«پليس» كجاي اين صحنه است؟!

سیدمصطفی حسینی راد: اواخر هفته گذشته یکی از مهمترین خبرهایی که با لینکهای فراوان در خبرگزاری ها، سایتهای خبری و روزنامه ها منتشر شد، خبر جلسه محاکمه متهم بی رحم «پل مدیریت» بود.

 مشروح خبر این دادگاه و اظهارات عبرت انگیز قاتل این پرونده در همه رسانه های خبری به صورت گسترده انعکاس یافت تا شاید همه کسانی که استعداد انجام چنین اشتباه بزرگ و کار غیر انسانی ای را دارند، چند لحظه تأمل کنند و چند گام به عقب بردارند.

اما نکته ای که در این گزارش وجود داشت و تحلیل آن مورد غفلت رسانه ها قرار گرفت، چگونگی حضور «پلیس» در صحنه این جنایت بود. بنا بر اظهارات صریح شاهدانی که در دادگاه شهادت داده اند، خودروی گشت پلیس هنگام جنایت در صحنه حضور داشته اما بی توجه به این اتفاق، صحنه را ترک کرده است!

بهتر است با هم عیناً متن اظهارات شهود را ببینیم:

خودروی پلیس در صحنه بود اما به سرعت آنجا را ترک کرد

شاهدی که با مداخله خود و تعقیب قاتل، موجب دستگیری او شده در اظهارات خود درباره زمان حضور پلیس در صحنه گفت: «همه شاهدان و حاضران در صحنه دیدند که یک خودروی گشت پلیس در محل بود اما به سرعت از آنجا رفت».

شاهد دیگری که مردی میانسال بود، در این باره گفت: «یک خودروی پلیس در صحنه حضور داشت اما با دیدن صحنه به سرعت آنجا را ترک کرد؛ آنها حادثه را دیدند و رفتند. همه شاهدان برگه ای را مبنی بر اینکه خودروی گشت پلیس صحنه را ترک کرده است امضا کردند اما گویا این برگه در پرونده موجود نیست».

متهم را مردم دستگیر کردند، نه پلیس!

این شاهد همچنین گفت: «پلیس مدعی شده است که متهم را آنها دستگیر کرده اند اما فقط مردم بودند که دنبال او دویدند و موفق شدند او را دستگیر کنند. همه کسانی که آنجا بودند با پلیس و اورژانس تماس گرفتند اما آنها نیامدند».

اظهارات این شهود در صورتجلسه دادگاه موجود است و به آسانی قابل تکذیب نیست! البته پلیس می تواند این اظهارات را تکذیب کند یا برای نمونه، بگوید که این خودرو، خودروی گشت راهنمایی و رانندگی یا یکی دیگر از یگانهای درحال ماموریت بوده که نمی توانسته در ماجرا دخالت کند. اما آیا چنین جوابی، برای افکار عمومی قانع کننده است؟

ممکن است پلیس بگوید اگر خودروی گشت پلیس در صحنه نبود، آیا جنایت رخ نمی داد؟ باز هم جنایت اتفاق می افتاد !اگر چنین پاسخی داده شود هم معنایش این است که بود و نبود پلیس در صحنه هیچ تفاوتی ندارد که بی تردید برادران زحمتکش نیروی انتظامی چنین باوری ندارند و البته ما نیز چنین ادعایی نداریم.

اکنون پرسش مهم این است که چرا با آگاهی به اینکه حضور پلیس باتوان بالای ر زمی، لجستیکی و نیز برخورداری از استانداردهای آموزشی، در صحنه، بسیار اثرگذار است و می تواند منجر به توقف فعل مجرمانه، فرار مجرم قبل از ارتکاب جرم یا حتی به طور طبیعی دستگیری مجرم شود، پلیس صحنه را ترک می کند؟

به دادگاه بروید و شکایت کنید!

