پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : در ماه مبارک رمضان، خالق بي نظير هستي سفره لطف و احسان بر قدمهاي بندگان ضعيف و زير دست خود مي گشايد وبه رسم ادب و براي حفظ آبروي ايشان هم که شده، همه را با يک عبارت، به ميهماني خود دعوت مي کند ( خوب و بد و زشت و زيبا نمي کند) و جالب اينکه تواضع و فروتني را به حدي مي رساند که خودش شخصا همه را دعوت مي کند و براي اين دوستي و ارتباط، خود پيش قدم مي شود.
چشم بر همه زشتي ها و پليدي هاي وجود آنها مي بندد و درهاي رحمت و گذشت خود را به روي آنها مي گشايد. باشد که همه خاطيان، فراريان وحتي خائنان درگاهش بازگردند و به جاي دربه دري و حيراني پاي در حريم سلطاني اش بگذارند. خوب اين همه لطف و تواضع و احسان در خور کريمان و عادت بزرگواران است.
اما در اين ميان تکليف ما بندگان سرا پا تقصير که به اين ضيافت خوانده شده ايم و اين فرصت بي نظير را يافته ايم وبه اين پايه عزيز و محترم شمرده شده ايم چيست؟
طبيعي است که در چنين فرصتهايي قبل از هر چيزي سعي مي کنيم نظر لطف او را از خودمان برنگردانيم و ديگر اينکه سعي مي کنيم خودمان را به او نزديک جلوه بدهيم. عيبهايمان را مي پوشانيم و حداقل در آن جلسه هم که شده، مراقبيم عملي مخالف ادب و نزاکت از ما سرنزند .
در حديثي هم داريم که امام صادق (ع) مي فرمايند: روزي که روزه اي بايد با روزهاي ديگرت فرق داشته باشد ( کافي ج 2 ص 87 ) يعني بايد سعي کنيم آداب اين ميهماني شاهانه و بزرگ را رعايت کنيم و رفتار و اخلاقياتمان را تغيير بدهيم.
وقتي انسان به ميهماني بزرگي مي رود، نه تنها خودش بلکه همراهيانش را هم توصيه مي کند که مرتب باشند. مودب بنشينند و حواسشان را حسابي جمع کنند که آبروريزي نشود.
در حديث ديگري آمده است، هر که در ماه رمضان، خوش اخلاق باشد، روزي که روي پل صراط قدمها مي لرزند، قدمش آنجا نلرزد. يعني حسن خلق و رعايت آداب اين ضيافت الهي والگو برداري از رفتار خالق هستي در اين ماه، اجرش عبور آسان از پل صراط است و سفارش شده که انسانها در اين ماه به زيردستان خود آسان بگيرند و لطف و گذشت داشته باشند.
