چند روز به پایان مجلس دهم، مجلسی که اصلاح طلبان با لیست «امید» وارد آن شدند نمانده و طی این سالها بسیاری از رسانه ها و خبرنگاران درباره نقش محمدرضا عارف در مجلس دهم مطلب نوشتند و برخی هم نسبت به نقش و فعالیت او انتقاد داشتند. انتقادهای به جایی که در برخی مواقع توسط عارف به آنها پاسخ داده میشد و در بسیاری موارد دیگر برخی از نزدیکان او نقش سخنگو را برایش بازی می کردند.
عارف دو سال پیش در گفت و گو با خبرآنلاین در پاسخ به انتقادها نسبت به دلایل سکوتش در مجلس گفته بود: “ما با شعار «امید و آرامش» آمدیم. شاید برخی تصور می کنند باید هر روز صدای تذکر و نطق عارف از مجلس شنیده شود؛ این طبیعی هم هست که چنین انتظاری وجود داشته باشد اما پاسخی که می توانم به دوستان جوان و منتقدم بدهم این است که وقتی من زنگ می زنم به وزیری و او سریعا جواب تلفن من را می دهد و اگر در جلسه ای باشد، چند دقیقه بعد خودش تماس می گیرد و من در این تماس ها می توانم مشکلی را مطرح و احیانا حل کنم، چرا باید از طریق تریبون علنی مجلس با او صحبت کنم؟”
شاید حق با عارف باشد. حتی دلیل عدم ثبت نام کردنش در انتخابات مجلس یازدهم با سکوت همراه بود. برخی کارشناسان می گویند عارف خودش را برای انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ آماده می کند و برخی دیگر معتقدند که عارف در بهترین حالت باید به سر کلاس درس بازگردد.
آنهم در شرایطی که نه اصلاح طلبان رمقی برای ادامه اصلاحات دارند و نه شورایعالی سیاستگذاری به جز یک ساختمان چیزی برایش باقی مانده است.
علی الیحال مقصود از یادآوری نقش رییس فراکسیون امید طی چهار سال گذشته در ساختمان هرمی شکل بهارستان این بود که آخرین نطق محمدرضا عارف در مجلس دهم به روز سه شنبه، ۴تیرماه ۹۸ باز می گردد که در بخشی از آن گفته بود: با ۴۰ سال سابقه حضور در دولت و مجلس، در دانشگاه و در میان جوانان و مردم، هیچ گاه لزوم بازآفرینی سرمایه اجتماعی را همچون امروز، مهم و حیاتی ندیده‌ام.
منبع: سایت خبری مدآرا