حتی در فرض اینکه پلیس این ادعاها را تکذیب کند، انبوه مشاهدات مردم و آنچه را که با چشم دیده اند نمی توان تکذیب کرد. نویسنده این سطور، خود شاهد بوده ام که در ماجرای یک تصادف منجر به جرح، در حالی که موتورسوار مصدوم کنار خیابان افتاده بود، خودروی گشت راهنمایی و رانندگی لحظه ای توقف کرد و سپس به سرعت صحنه را ترک کرد. در تماس با بازرسی نیروی انتظامی، پس از عذرخواهی از عمل این مأموران، شماره خودروی گشت را درخواست کردند که البته من موفق به یادداشت آن نشده بودم چرا که فکر نمی کردم این خودرو صحنه را ترک کند!

در چندین تماس مردمی، به دنبال انتشار خبری با تیتر «وظیفه پلیس چیست؟» نیز شهروندان از چگونگی حضور و برخورد پلیس با متهمی که به استفاده از سلاح سرد اقدام کرده بود، انتقاد داشتند و البته نکاتی را مطرح کردند که بسیار قابل تأمل است.

«الیاسی» بازنشسته ارتش، در تماس با خبرنگار ما،  از حضور دیرهنگام پلیس در صحنه انتقاد کرد و با اشاره به اینکه این مسأله برای خودش اتفاق افتاده است، گفت: چرا پلیس مجرمی را که در روز روشن مقابل چشم مردم اقدام به استفاده از سلاح سرد کرده و به سمت یک شهروند در حریم مغازه او حمله کرده است رها می کند و می گوید باید به دادگاه بروید و شکایت کنید! مگر این عمل مجرمانه در حریم جامعه اتفاق نیفتاده است؟ پس جنبه عمومی جرم چه می شود؟ حریم و امنیتی که در مقابل دیدگان مردم مخدوش شده است چه می شود؟ مگر پلیس ضابط قوه قضاییه نیست؟

خوب شد، مقاومت نکردی!

«کاظمی» دبیر بازنشسته آموزش وپرورش، یکی دیگر از خوانندگانی است که در تماس دیگری می گوید: من چندسالی در یکی از کشورهای عربی فعالیت داشتم. در آنجا قوانین به طورجدی رعایت می شد، بطوری که اگر نزاع خیابانی رخ می داد، پلیس با اقتدار رفتار می کرد و طرفین نزاع را بازداشت و به عنوان مخل آرامش جامعه، جریمه می کرد. اما اگر فردی اتهامش به عنوان مجرم اصلی محرز می شد با شدت با او برخورد می شد. به نظرم در جامعه ما نیز در کنار کارهای فرهنگی، باید برای افرادی که نزاع خیابانی می کنند جرایم سنگینی تعیین شود. زیرا این افراد پرخاشگر، حقوق اجتماعی دیگران را زیر پا گذاشته و به آنها صدمه می زنند.

«دهقانپور» یکی دیگر از خوانندگان می گوید: مغازه من نزدیک ایستگاه اتوبوس است. بارها زنانی را دیده ام که وقتی از اتوبوس پیاده می شوند در دستشان چندین کیف است. آنها کیف ها را در همان نزدیکی خالی و در جوی خیابان رها می کردند. با 110 تماس گرفتم و قضیه را گفتم. حدود 15 تا 20 دقیقه بعد آمدند. گفتند اگر مساله جدی شد و متهمی را دیدم، خبربدهم. چند روز بعد که دوباره آن زنان آمده بودند با پلیس تماس گرفتم. با تاخیر آمدند و گفتند باید علیه متهمان به سرقت، شکایت کنی، ولی موضوع به من مربوط نمی شد و من منصرف شدم.

«محسن ع.ر» نیز در اظهاراتی به خبرنگار ما می گوید: پارسال 2 نفر موتوری با زورگیری، تلفن همراه، پول و کارتهای بانکی من را به سرقت بردند. به کلانتری ... شکایت کردم. گفتند خوب است که مقاومت نکردی وگرنه دچار صدمه جانی می شدی! چون همین گروه زورگیر امشب 2نفر را با چاقو و قمه زده اند و همه این موارد زورگیری بین خیابان ... و خیابان ... بوده و با مورد تو به 5 فقره رسیده است. چون تعداد زورگیری ها زیاد است، امکان پیگیری کامل نداریم.

البته من شکایت کردم و تاکنون علاوه بر مراجعه حضوری، بیش از 10 بار با 197 تماس گرفته ام اما خبری نشده است.

پرسش آخر!