بیماری عالم گیر کرونا می‌تواند آسیب پذیری‌های موجود برای پناهندگان جهان و آوارگان داخلی را تشدید کند. ممنوعیت سفر، بسته شدن مرز‌ها و شرایط زندگی در اردوگاه‌ها خطرات برای مهاجران را افزایش می‌دهد. این بحران فرصتی برای جهان است که بتواند با این گروه‌ها همدلی و همبستگی نشان دهد.
به گزارش سرویس خواندنی‌های انتخاب به نقل از وب سایت مجمع جهانی اقتصاد، درست است که نگرانی‌های جمعی ما در درجه اول به افرادی معطوف شده است که به علت سن و سال یا بیماری‌های خاص در معرض خطر بیشتری از COVID-۱۹ قرار دارند، با این حال، باید یادآوری کنیم که این بیماری عالم گیر در جهت تشدید آسیب پذیری بسیاری از ۲۷۲ میلیون مهاجر بین المللی در سراسر جهان نیز عمل می‌کند.
به ویژه افرادی که در داخل و خارج از مرز‌ها آواره شده اند در معرض خطر هستند. اکثر ۲۵.۹ میلیون پناهنده در جهان و ۴۱.۳ میلیون آواره داخلی در کشور‌های در حال توسعه حضور دارندد که اکنون نیز تحت تأثیر این بیماری قرار گرفته اند. با توجه به این که در تعداد فزاینده‌ای از کشور‌ها، مبتلایان کرونا مشاهده می‌شوند، دولت‌ها اقداماتی را برای "صاف کردن منحنی" ارائه می‌دهند. از تاریخ ۲۶ مارس، بیش از ۱۸۰ کشور، به دلیل COVID-۱۹ محدودیت‌های ورود اتباع سایر کشور‌ها را اعمال کرده بودند. این اقدامات با بسته شدن مرز‌ها در چندین کشور و همچنین تعلیق موقت مهاجرت کاری از کره جنوبی به آرژانتین تکمیل می‌شود.
مهاجران که در اردوگاه‌هایی در اروپا یا ایالات متحده زندگی می‌کنند در شرایطی بسیار خطرناک قرار گرفته اند. با توجه به نزدیکی آن‌ها به کشور‌های تحت تأثیر کرونا و شرایط زندگی کاملاً سخت، همراه با خدمات بهداشتی و درمانی ضعیف باعث می‌شود به این نتیجه برسیم که احتمال ابتلا به کرونا در بین این افراد شدیدتر است. انزوای اجتماعی یا فاصله گذاری گزینه‌ای نیست که افراد در اردوگاه قادر به رعایت آن باشند. عالم گیری کورونا ویروس بحران اخیر در مرز بین ترکیه و یونان را در برگرفته است، وضعیت امکانات در جزایر یونان نگران کننده است و شرایط حاد منجر به تخلیه فوری مهاجران می‌شود. ترس‌های مشابه از شیوع COVID-۱۹ در بیش از یک اردوگاه مهاجرین در مرز ایالات متحده و مکزیک دیده شده است.
وضعیت مهاجران در اردوگاه‌ها فقط در مناطقی که از این بیماری رنج می‌برند، در معرض خطر نیست. با پیشرفت ویروس، این بیماری جان بسیاری از کشور‌ها که میزبان تعداد زیادی از آوارگان از اردن، لبنان، سوریه یا بنگلادش هستند را به خطر می‌اندازد. اسکان مجدد این افراد در اردوگاه‌های جدید نیز سخت است چرا که سازمان بین المللی مهاجرت و کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان مجبور شده اند به دلیل محدودیت‌های اعمال شده از سووی دولت‌ها و نگرانی‌ها در مورد قرار گرفتن پناهندگان در معرض COVID-۱۹، موقتاً سفر‌های اسکان مجدد پناهندگان را به حالت تعلیق درآورند. کشور‌های در حال توسعه برای مبارزه با ویروس نیاز به حمایت جامعه جهانی دارند.
ویروس کرونا همچنین باعث افزایش آسیب پذیری مهاجران شاغل در کشور‌های مقصد می‌شود. سؤالاتی درباره خطرات کارگران مهاجر در کشور‌های شورای همکاری خلیج فارس (GCC) مطرح می‌شود، زیرا اکثر آن‌ها در اردوگاه‌های کار مهاجران حضور دارند که بسیار پرجمعیت و دارای شرایط بهداشتی ناکافی است. علاوه بر این، مهاجران غیرقانونی در بلژیک، اسپانیا، هلند و انگلستان نیز به علت قوانین مسافراتی نه تنها قادر به ادامه زندگی در کشور‌های مذکور نیستند، بلکه حتی قادر به بازگشت به کشور‌های خود نیز نیستند.
در شرایط فعلی حتی نرخ کمک‌هایی که به پناهجویان می‌شود کاهش یافته است. برخی از خدمات اساسی برای پشتیبانی از مهاجرین به دلیل ممنوعیت اجتماعات، به سادگی تا اطلاع ثانوی بسته می‌شوند، مانند توزیع غذا برای مهاجران در مرز کلمبیا که به طور معمول هر روز حدود ۴۵۰۰ مهاجر ونزوئلا را تغذیه می‌کرد و خدمات اساسی پزشکی را نیز ارائه می‌داد.
وضعیت اقتصادی مهاجران ممکن است بر توانایی آن‌ها در انجام کلیه اقدامات احتیاطی علیه COVID-۱۹ تأثیر منفی بگذارد و در صورت آلوده بودن به دلیل عدم وجود بیمه بهداشتی یا منابع مالی ناکافی، نتواند مراقبت‌های پزشکی را انجام دهد. در بین این مهاجران، افراد در وضعیت غیرقانونی غالباً بیمه نشده اند و از ترس گزارش شدن و بازگشت به وطن، هیچ تلاشی برای دریافت خدمات درمانی انجام نمی‌دهند.
تأثیر طولانی مدت COVID-۱۹ ممکن است بر آینده منجر به ادغام و انسجام اجتماعی مهاجران شود. احساس بی اعتمادی و تبعیض تشدید شده توسط اخبار جعلی، اطلاعات غلط و سیاسی شدن موضوع از مدتی قبل علیه مهاجران دیده شده است. از ویروس در بعضی از کشور‌ها در آفریقای غربی حتی به عنوان "کروناگذاری جمعیت" یاد می‌شود یعنی نوعی جدید از استعمار از طریق ویروس کرونا.
عدم اطمینان و اضطراب نباید برای مهاجران تبدیل به تهدید شود، بلکه باید فرصتی برای نمایش بهتر همدلی و همبستگی باشد. از دست دادن کنترل در جوامع اروپا و جا‌های دیگر که مربوط به عدم توانایی عبور مرز‌ها، محدودیت در آزادی جابجایی، نمایش خرید‌های وحشت زده و احساس انزوای اجتماعی است، بینشی نسبی ارائه می‌دهد تا بدانیم مهاجران بی پناه چندین برابر افراد عادی مضطرب و در خطرند و نیاز به حامی دارند.
