واکنش ضیاء هاشمی به حرف‌های فرج‌الله سلحشور

پارس توریسم نوشت:

سیدضیاء هاشمی رئیس اتحادیه تهیه‌کنندگان سینمای ایران با انتشار یادداشتی واکنش تندی به اظهارات فرج‌الله سلحشور نشان داده است. متن یادداشت او به شرح زیر است:
 

داشتم سکوت مزه مزه می‌کردم، دیدم چو می‌بینی که نابینا و چاه است اگر خاموش بنشینی گناه است. چند وقت سکوت کردیم به رفاقت که رفیقمان به خود آید و از سکوت چیزی در بیاید اما دیدیم نشد که نشد. اگر هم مسجدی و هم محلی قدیم هر کس در خطر قرار گیرد یا راه کج رود سکوت جایز نیست! پس به این جایز نبودن سکوت فرج‌ا... سلحشور سلام؛

نه سلام از ارادت که به بایستگی سلام. می‌خواهم از جایی شروع کنم که رفاقت خیلی دورمان، آسیب نبیند. نمی‌دانم جامعه هنری برایتان آن قدر جذاب شده یا سیاست یا از سر تقوا فریاد می‌زنی؟!

حاج فرج هیچ کدام را نمی‌فهمم واقعاً بازیگر حر مسجد جواد الائمه(ع) این قدر بی‌پیرایه و نادرست حرف می‌گوید؟ آیا هنرمند این چنین تهمت‌هایی را به دیگران منسوب می‌کند؟ یا سیاست ما باب شده که هر چیزی سر زبانمان آمد بگوییم؟! بی‌شک حرف‌هایت آن قدر بد بود که نه متقی آنچنان می‌گوید نه هنرمند، نه سیاس!

حال تو از کدام فرقه‌ای من نمی‌دانم! عمری تو را به مرثیه ابا‌عبدا... و قرائت قرآن می‌شناختم. کدام قاری قرآن و کدام قرآن هتک حرمت از نوامیس ملی را روا می‌دارد که تو این چنین کردی؟! نکند خدای ناکرده به جایی رسیده‌ای که خود اجتهاد می‌کنی؟
 
آدم به ناموس خود چنین القابی نسبت نمی‌دهد و تو خود می‌دانی خانواده سینمای ایران، ناموس تواند و با آنها کارهای هنریت را می‌سازی که ایدئولوژیت را فراسوی مرزها فریاد زنی! روز، روز فحش و تهمت و چماق نیست که روز روز فهمیدن جاذبه دین است، اما تو کمک که نمی‌کنی هیچ، مسلمانی را نشانه رفته‌ای و همه را به دفع مسلمانی وا می‌داری!

روا نیست، حق نیست، خدایی نیست، که با عرض تأسف بوی نفس از آن می‌شنوم. مرد عزیز؛ کیل و پیمانه‌ات فقط موفقیت یک سریال بود؟! ... یادت باشد تمام خوارج و دشمنان علی(ع) هم نماز شب می‌خواندند، هم آداب آرایش و خضاب شرعی محاسن می‌دانستند هم در نفس خود برای دفاع از دین، قرآن بر نیزه کردند.

می‌توانستم مانند دیگران سکوت کنم و پشت سرت بد و بیراه آبدار بگویم اما هنوز حرمت مسجد جواد الائمه(ع) برایم باقی مانده بود که این نامه را برایت نوشتم. آینه‌وار بپذیر و آینه نشکن! حرمت سینما را که شکستی، حرمت دینداریت را با یک عذرخواهی و فهمیدن اینکه بی‌حجابی کلام از بی‌حجابی تن بدتر است.

دین خود را بردار و با صراحت عذرخواهی کن که نهایت رشادت است پذیرفتن خطا که می‌دانم تو وقار و جنبه‌اش را داری. به امید عاقبت به خیری من و تو و همه ان‌اشاءا...