علي حيدر در الاخبار نوشت: پس از تصمیم آمریکا در مورد خارج کردن نیروهایش از شمال سوریه، تل آویو نگران پیامدهای آن برای امنیت ملی خود است. یکی از مهمترین این پیامدها، نفوذ روسیه در خاورمیانه است. درست است که روسیه و اسرائیل تمایل شدیدی دارند که روابط آنها در تمام سطوح، عالی باشد، اما این بدان معنا نیست که مسکو می تواند جایگزین واشنگتن برای تل آویو باشد؛ چرا که روسها منافع متبادلی با دولتهای منطقه ای دارد که با اسرائیل دشمن هستند. در همین چارچوب، سفیر سابق اسرائیل در واشنگتن، مایکل اورین، می گوید: ایالات متحده هم پیمان است، اما روسیه این چنین نیست و فایده ای ندارد که ادعا کنیم روسیه نیز هم پیمان خواهد بود؛ البته نباید ان را دشمن به حساب آوریم، بلکه می توان به سازشی موقت با روسها روی آورد.
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: این در حالی است که به گزارش پایگاه خبری «تایمز اف اسرائیل»، تعدادی از مسئولان در قدس، نگرانی عمیقی در مورد چشم پوشی ایالات متحده از اسرائیل دارند و نتیجه مستقیم در برابر انها، این مهم است که عقب نشینی آمریکا باعث تحریک دشمنان اسرائیل از حمله ایران و هم پیمانان آن در لبنان، سوریه و غزه می شود. مسئولان اسرائیلی معتقدند که عقب نشینی آمریکا، نیاز تل آویو به هماهنگی های قبلی با مسکو را بیشتر می کند و مهمترین برگه توازن در مقابل حضور نظامی مستقیم روسیه را از آن می گیرد. همین عامل، موجب تضعیف جایگاه اسرائیل در میدان سوریه می شود و به بیانی دیگر، حاشیه مانور اسرائیل در مقابل روسیه را تنگ کرده و در عوض، به محور مقاومت، حاشیه وسیعی برای حرکت می دهد.
در همین رابطه، تایمز آف اسرائیل خاطر نشان می کند که تعدادی از تحلیلگران احساس نگرانی شدیدی در مورد احتمال استفاده روسیه از موشکهای زمین به هوا، علیه جنگنده های اسرائیلی دارند که اهداف ایرانی در سوریه را هدف می گیرند. به این معنا، روابط دو جانبه بین تل آویو و مسکو، اقتضا می کند که اسرائیل از اقدامات تنش زایی که می تواند منطقه را متشنج کند، بکاهد. در این میان، عاموس یادلین، رئیس اندیشکده مطالعات امنیت ملی در اسرائیل، معتقد است که روسیه ضرورتا نمی خواهد نقش میانجی بین طرفهای درگیر در خاورمیانه را ایفا کند، بلکه در پی آن است تا روابط خود را با تمام طرفها، تقویت کند.
در نتیجه آنکه تل آویو بر این عقیده است که منطقه در یک نقطه عطف استراتژیک تاریخی قرار دارد، که به کلی با سیاست های اسرائیل در تناقض است و این حقیقتی است که سران اسرائیلی نمی توانند از مردم خود پنهان کنند.
