پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : محمدحسين لطيفي کارگردان فيلم «پاريس تا
پاريس»گفت: «پاريس تا پاريس» از ابتدا تا انتها يک مرثيه است و من براي
ساخت يک مرثيه به فرانسه رفته بودم.
«پاريس تا پاريس» براي من يک زنگ تفريح براي تغيير حال و هوايم بعد
از ساخت سريال تيره و تلخ «قلب يخي» به حساب مي آيد و بايد بگويم «پاريس تا
پاريس»، زنگ تفريحي است که مي تواند من را از آن فضا جدا کند.
البته اگر فرصت بيشتري براي بازنويسي و تفکر بيشتر روي فيلمنامه پيدا
مي کردم، احتمالا فيلم بهتري مي ساختم. نبايد به فيلم کاملا مطلق نگاه کنيم
و فکر کنيم که همه صحنه هاي فيلم از دست کارگردان در رفته، بلکه کارگردان
خيلي چيزها را مي فهمد! بايد اعتراف کنم که بعضي وقت ها واقعا دلم مي گيرد
که فيلمسازان ديگر کشورها در فيلم هايشان با افتخار پرچم کشورشان را نشان
مي دهند، اما نمي دانم چرا ما ايراني ها اين گونه نيستيم؟! چرا تا يک نفر
پرچم ايران را نشان مي دهد مي گوييم اين صحنه شعاري است؟! ايراني بودن براي
بسياري از ما به يک شعار تبديل شده است و من براي اين موضوع تأسف مي خورم.
من به کشورم افتخار مي کنم و دوستان لطف مي کنند اگر هنگام مرگم، روي
تابوت من پرچم ايران را بکشند!
قبل از اين که وارد سالن نمايش فيلمم شوم، به چند نفر از دوستان نزديکم
گفتم اگر مي خواهيد فيلم ببينيد، برويد و در سالن هاي ديگر فيلم تماشا
کنيد، چرا که «پاريس تا پاريس» واگويه هاي علايق شخصي من است. معتقدم من حق
دارم که بعد از چهار سال کار براي مردم و ساخت سريالي که آنها دوست دارند،
به واگويي قصه اي که به آن علاقه دارم، بپردازم و البته بسيار خوشحالم که
مانند بسياري از دوستان سينماگر، اين تجربه جديد با هزينه هاي دو سه
ميلياردي انجام نشده است!
اين که يک فيلم ساز مدام در يک تيپ فيلم بسازد، به مرگ حرفه اي دچار مي
شود. به نظرم بهتر است که اجازه دهيم فيلمسازان تجربيات جديدي کسب کنند.
البته من خودم به ضعف هاي فيلمم واقف هستم و منتظرم نقد هاي زيادي را
درباره آن بشنوم، اما خدا را شکر مي کنم که اين تجربه جديد هزينه زيادي در
پي نداشته است
