ریشه اصلی اختلاف خانه سینما و شمقدری

منوچهر محمدی تهیه کننده باسابقه ایرانی که امسال با «بوسیدن روی ماه» به جشنواره می آید در گفتگو با روزنامه قدس از ماجرای انحلال خانه سینما سخن گفته وسایت شبکه ایران آن را منعک نموده است. متن کامل گفتگوی منوچهر محمدی را می خوانید:


*در شرایطی که هیچ یک از طرفین درگیر در ماجرای خانه سینما حاضر نیستند از مواضعی که دارند کوتاه بیایند، آیا فکر می کنید اصلا راه حلی برای بحران پیش آمده وجود دارد؟
**به هر حال هر مسأله ای راه حل خاص خود را دارد و برای همین نمی توان گفت به جایی رسیده ایم که روشی برای حل مشکل وجود ندارد! به نظر من راه حل نهایی و غایی در این موضوع این است که دولتمردان بپذیرند نهادهای صنفی، ماهیتی متفاوت و به اصطلاح، زبان خاص خود را دارند. طبیعتا با همان ادبیاتی که در دسته های اداری کار انجام می شود، کار در ساختارهای صنفی امکانپذیر نیست، یعنی اینکه تصور کنیم جایی مثل خانه سینما شبیه یک اداره کل در وزارت ارشاد شود، تصویری است خلاف و مغایر طبیعت کار صنفی!

*پس به نظر شما، این عدم درک جایگاه نهادهای صنفی بوده که این تقابل را رقم زده!؟
**همین طور است. صنف در تمام قوانین مدرن و عرفی دنیا، بواقع صدای مردم است. طبیعتا این صدا باید لحنی منتقد، اصلاحگر و مطالبه گر داشته باشد. از طرف دیگر، دولت باید خود را خدمتگزار مردم و پاسخگو به مردم دانسته و با ایجاد ظرفیت بالا در خود، نسبت به انتقادات و ایرادات توجه داشته باشد، چون در غیر این صورت، شاهد نوعی ویرانی خواهیم بود که کم کاری و عدم طراحی و برنامه ریزی خود را در نبود ایراد و انتقاد پنهان ساخته است. در چنین شرایطی معلوم است که هیچ پیشرفتی در امور کشور حاصل نمی شود.

* اما بوده اند برخی که کم کاری صنفی خانه سینما را دلیل بروز این بحران دانسته اند!
**معلوم است که هر نهادی مشکلات خاص خود را دارد، اما با حذف که چیزی درست نمی شود! راه حل نهایی، طبیعتا این است که هر چیز در جای خود قرار گیرد، یعنی صنف، نماینده واقعی مطالبات صنفی اعضا باشد و دولت نیز به اعضای آن صنف خود را پاسخگو بداند تا از این رهگذر، سیر امور اصلاح و امر و پیشرفت تحقق پیدا کند. ساده انگاری است اگر صنف خود را جای دولت نهاده یا بالعکس دولت خود را بی نیاز از انتقادات و مطالبات فنی بداند.

* فکر می کنید دلیل کشدار شدن بیش از حد دعوای مابین خانه سینما و معاونت سینمایی چه باشد؟
**به نظر می رسد ریشه اصلی این مشکل در این است که معاونت سینمایی توقع دارد که خانه سینما به مشابه یک اداره کل عمل کرده و زبانش، تنها زبان مدح و ستایش باشد! خوب طبیعی است که این نوع نگاه با هر مدیریتی و هر هیأت مدیره ای دیر یا زود به چالش خواهد رسید. پس چاره کار، عوض کردن نگاه و بنا نهادن سنگ گفتگو است. بالا بردن ظرفیت اخلاقی و روحی و ادب کشورداری و اداره امور اقتضا می کند که شرح صدر داشته باشیم تا بتوانیم از قبیل این مسائل را حل کنیم.

*چرا هیچ یک از طرفین این کشمکش سعی نکردند همان طور که شما می گویید با گفتگو مشکلات را حل کنند؟
**شاید به خاطر اینکه تمایل جدی برای گفتگو میان طرفین وجود نداشت و متاسفانه همین پرهیز از تعامل بود که باعث شد مشکلات دو برابر شود، یعنی گره ای را که به راحتی    می شد با دست باز کرد، آقایان به سمت کور کردن آن و به اصطلاح «باز کردن با دندان» کشاندند! این امر قطعا خسارتی برای هر دو طرف خواهد داشت ولی اگر عاقلانه بیندیشیم، خسارت وزارت ارشاد در این موضوع بیشتر خواهد بود.

*درباره تغییرات اساسنامه خانه سینما که به اعتقاد وزیر ارشاد، اصلی ترین عامل انحلال این نهاد بوده چه نظری دارید؟ آیا به نظر شما این تغییر اساسنامه دلیل قابل قبولی برای انحلال است؟
**درباره بحث تغییر اساسنامه می بایست دوستان حاضر در هیات مدیره خانه سینما پاسخگو باشند ولی با این همه، فکر نمی کنم (حتی با فرض درست بودن اتهام وارده مبنی بر تغییر اساسنامه) انحلال خانه سینما کار درستی باشد.

*هستند گروهی از رسانه ها که انحلال خانه سینما را به سیاسی بازی هیات مدیره آن نسبت می دهند. نظر شما در این باره چیست؟
**این موضوع درست نیست، چرا که اگر خانه سینما درگیر بازیهای سیاسی بود یا هیات مدیره آن فعالیت سیاسی می داشتند، این مقاماتی بالاتر از وزارت ارشاد بودند که می بایست وارد شده و به پرونده آن رسیدگی کنند. در امور مرتبط با مسائل سیاسی، مطمئنا نهادهای مسؤولی هستند که آنها باید تصمیم گیری کنند و وزارت ارشاد مسؤول رسیدگی به این امور نیست.