مهدی مطهرنیا کارشناس مسائل بین الملل با بیان اینکه جو بایدن و سندرز هر دو از جناح های روشن اندیش و روشن فکر دموکرات محسوب می‌شوند می گوید: جهت‌گیری های سندرز و جو بایدن و نزدیکی هردوی آنها از جهاتی به اوباما، باعث شده تا خود اوباما هم به عنوان یک شخصیت کاریزماتیک در حزب دموکرات از هیچکدام آنها به طور مستقیم حمایت نکند.
مطهرنیا در گفت و گو با خبرنگار «انتخاب»، درباره اینکه در میان دموکرات هایی چون جو بایدن و برنی سندرز ورود کدام یک به کاخ سفید برای ایران مناسب تر است، گفت: این پرسش دارای یک بافت غیر مترقبه است. اینکه بگوییم کدام رییس جمهور در ایالات متحده آمریکا و آن هم دموکرات برای ایران بهتر و شایسته تر است تا حدودی می‌تواند بیان کننده نوعی انفعال در برابر آنچه که در ایالات متحده آمریکا می‌گذرد باشد. آنچه مسجل است اینکه ما نمی‌توانیم در یک نگرش کلام محورانه با نفی دیگری خود را در ایران تعریف کنیم. اساسا من با این نگرش که همواره در پی آن هستیم که بگوییم در آمریکا چه می‌گذرد تا آن چه که در ایران می گذرد بازتعریف شود چندان موافق نیستم. چرا که نگرشی کلام محورانه است.
او ادامه داد: دلیل آن که ما با نفی ایالات متحده آمریکا می‌خواهیم هویت خود را تعریف کنیم و این تعریف مناسب و ناشی از گفتمان مثبت نخواهد بود. بلکه یک گفتمان منفی است که با نفی دیگری می خواهد به اثبات وجودی خود بپردازد. این حتی در دیگر رفتار ها و دیگر کنش های ما نیز بروز کرده است. همواره در پی آن هستیم که در بزرگ نمایی آنچه که در آمریکا بد است بپردازیم و خوبی ها را نادیده بگیریم. از طرفی دیگر اگر خود بدی ای انجام می‌دهیم همان بدی را با رفتار و اعمال بدی که در ایالات متحده آمریکا صورت می‌پذیرد، توجیه پذیر کنیم. چنین نگرشی در کشور نهادینه شده است.
مطهرنیا گفت: چگونه است که ایران در فکر آن است که ببیند آیا رییس‌جمهور ترامپ خواهد رفت؟ آیا ترور خواهد شد؟ آیا با توجه به آنچه که در آمریکا رخ می‌دهد یک دموکرات سرکار خواهد آمد؟ در میان دموکرات ها آیا جو بایدن یا سندز کاندیداهای دیگری وجود دارند که بتوانند با رای آوردن شان بتوانند وضعیت ما را بهتر کنند؟ اگر چنین فکر کنیم، در آن صورت ما یک متغیر وابسته به محیط سیاست در ایالات متحده آمریکا متصور می‌شویم؟
این کارشناس مسائل بین الملل در عین حال تصریح کرد: من بر این باورم که جهان امروز آنقدر کوچک شده است که دیگر نمی توانیم به گفته لوهان آن را دهکده جهانی یا به گفته فریدمن آن را جهان مسطح یا حتی به گفته خود من حتی نمی توانیم آن را اتاق شیشه ای بنامیم. بلکه باید از این به بعد گوی بلورین بخوانیم. و با توجه به این معنا تاثیر و تاثر متقابل را در ارتباط با آمریکا و دیگر کشورهای جهان بر روی یکدیگر و آمریکا مورد قبول قرار دهیم.
او ادامه داد: اگر این پنداشت را مورد قبول قرار دهیم لذا گزاره های نقض کننده و بدبینانه مطلق در برابر آمریکا را هم باید کنار بگذاریم. همان گونه که در باب کشورهای دیگر باید این گونه عمل شود و به تبع آن در باب ایران هم همین دیدگاه ها باید در جهان مد نظر قرار گیرد. بشر امروز یک جهان در هم تنیده است و بر اساس در هم تنیدگی جهان بشری امروز می توان به این پرسش پاسخ داد و من به پرسش شما با توجه به این مقدمه پاسخ می دهم.
مطهرنیا درباره مقایسه کاندیداهای دموکرات انتخابات آمریکا افزود: جو بایدن و سندرز هر دو از جناح های روشن اندیش و روشن فکر دموکرات محسوب می‌شوند. بربی ساندرز بیشتر از نظر فکری به جناح چپ دموکرات ها وابسته است. جناح چپ دموکرات ها در ایالات متحده آمریکا اساسا یک جناح روشنفکر با رویکردهای نو، است؛ اینها دموکرات هایی هستند که باراک حسین اوباما پیشتر آنها را نمایندگی کرد و در دوره گذشته ریاست جمهوری به کاخ سفید راه یافت.
این کارشناس مسائل بین الملل در عین حال تصریح کرد: آنچه که در این چهارچوب باید به آن توجه کرد این است که سندرز با توجه به سنش و با عنایت به نوع موضع گیری هایی که در زمینه های گوناگون دارد، رویکرد عمل گرایانه کمتری در او دیده می‌شود. به عبارتی دیگر او یک چهره ی فرهنگی، علمی و بیشتر دارای چهارچوب های نظری رویکرد های نودموکراتانه محسوب می شود. در مقام قیاس می توانیم با خود اوباما با غلظت بیشتری تعریف کنیم و از این جهت او دارای رویکرد های عمل گرایانه و رئالیستی کمتری است، جهت گیری های ایده آلیستی بر گزاره های او بیشتر دیده می‌شود، او بر آن است که قدرت نرم ایالات متحده آمریکا را احیا کند.
مطهرنیا همچنین در مقایسه سندرز با بایدن اظهار داشت: در مقام قیاس، جو بایدن در این زمینه دارای جایگاه عمل گرایانه تری است. او به هر ترتیب هشت سال معاونت ریاست جمهوری یعنی جانشینی رییس جمهور در ایالات متحده آمریکا را به عهده داشته است.
او افزود: جهت‌گیری های سندرز و جو بایدن و نزدیکی هردوی آنها از جهاتی به اوباما، باعث شده تا خود اوباما هم به عنوان یک شخصیت کاریزماتیک در حزب دموکرات از هیچکدام آنها به طور مستقیم حمایت نکند. جو بایدن از نظر عملی و کارهای اجرایی به اوباما نزدیک بوده و نوع نگاهش به عرصه سیاسی به اوباما نزدیک است اما اوباما مستقیما نه از سندرز حمایت کرده و نه جو بایدن.
