نزدیک دو ماه است که ویروس کرونا به کشور وارد شده و زندگی، کار و همه امورات جامعه را تحت تاثیر قرار داده و زیست اجتماعی مردم دستخوش تغیرات زیادی شده و همه جا حرف از ویروس و پیامدهایش است. طرح‌هایی نظیر فاصله‌گذاری اجتماعی که از طرف دولت اجرا شده و می‌شود همه نشان می‌دهد که شرایط سختی را می‌گذارنیم و همه باید برای شکست این ویروس کمک کنیم. برای همین از همان روزهای آغاز شیوع ویروس کرونا در کشور شعار «در خانه بمانیم» از همه‌ی تریبون‌ها اعلام شد و همه تا توانستند از ماندن در خانه و قرنطینه گفتند و این کار را بهترین راه قطع زنجیره‌ی انتقال دانستند با همه این‌ها مثل همیشه برخی ساز مخالف زدند و قرنطینه را شکستند و بیماری در تمام کشور گسترش پیدا کرد؛ اما درصد زیادی از مردم هم روزهای زیادی در خانه‌ها ماندند از دید و بازدید نوروز، سیزده بدر و تفریحات دیگر گذشتند تا خود و خانواده‌شان را از گزند بیماری نجات دهند و امیدوار به پایان حکمرانی ویروسی مرموز باشند. در این گزارش به سراغ برخی از این خانواده‌ها رفتیم و از آنها خواستیم در قاب پنجره یا بالکن خانه‌شان روبروی دوربین بایستند؛ برخی با خانواده و برخی تنها آمدند و از در خانه ماندن گفتند و از اینکه بیایید همه با هم در خانه بمانیم.
