پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : «آنتوني كوئين» در سكانس پاياني «آخرين قطار گان هيل» ساخته «جان استورجس» در سيماي يك پدر كه فرزندش از همسر دوست قديمي اش «كرگ داگلاس» هتك حرمت كرده بود، بين غريزه پدري و نجات جان پسرش از يكسو و اتفاق هولناكي كه دو دوست را در برابر هم قرار داده بود، گرفتار آمده بود. او در اين برزخ به انتخاب رسيد و مرگ را برگزيد. او توصيه دوست قديمي اش را در نكشيدن اسلحه نپذيرفت اما به هنگام جان دادن به داگلاس سفارش كرد كه پسر خردسالش را خوب تربيت كند.
به گزارش انتخاب؛ شرق نوشت: در «زورباي يوناني» برگرفته از رمان درخشان نيكوس كازانتزاگيس ساخته «مايكل كاكويانيس» در نقش مردي شوخ طبع كه زندگي را با شوريدگي تمام دوست مي داشت در كنار «آلن بيتس» و «ايرنه پاپاس» نقش آفريني كرد. او پيام رسان عشقي بود كه بين آن دو شكل گرفته بود. «كوئين» در ورسيون جديدي از رمان «ويكتور هوگو» يعني «گوژپشت نتردام» قلب مهربان «كازيمادو»ي گوژپشت را به «اسمرالدا»ي زيبا با نقش آفريني «جينا لولو بريجيدا» تقديم كرد. اشك هاي انساني او چهره كريه اش را از آن خود كرد. اشك هايي كه از پرده سينما بيرون آمد و بر صورت تماشاگران نشست.
او در ترسيم سيماي يك انسان دوست داشتني در پشت چهره اي مسخ شده و مشمئزكننده هنرمندي يگانه بود. «آنتوني كوئين» سرخ پوست دورگه اي بود كه با سيمايي خشن كه به زشتي پهلو مي زد در دهه هاي مياني و انتهايي قرن گذشته نقش آفريني كرد و در ژانرهاي مختلف استعداد ناب و درخشان خود را بروز داد. او برنده دو جايزه اسكار نقش مكمل شد. هرگز هنرنمايي او در فيلم هاي «زنده باد زاپاتا»، «كفش هاي ماهيگير»، «فرمان گمشده»، «توپ هاي سن سباستين» و «توپ هاي ناوارون» فراموش شدني نيست.«كوئين» به هنگام مرگش از آخرين ازدواجش دختري سه ساله داشت. او هم مثل «زوربا» شيفته زندگي بود و مرگ را باور نداشت. «آنتوني كوئين » را حالادر فيلم هايش باز مي يابيم. مردي كه سينمادوستان به او مديونند. «عمر مختار»ي كه رسالتش را با انتقال عينكش به نوجواني در پايان فيلم «عمر مختار» ساخته «مصطفي العقاد» به درستي انجام داد.
