غلامرضا بنی اسدی: سرانجام روزنامه همشهری در گزارشی با تیتر "جدول تغییرات حقوق بازنشستگان پس از متناسب‌سازی" از میزان افزایش حقوق مستمری بگیران تامین اجتماعی، رو نمایی کرد. کاری شایسته که بالاخره با تلاش بسیار متولیان و نقشآفرینان گرامی و حمایت رسانه‌ای قابل احترام، به نتیجه رسید. حق است که از سوی بازنشستگان سپاسی بگوئیم و خدا قوتی که مصداق ادبِ شکر نعمت باشد و ان شاالله نعمت افزا نیز هم. اما نکته‌ای که در این میان انگار مغفول مانده است.
تبعیض در درصد افزایش است و لازم است وقتی از "هنرش" را به تحسین و تقدیر"جمله بگفتیم"، نگاهی حداقلی هم به "عیبِ می" - بخوانید همین تصمییم- داشته باشیم. شاید بسان " تیرِ دعا" که "رها" می‌کنند، "یکی کارگر شود". حرفی که در همین ساعات بعد از انتشار خبر از برخی بازنشستگان شنیدم این بود که این تبعیض در درصد اختصاصی را غیرعادلانه می‌دانستند.
لب مطلب و روح کلامشان این بود که در نظام تامین اجتماعی، بودجه‌ای از دولت و یا یارانه‌ای چیزی دریافت نمی‌کنند بلکه پرداخت‌ها دقیقا از بیمه پردازی کارگران است. تاکید شان این بود که تامین اجتماعی رابه نوعی می‌توان یک شرکت سهامی عام دانست لذا همان گونه که در شرکت‌های سهامی افراد متناسب با سهم پرداختی خود بهره می‌برند باید در پرداخت مستمری‌ها نیز، این نسبت سهم لحاظ شود. چیزی که تا کنون از آن غفلت شده بود و در متناسب سازی هم خیلی غفلت شده است تا جایی که در این فرایند، شاهد افزایش ۸۰ درصد برای حداقلی بگیران و ۴۸ در صد برای حداکثر بگیران هستیم.
یعنی کسانی که حق بیمه بیشتری پرداخت کرده اند، به نسبت، برداشت کمتری دارند و کسانی که حق بیمه کمتری پرداخت کرده اند، برداشت شان به حسب درصد خیلی بیشتر از دیگران است. این یعنی برداشتتن از سفره بیشتر بیمه پردازان و گذاشتن در سفره دیگران.
گمان نمی‌کنم سازمان محترم تامین اجتماعی چنین وکالتی از طرف بیمه پردازان و یا اختیاری برای این کار داشته باشد. سازمان و متولیان زحمت کش آن در حقیقت وکیل و کارپردازند نه صاحب اختیار لذا این جا و در این نوع پرداخت می‌توان "شبهه شرعی" دید. به هر حال این جا از مصادیق "حق الناس" است که به جد باید مراقب بود که ذره‌ای جز به حق جا به جا نشود.
شایسته بود که در فرایند همسان سازی، فاصله‌ها با کمک دولت و از بودجه ملی و نفتی تامین می‌شد چنان که برای دیگر بازنشستگان ردیف بودجه‌ای تعریف می‌شود. اتفاقی چنین موجب امتنان همه گانی بود و دعای همه را پشتیبان داشت، اما این که فردی که مثلا ۵ برابر فرد حد اقل پرداز، پرداختی داشته باشد و به نسبت درصدی، نصف او را – مثلا- دریافت کند با عدالت سازگاری ندارد.
حق این است که بیمه پردازان متناسب با پرداخت خود در زمان خدمت، در فصل بازنشستگی دریافتی داشته باشند، اما چنین نیست. نه در افزایش سنواتی و نه در متناسب سازی لذا کسی که ۶ برابر پرداختی داشته است ظرف چند سال ضریب دریافتی اش از ۶ به ۵ و ۴ و ۳ و... شیب پیدا می‌کند. فاصله او با همترازانش هم سال به سال بیشتر می‌شود. کاش بزرگواران به این نکته و شبهه حقوقی و شرعی عنایت فرمایند..
غلامرضا بنی اسدی: روزنامه‌نگار
