پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : علیرضا داوودنژاد كار گردان فیلم مرهم شب گذشته میزبان شبكه جهانی جام جم بود.
به گزارش انتخاب به نقل از پارس توریسم ، دراین برنامه بخشهایی از تعدادی از فیلمهای قدیمی آقای داوودنژاد مثل نازنین و خانه عنكبوت به همراه فیلمهایی چون نیاز و مرهم نشان داده شد .
داوودنژاد دراین برنامه بااشاره به اینكه فیلم نازنین را در۲۱سالگی ساخته عنوان كرد : از همان ابتدای فیلمسازی اش به موضوعاتی دكوپا‍ژ،قاب بندی و شخصیت پردازی اهمیت بسیاری قائل بوده است .
وی در پاسخ به سوالی درباره استفاده از نابازیگرها گفت :گرما ،طراوت و سرزندگی كه در نابازیگران وجوددارد همیشه من را به استفاده از آنان ترغیب كرده است .البته من با بازیگران مطرح هم كار كرده ام وهیچ مشكلی نداشتم .
داوود نژاد درادامه به ساخت فیلم نازنین اشاره كرد. موضوع فیلم نازنین درباره زن وشوهری است كه می خواهد فرزند خودرا سقط كنندو در مسیرشان از یك مراسم سینه زنی می گذرند و در آنجا برخوردها و گفت وگوهایی پیش می آید.
داوود نژاد در ادامه با اشاره به مشكلات حضور گوگوش دراین فیلم می گوید: گوگوش باید برای صحنه هایی ازاین فیلم به مراسم سینه زنی در بهارستان می رفت و بعضی می گفتند با حضور گوگوش ممكن است به او صدمه بزنند گوگوش نظر من را پرسید و من گفتم هیچ مشكلی پیش نخواهد آمد و همینطور هم شد وقتی گوگوش به آنجا رفت نه درگیری شد و نه مسئله ای به وجود آمد و حتی گوگوش درمراسم شركت كرد اشك ریخت.
این كارگردان پیش كسوت سینما درادامه صحبتهای خود تاكید كرد ما از طریق سینما می خواستیم به آرمانها و آرزوهایمان برسیم مثل اینكه درایران پس از انقلاب سینمای ملت پیشرفت كند وابتكار عمل رااز دست فیلم خارجی بیرون بیاورد و با موفقیت در داخل كشور به بازارهای منطقه ودنیا هم راه پیداكند . اما متاسفانه اینگونه نشد و الان فضای تلویزیونی وماهواره ای واینترنت بازار نمایش خانگی همچنان دردست فیلم خارجی است وما به آرمانی كه آرزویمان بود نرسیدیم.
داوود نژاد در پاسخ به سوالی درباره استفاده از خانواده اش در فیلمهایش گفت : ما خانوادگی به سینما علاقه داشتیم و زیاد به سینما می رفتیم واز همان ابتدا با سینما به خوبی آشنابودیم .
واكنش به برنامه بحث برانگیزجام جم
اما به گزارش تابناك، سید حبیب حبیب پور در وبلاگ خود نوشت:
دیشب (یكشنبه شب) جایتان خالی بود پای شبكه جام جم 2 كه به نام اكران فیلم «مرهم» نگاهی به آثار آقای علیرضا داوودنژاد داشت.
آقای بهروز رضوی مجری برنامه اعلام كرد كه بخشی از یكی از فیلمهای قدیمی داوود نژاد را با هم می بینیم. با این چاشنی كه علیرضا داوود نژاد از همان اول دغدغه مشكلات جوانان را داشته است. چند لحظه بعد فیلمی سیاه و سفید نمایش داده شد كه در زیر نویس آن نوشته شده بود: نازنین/ علیرضا داوود نژاد.
تصاویر با بازی بهروز وثوقی آغاز شد كه با شخصی كه گویا پدرش بود جر و بحث می كرد و پس از آن بهروز خان با دلخوری به بیرون از منزل رفت و چند دقیقه بعد در میان جمعیتی بود كه در حال عزاداری برای امام حسین (ع) بودند و او دستی بر سر دختر كوچكی كشید و پس از آن با فردی سخن گفت.
فیلم قطع شد و باز هم رضوی بود و علیرضا داوود نژاد. رضوی از او خواست تا از این فیلم و خاطره هایش بگوید و او شروع كرد به سخن كه:
«در این فیلم خانم گوگوش نقش همسر بهروز را بازی می كرد كه در همین صحنه می بایست به میان جمعیت عزادار می آمد. چند تن از دوستانش به او گفته بودند كه در این صحنه باز ی نكن و به اینجا نرو چون مردم تو را می شناسند و با تو برخورد می كنند. گوگوش موضوع را به من گفت ولی من او را به حضور در میان مردم سوگوار دعوت كردم و او قبول كرد. چادر زد و بین مردم آمد و نقش خود را بازی كرد و چه خوب هم بازی كرد. او در كنار مردم حتی اشك ریخت.»!
اما بعد:
آیا بهتر نیست مسئولان سیمای جمهوری اسلامی ایران دلایل خود را از تهیه و پخش چنین تصاویر و گفته هایی ارایه دهند تا مردم مسلمان بدانند كه چه باید بكنند؟
آیا تجلیل از كارگردانی با سابقه مشخص و البته داشتن فیلم های خوبی مانند نیاز (كه گوشه هایی از آن پس از فیلم نازنین در همین برنامه پخش شد) بدون نوشابه باز كردن برای كسانی كه سال ها تابلوی جریانی بودند كه در خیزش مردم و جوانان و شهیدانشان حذف شد امكان پذیر نیست؟
آیا تكریم هنر و هنرمند این است كه از كسانی تجلیل شود كه سابقه شان بر همه آشكار است؟
آیا وظیفه شبكه جام جم تجلیل از خواننده ای است كه اینك شعار براندازی و سرنگونی می دهد؟
آیا سیمای ملی ما خود را موظف به بزرگداشت شخصی مانند خانم گوگوش می داند؟ اگر می داند بگوید تا مردم بدانند كه با چه كسانی طرف هستند.
آقایان! اگر می خواهید مردم را با رسانه آشتی بدهید بهتر است به راه های بهتر و پاكتری بیندیشید. راه هایی كه در آینده شرمسار جوانانی نشوید كه خون دادند تا شما به صندلی های نرم تكیه بزنید.
منم اون موقع اونجا بودم یادش بخیر