سرویس تاریخ «انتخاب»؛ صبح نزدیک ظهر به سفارت رفتم. حاجی اصفهانی هم آمد. غفارخان قدری در باب میتینگ مخالفت کرد و حاجی نگذاشته بالاخره اتفاق پیدا کردیم که به صورت میتینگ نباید کار کرد و قرار شد من شرحی بنویسم و سعی شود در این که جماعتی از بزرگان بر طبق آن به دولت انگلیس اظهارات بکنند.
ناهار آمده منزل خوردم و بعد بیرون به گردش رفتم. بعضی جاها را می خواستم ببینم یا بسته بود یا به واسطه یکشنبه تعطیل بود. کلیسای بزرگ کاتولیک رومن را دیدم که خیلی با عظمت است، اما زینت و تجملات درونی آن هنوز تمام نیست و کلیسا تازه کار است. کنار رودخانه گردش کرده پل ها و وستمینستر را باز دیدم. شخص هر چه این ابنیه را می بیند از عظمت آن نمی کاهد.
بعضی محلات لندن کثیف و بد ترکیب است. شخص را به یاد محله چالمیدان و عودلاجان طهران می آورد، اما باز چه نسبت دارد. و مخصوصا آبادی و وسایل حمل و نقل و کارخانه ها و غیره هنگامه است. جزر و مد دریا در رود طمیس هم محسوس است. پسر امیر انتظام که در لندن درس می خواند از او پرسیده بودند سرچشمه طمیس کجاست؟ گفت در دریا. نظر به این که دیده بود هنگام مد آب از طرف دریا بالا می آید. این قضیه را پرفسور برون برای من نقل کرد.
امروز از چرچیل جواب تلگراف احوال پرسی من از طهران رسید که بحمدالله سالم هستند. خیلی خوشوقت شدم که از بی خبری نزدیک بود دیوانه شوم.
منبع: یادداشت‌های روزانه محمدعلی فروغی، به کوشش محمدافشین وفایی و پژمان فیروزبخش، تهران: سخن، چاپ هفتم، ۱۳۹۸، صص ۲۳۳ و ۲۳۴.
