روزنامه کیهان نوشت: در پیام رئیس جمهور به مناسبت روز ارتش آمده است که تا ارتش ایران همین‌گونه بماند، ارتش ملی و دینی و انقلابی ایران؛ ارتش همه ملت ایران است. ارتش بزرگ‌تر از آن است که آن را به سیاست فروبکاهیم. ارتش مهم‌تر از آن است که حتی آن را به یک مشرب و سیاست فروبکاهیم.
سربازان و سرداران و امیران، پاکباخته‌ترین فرزندان یک ملت‌اند که از ملت بدون آنکه از عقیده دینی و مذهبی و تمایل سیاسی، موقعیت و منزلت و شأن آن‌ها خبر داشته باشند دفاع می‌کنند. کافی است ایرانی باشید تا ارتش از شما دفاع کند و این رمز دوام و بقای ارتش است.
ادبیات حاکم بر پیام رئیس‌جمهور به مناسبت روز ارتش و طرح مسائلی مانند اینکه «در زمان نارضایتی ملت از حکومت، ارتش باید یکی را برگزیند» یا آنکه «مأموریت ارتش ورود به رقابت‌های سیاسی نیست» گرچه عجیب و غریب به‌نظر می‌رسد و این فرضیه را تقویت می‌کند که او سعی کرده با بهره‌برداری سیاسی به دوگانه‌سازی‌هایی مانند دولت نظامی- غیرنظامی دامن بزند اما نکته جالب توجه آنکه، پیام دیروز رئیس‌جمهور از منطق درستی برخوردار نبود.
روحانی گفته است «در دوران جدید، در دنیا حتی برای فرماندهی نیروهای نظامی و وزیران دفاع از رجال غیرنظامی استفاده می‌شود تا ارتش‌ها از سیاست دور بمانند» در حالی که اتفاقاً برعکس بوده و در بسیاری از کشورهای دنیا به‌ویژه کشورهایی که ازقضا نگاه روحانی هم معطوف به آن‌هاست بخش قابل‌توجهی از مدیریت‌های راهبردی، دفاعی و امنیتی و حتی سیاسی آن کشور در ید عناصری است که از سابقه نظامی برخوردار هستند.
اینکه چرا روحانی در پیامی‌که به مناسبت روز ارتش صادر شده، در ادبیاتی عجیب و غریب به فضای سیاسی و انتخاباتی شیفت می‌دهد را باید در جای دیگری مورد واکاوی قرار داد اما نکته قابل تأمل دیگر این بود که پیام رئیس‌جمهور روز گذشته مورد توجه و استقبال برخی از جریانات اپوزیسیون و معاند قرار گرفت.
