تصویب عجولانه طرح سنجش متمرکز دانشجو بدون نظرخواهی از دانشگاههای آزاد و غیردولتی؟!

دکتر مجید رضاییان دبیر شورای راهبردی اطلاع رسانی دانشگاه آزاد اسلامی در یادداشتی به ایسنا ضمن اشاره به استرس و فشار روانی که با اجرای طرحِ متمرکز سنجش و پذیرش دانشجو گریبانگیر داوطلبان می شود نسبت به بررسی و تصویب این طرح درکمیسیون آموزش بدون کسب نظر کارشناسی دانشگاهها انتقاد کرد.

به گزارش ایسنا، در این یادداشت آمده است:

«هر دم از این باغ، بری می رسد»، ضرب المثل دیرآشنایی در فرهنگ سیاسی و اجتماعی ما ایرانیان است که در جای خود، «وقایع روز» را می توان هر از گاهی با آن بازخوانی کرد و به سنجش درآورد.

همه می دانیم که دولت تدبیر و امید، از مدافعان سرسخت «افزایش کیفیِ آموزش عالی» و در کنار آن «توجه به توسعه بخش خصوصی و غیر دولتی» است. دانشگاه آزاد، به تعبیر رهبر معظم انقلاب، ریاست محترم جمهور و رییس هیأت امنای دانشگاه، محوراصلی بر عهده گرفتن بار نظام آموزش عالی در بخش غیر دولتی و خصوصی است و دیری است که مورد فشار و برخوردهای متفاوت برخی از نمایندگان مجلس - با هدف محدود کردن و آزاد نماندن این دانشگاه - قرار می گیرد.

در ادامه این سلسله از رفتارها که از سال 92 آغاز شده و با سیاست مدبرانه هیأت امنا و ریاست دانشگاه، گاه حل شده است، در تازه ترین اقدام، شاهد طرحی شتاب زده در زمینه «تمرکز سنجش و پذیرش دانشجو» از سوی برخی از همین نمایندگان در شرایطی هستیم که نظر دانشگاه آزاد و دیگر دانشگاه های غیر انتفاعی که بار اصلی آموزش عالی را بر عهده دارند؛ در کمال ناباوری اخذ نشده است.

نکاتی که در این رابطه شایسته تأمل است، گرچه ابعاد گسترده تری دارد، تنها به گوشه ای از آن اشاره می شود:

در صورت تصویب طرح سنجش و پذیرش دانشجو که به موجب آن آزمون ورودی به دوره های تحصیلات تکمیلی دانشگاه ها یکی می شود، علاوه بر از بین رفتن« شانس داوطلبان» برای شرکت در آزمون دانشگاه آزاد، استرس و فشار روحی که با ادغام کنکور در دولت قبل بر خانواده ها وارد شد ، گریبانگیر آزمون کارشناسی ارشد و دکتری نیز خواهد شد.

طرح یک فوریتی سنجش و پذیرش دانشجو در حالی که تنها چند ماه مانده به پایان کار مجلس ، توسط رئیس کمیسیون آموزش و تحقیقات مطرح شده است که مستقیما با سرنوشت و حق هزاران داوطلب تحصیلات عالیه سروکار دارد و با وجود این که نیاز به بررسی حقوقی، علمی و کارشناسی بیشتر دارد، عجولانه در دستور کار مجلس قرار گرفته است.

فارغ از همه اهداف احتمالی سیاسی و جناحی که ارائه کنندگان و حامیان طرح مذکور در مجلس شورای اسلامی دنبال می کنند، این طرح نظام پذیرش دانشجو در دوره های تحصیلات تکمیلی برای کلیه دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی کشور، رشته های پزشکی و غیرپزشکی را تحت تاثیر قرار می دهد.

از جمله ایرادات وارده به این طرح «عدم ارائه نظرات کارشناسی نهادهای تصمیم ساز در خصوص مزایا و معایب طرح مذکور»است، به طور مثال به دانشگاه های غیردولتی نظیر دانشگاه آزاد اسلامی، جامع علمی کاربردی و موسسات غیر انتفاعی که بیش از 70 درصد بار آموزش عالی کشور را عهده دار هستند و یا حتی دانشگاه پیام نور حقی برای مشارکت فعال و موثر در این طرح داده نشده است که خود بسی جای تعجب و سوال دارد!

از سوی دیگر، اجرای طرح مذکور از دو جهت با «فرمایشات رهبر معظم انقلاب و سیاست های کلی نظام» تعارض جدی دارد: اولا ؛ با تاکید ایشان «بر افزایش بومی گزینی» و «توسعه تحصیلات تکمیلی» مغایرت داشته و نتیجه آن محدودسازی تحصیلات تکمیلی و انحصار دولتی آن است و ثانیا؛ با «سیاست های تمرکز زدایی» و «کوچک سازی دولت» تضاد دارد.

از سوی دیگر و در سطح داوطلبان به راحتی می توان این استدلال را مطرح کرد که؛ استرس و فشار روحی که با ادغام کنکور در دولت قبل بر خانواده ها وارد شد، اینک با ادغام کنکور کارشناسی ارشد و دکتری و هم کاهش ظرفیت مقاطع کارشناسی ارشد و دکتری، گریبانگیر آنان خواهد شد و هم «فشار روحی و روانی مضاعفی» همانند ادغام قبلی بر «خانواده ها» وارد خواهد کرد.

در این میان نکته قابل توجه آن است که طرح مذکور که با عنوان سنجش و پذیرش دانشجو برای کلیه دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی تدوین شده است، پیش از این یعنی در اردیبهشت 93 به دلیل داشتن بار مالی «خلاف اصل 75 قانون اساسی» شناخته شد و هم اکنون نیز، توسط کمیسیون بهداشت و درمان مجلس رد شده است.

اینک پرسش اساسی این است که اقدام شتاب زده برخی از نمایندگان محترم مجلس نهم آن هم در آستانه انتخابات مجلس دهم ، آیا واقعا به صلاح دانشجویان، آموزش عالی کشور و مردم است و یا موجب ایجاد یک رقابت ناسالم بین دانشگاه های کشور و تخریب و تضعیف آنها می شود؟

این حق طبیعی مردم است که از نمایندگان خود در مجلس شورای اسلامی و وزارت علوم انتظار داشته باشند که برای احقاق حق شان با

یک کار کارشناسیِ همه جانبه- به دور از منافع شخصی و سیاسی خود- برای جوانانی که به ادامه تحصیلات عالیه در کشورشان امید بسته اند ، فرصتی برابر فراهم کنند.