پیمان پارسی وقول و قرار روسی

قانون: درست از روزی که ترامپ پا به عرصه رقابت‌های انتخاباتی گذاشت و رفاقت‌های او با پوتین نقل محافل بین المللی شد، خیلی‌ها گفتند که این موضوعی است که نهایتا به نفع ایران تمام می شود. فضای خوش‌بینی عجیبی شکل گرفته بود و خیلی‌ها در داخل کشور به این باور رسیده بودند که ترامپ تحت تاثیر کرملین، دست از دشمنی با ایران بر می دارد و حتی مشکلات از زمان اوباما هم کمتر می‌شود! داستان اما آن‌گونه پیش نرفت و هنوز روسیه هم نتوانسته تاثیر خاص خود را بر برخورد تهران - واشنگتن بگذارد. 

ترامپ فعلا برای دست‌گرمی، قانون ورود اتباع ایرانی را طرح کرده و تا توانسته توییت‌های مختلفی بر ضد اهالی سرزمین پارس، منتشر کرده است. هر چند قانون هفت کشوری او فعلا در آمپاس است اما به هر حال، معادلات و پیش بینی های قبلی را بر هم زد. روس ها در حال حاضر اما بیشتر پشت ما را گرفته اند و صریحا اعلام کرده‌اند که دست از همپیمانی با ایران نمی‌کشند و تهران را به عنوان یک متحد استراتژیک، حفظ خواهند کرد. نکته اما اینجاست که این پافشاری روس‌ها تا کجا ادامه خواهد داشت؟ بسیاری از کارشناسان می‌گویند احتمال این وجود دارد که در برخی مسائل، کرملین بیشتر با کاخ سفید همراه شود و ایران را تنها بگذارد. البته در حوزه بین‌الملل این داستان ها، کاملا طبیعی است. هر کشوری بر اساس منافع خود، تصمیم می‌گیرد که کجای ماجرا بایستد اما به هر حال، ما هم تمام تخم‌مرغ‌های خود را در سبد روس‌ها نگذاشته‌ایم که اتفاقی بزرگ بیفتد.

ایران ، عنصری غیرقابل جایگزین در سیاست خارجی و دکترین امنیتی روسیه

روس ها در تازه ترین واکنش ها به اختلاف افکنی ترامپ، این طور موضع گیری کرده اند؛ معاون وزیر خارجه تزارها در اظهاراتی از اهمیت گسترش روابط سازنده و مثبت با ایران گفت و آن را عنصری غیرقابل جایگزین در سیاست خارجی و دکترین امنیتی مسکو توصیف کرد. «سرگئی ریابکوف» ، مشخصا انگشت اشاره خود را به سمت توافق هسته ای برده و در اظهاراتی اعلام کرد ه که «برجام»، ثبات در روابط بین الملل را با خود به ارمغان آورده است.

چین با ماست

درست است که خیلی ها به قول و قرار روس ها با دید تردید نگاه می کنند اما به هر حال آن‌ها در طول چند سال اخیر در نود درصد موضوعات با ما بوده اند و جز مواردی انگشت شمار، امتحان خود را خوب پس داده اند اما به هر حال، دنیای 2017، جهانی تمام روسی نیست و ما گزینه‌های دیگر هم داریم. چین، کشوری است که فعلا به عنوان یک دشمن در دکترین ترامپ تعریف شده و رییس جمهور آمریکا درست مثل قضیه ایران از هر فرصتی برای آشکار کردن دشمنی اش با چشم بادامی ها، استفاده می کند. با این حال، چینی ها در روابط بین الملل و ارتباط خود با ایرانیان، ثابت قدم بوده اند و هرگز معاملات و منفعت های مقطعی را فدای روابط دیرینه نکرده اند. قطعا خطر ترامپ، ایران و چین را بیش از پیش به هم نزدیک خواهد کرد و اتحاد تهران و پکن، محکم تر از همیشه خواهد شد. فراموش نکنیم که چین یک کشور هسته‌ای و عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل است و در بزنگاه‌های تاریخی، همواره یار و یاور ما بوده اند. چینی ها در کنار روس‌ها، در واقع محور حمایت ایرانیان در مقابل غرب محسوب می شوند.

روس ها، شریک نظامی ایران

ما در طول چند سال اخیر، خرید های درست و درمانی از روس‌ها داشته‌ایم و آن‌ها به رغم چند بار بدقولی، دست آخر موشک های اس-300 را در سال 2016، کاملا به ایران تحویل دادند . سفیر روسیه در ایران اعلام کرده که مسکو کار تحویل دادن سامانه‌های دفاع موشکی اس-300 به تهران را در سال 2016 به پایان رسانده است. لوان دژاگاریان همچنین گفته که روسیه آماده می شود در ازای آب سنگین، اورانیوم غنی شده به ایران بدهد.

این موضوعات نشان می‌دهد که تهران و مسکو، همکاری‌های خوبی در بعد هسته‌ای و نظامی دارند و می‌تواند سطح این همکاری‌ها روز به روز افزایش پیدا کند. مدل هایی مثل نیروگاه بوشهر می تواند در سطوح دیگر توسعه پیدا کند و با توجه به گزینه‌هایی که در سبد خریدمان داریم، تزارها می‌توانند یک فروشنده منصف و دوستی قابل اعتماد باشند.

به هر حال، ما از روس ها انتظار داریم که بازی را خوب اداره کنند و تحت تاثیر نفاق پراکنی ترامپ نباشند. به هر حال ، روس ها هم کاملا به ما و کمک ما احتیاج دارند و اگر می‌خواهند روابطی که در طول چند سال اخیر، پایدار و دوستانه بود پابرجا بماند، باید اصل وفاداری و تعهدهای سیاسی اخلاقی را به جا بیاورند.