غلامرضا بنی اسدی: خوشحالم از شکست ترامپ. خیلی خوشحالم! او فقط رئیس جمهور آمریکای جنایتکار نبود بلکه جنایتکاری بود که نماد "همه" ظلم‌ها" ناجوانمردی شده بود. قانون را زیر پا می‌گذاشت. نظامات جهانی را به هم ریخته بود. معاهدات را امضا کرده، بی توجهی می‌کرد. جنگل بیشتر قانون دارد تا جهانی که ترامپ در ذهن خود ساخته بود.
شکستِ موجودی چنین که "فرعون" در او قد کشیده بود و همه جهان را "مصرِ" خویش می‌خواست، برای همه شیرین است. این که برخی از دوستان بیش از خود ترامپی‌های آمریکا، ناراحت‌اند و زانوی غم در بغل دارند را نمی‌فهمم. این که قاتلِ شهید سلیمانی، به لحاظ سیاسی، سقط شد، جای خوشحالی ندارد آیا؟ این که باعث و بانی سختی‌های مشقت بار هموطنان مان، در هم شکسته شد، جای شادگویی ندارد؟
شکستِ ترامپ برای ما فقط شکستِ رئیس جمهور آمریکا نیست. درهم شکستن هژمونی قدرت شیطان است. چیزی که بایدن نخواهد توانست آن را احیا کند. این آیا امید آفرین نیست؟ مطمئن باشید در میان مردم، کسی به بایدن امید نبسته است. توقع هم نداریم که او در‌ها را بگشاید. او را که ما انتخاب نکرده‌ایم که توقع داشته باشیم.
اصلا با او کار نداریم، اما واقعا به سلامت رستن از دست دیوانه ای، چون ترامپ، خود یک هیجان دلنشین ایجاد نمی‌کند؟ واقعا نمی‌دانم برخی از دوستان مدعی انقلابی‌گری چرا شاد نمی‌شوند از سقوط ترامپ؟ یادشان رفته است او چه جنایت‌ها کرد در حق ملت ایران؟ شرایط سخت بیمارانی که در نبود دارو دارند به مرگ نزدیک می‌شوند را حس نمی‌کنند؟ دست جدا افتاده قاسم سلیمانی را به یاد نمی‌آورند؟
لا اقل به این خوشحال باشند که پیشگویی سید حسن نصرالله محقق شد که در زمان شهادت حاج قاسم، به صراحت "امروز" را خواند و گفت: انتخابات را خواهی باخت و بدجوری هم باخت. خود را پیروز می‌دانست و باخت! این شیرینی شکست او را برای ما مضاعف می‌کند.
باور کنید هرچه فکر می‌کنم دلیل "ناشادی" برخی‌ها را درک نمی‌کنم. من، اما شادم به شکستِ ترامپ و می‌بینم که از افتادن این فرعون، بسیاری از مردم کوچه و بازار شادمانند و قطعا در پهنه جغرافیای عالم نیز فراوانند که به شادمانی، سقوط کابوی دیوانه را جشن می‌گیرند هرچند نتانیاهو و بن سلمان و مریم رجوی و سلطنت طلب‌ها و ادامه آمد نیوز و زایده‌های فاشیسم زانوی غم در بغلشان خشک می‌شود. ما شادمانیم، شادمانیم، شادمانیم!
غلامرضا بنی اسدی: روزنامه‌نگار
