیز‌های دیگر از قبیل: ظرف‌های اتروسک و پرده‌های نقاشی خوب دیدیم. از جمله صورت مادام رکامیه و ژکوند و امثال آن و بنا شد باز روز دیگر برویم. عصر منزل آمده و باز قدری کار کردیم و شب بیرون نرفتیم و از مادموازل ماری‌رو پذیرایی کردیم.
چون از پیش‌آمد امور چین برمی‌آید که کار‌های مشرق معطلی داشته باشد چنین به نظر ما می‌رسید که باید تلگرافی به طهران کرد و در این باب کسب تکلیف نمود. اما مشاورالممالک [وزیر خارجه] که هیچ در فکر نیست. گاهی مطلبی را که به او می‌گویی تصدیق می‌کند، اما حال این‌که اقدامی بکند ندارد. هر کاری را که ما کردیم و گردنش گذاشتیم می‌شود، والا فلا.
منبع: یادداشت‌های روزانه محمدعلی فروغی، به کوشش محمدافشین وفایی و پژمان فیروزبخش، تهران: سخن، چاپ هفتم، ۱۳۹۸، ص. ۱۵۹.
