جمهوری اسلامی: تلویزیون توهين و لودگي را بيشتر رواج مي‌دهد

جامعه ايراني از ديرباز، ميل به خنديدن و از آن مهم‌تر خنداندن را در متون، كتب و ساير رسانه‌هاي فرهنگي خود به اثبات رسانيده است اما خنديدن به چه قيمتي؟ آيا خنديدن به قيمت زيرپا گذاشتن ابتدايي‌ترين اصل حقوق بشري، آن هم در فرهنگي كه ريشه تاريخ و تمدن آن آوازه جهانيان است، زيبنده جامعه ايراني - اسلامي است؟

همين اندازه كه توهين به خود را نمي‌پذيريم، توهين به ديگري را هم به هيچ عنوان نبايد بپذيريم و بدانيم كه..... به هر گونه‌اش مذموم و ناشايست است. چه باعث تخريب شخص شود چه او را نمايان كند.

خنده بازاريها در ماه مبارك رمضان با يك برنامه كليشه‌اي و بي‌محتوا كه به جز هزينه‌هاي اضافي به بيت المال چيزي ديگري نداشت نه تنها بازار خنده‌اي نداشت بلكه در ترويج يكسري رفتارهاي ناهنجار اجتماعي سهيم شد.

سيماي جمهوري اسلامي بعنوان دانشگاه انسان ساز در فرهنگ سازي توهين و لودگي را بيشتر رواج مي‌دهد تا حركات آموزشي خنده دار، در اين رابطه در قران كريم در سوره الهمزه آمده: واي بر هر عيبجوي طعنه زننده، در جامعه فرهنگي ما بايد با هم بخنديم نه به هم بخنديم!

 طنز با عيبجويي و مسخره گي فرق دارد، با كلمات طنز و برناه‌هاي طنز مي‌توان آموزش صحيح داد نه آنكه با يك برنامه تكراري هر شب همان برنامه را با تغيير كلمات به خورد مخاطب مي‌داد. بضاعت سيماي ما همين است؟ در شبهاي ماه رمضان كه همگان خود را براي ضيافت الهي آماده مي‌كنند، تا زنگار روح را بزدايند، و روح را تلطيف نمايند، خنده بازار چه نقشي دارد و داشته، حداقل حرمت اين ماه را نگه مي‌داشتيد. اميد است اين موضوع در كانون توجه مسئولان و برنامه ريزان قرار گيرد تا خنده بازارمان، بازار مكاره خنديدن به يكديگر نباشد.