۱۳۸۲؛ لابی آمریکا با هلندی‌ها علیه ایران / فرانسه و آلمان به دنبال «دیپلماسی آرام» در قبال تهران هستند

موضوع سند: ایران/آژانس: وزارت امورخارجه هلند درباره برنامه هسته ای ایران

طبقه بندی: محرمانه

پنج شنبه 13:43 دقیقه بیست و هشتم آگوست 2003

از: هلند

به: نامشخص

1. خلاصه: نماینده سیاسی ما روز 27 آگوست تلگراف مرجع را به پل ویلک، مسئول عدم گسترش تسلیحات در وزارت امورخارجه هلند تحویل داد. هلند معتقد است صدور قطعنامه عدم همکاری (non-compliance) درباره ایران بسیار مهم است اما نگران است با توجه به قطعی نشدن گزارش دکتر البرادعی، رسیدن به این هدف شدنی نباشد، زیرا برخی از اعضای هیات حکام خواهان انتظار تا زمان گزارش بعدی در ماه نوامبر هستند. علاوه بر این، آنها معتقدند بازیگران اصلی اروپایی مانند فرانسه و آلمان احتمالا خواهان رویکردی «آرامتر» خواهند شد. رسیدن به قطعنامه در شرایط کنونی دشوار خواهد بود، اما منتظر ماندن می تواند به ایران فرصت دهد تا جزییات بیشتری از برنامه هسته ای خود را «پاکسازی» کند. بصورت کلی، ویلک معتقد بود مجموعه ای فشارهای مهم سیاسی و اقتصادی می تواند ایران را به کنار گذاشتن برنامه هسته ای خود متقاعد کند وو او احتمالا موفقیت در این مسیر را «تقریبا ناچیز» می داند.
2. نماینده سیاسی ما نکات تلگراف مرجع را با پل ویلک، مسئول عدم اشاعه در وزارت امورخارجه هلند در روز 27 آگوست در میان گذاشت. ویلک می گوید هلند با صدور قطعنامه موافق است و [این ماجرا] «به هیچ وجه سوتفاهم نیست، آنها دارند دروغ می گویند». ویلک از این ادعای ایران شوکه شده بود که توسعه تاسیسات آب سنگین را برای تولید ایزوتوپ‌هایی برای روندهای درمانی و صنعتی آغاز کرده اند زیرا نمی دانسته اند که برنامه غنی سازی اورانیوم برای این منظور مفید خواهد بود یا خیر. [ویک افزود:] «حالا که مشخص شده برنامه غنی سازی مفید بوده است، چرا هنوز آب سنگین را پیگیری می کنند؟» ویلک ابراز علاقه مندی کرد تا ارزیابی فنی آمریکایی درباره کاربرد رآکتور آب سنگین برای تولید ایزوتوپ در مقابل تاسیسات HEU و LEU دریافت کند.
3. ویلک برداشت خود از مباحث داخلی اتحادیه اروپا درباره برنامه هسته ای ایران را مطرح کرد. او گفت که ایتالیایی ها و رییس اتحادیه اروپا در ابتدا تنها به دنبال این بودند تا فرستاده خود به مالزی را به عنوان رییس نم منصوب کنند اما متقاعد شده اند تا رویکرد خود را در قبال برزیل، کلمبیا، مصر، هند، مراکش، پاناما، آفریقای جنوبی و سودان گسترش دهند. این فرستاده مذکور قبل از گزارش اخیر البرادعی اعزام شده و به دنبال رسیدن به یافته هایی مبتنی بر عدم پایبندی نبوده بلکه «ادامه رویکرد مبنایی» در برابر ایران و متقاعد کردن آنها به امضای پروتکل الحاقی بوده است. ویلک می گوید اتحادیه اروپا تلاش می کند تا این بحث را با نم مطرح کند که برنامه ایران فاقد توجیه اقتصادی است، بحثی که او معتقد است می تواند برخی از کشورهای نم را متقاعد کند. ویلک معتقد است منافع اقتصادی گسترده بازیگران اصلی اتحادیه اروپا در ایران ممکن است بر ایتالیا تاثیرگذاشته و امکان دارد که فرانسه و آلمان به دنبال «دیپلماسی آرام» باشند هرچند او معتقد بود که سازمان اطلاعات فرانسه و متخصصان فنی آنها همین نگرانی ها را درباره ایران دارند.
4. از نظر ویلک تنها فرصت برای متقاعد کردن ایران برای کنار گذاشتن برنامه هسته ای شان از طریق اعمال فشارهای گسترده سیاسی و اقتصادی (تهدید به تحریم) و مشوق ها (مانند تضمین سوخت بوشهر، برسمیت شناخته شدن سیاسی توسط آمریکا) خواهد بود. حتی در این شرایط هم او خوش بین نبود زیرا معتقد است ایرانی ها ممکن است به این نتیجه برسند که تحمل این فشارها ارزشش را دارد، و هرچه مشکلات اجتماعی بیشتر شود، احتمال عقب نشینی آنها کمتر خواهد شد.

راسل