محمدجواد آذری جهرمی در پستی اینستاگرامی، نوشت:
کودکان در گهواره‌ی سال ۴۲، شدند جوانان شگفتی آفرین انقلاب. بعد از آن، نسلی از همان‌ها سکان‌های مدیریتی را در عرصه‌های مختلف کشور به دست گرفتند. نسل جوانان انقلاب مدام پیرتر شدند و چون غالب صندلی‌های مدیریتی صرفا بین همان نسل جابه‌جا می‌شود، میانگین سن کابینه‌ها و مناصب مدیریتی، همراه آن‌ها پیرتر می‌شود. پس خیلی برایمان عجیب نیست که از دولتِ چهارمِ بعد از انقلاب، هر دوره سن کابینه حدود ۳ تا ۴ سال پیرتر شده است!
این نسل (با بیش از ۵۵ سال سن) که حالا سهم‌شان به حدود ۱۵٪ از کل جمعیت ایران رسیده است؛ هنوز حدود ۸۵٪ پست‌های مدیریتی را در کشور در اختیار دارند و احتمالا به غیر از قدرت، در ثروت هم غلبه سهم‌شان چشم‌گیر خواهد بود. نسل انقلابیونی که نه حاضرند صندلی‌ها را به دیگر نسل‌ها و فرزندان خود بدهند و نه سهمی برای ارزش‌ها و نگرش‌های آنان قائل شوند.
این انحصار چه بر سر کشور خواهد آورد؟
