مصباح یزدی: حبس کردن افراد عقوبت و بلای بزرگی است

جماران نوشت:
آیت‌الله مصباح یزدی با بیان این که حبس کردن افراد عقوبت و بلای بزرگی است، گفت: در مسائل اجتماعی معاشرت کردن با دیگران فطرت انسان است. انسان از تنهایی رنج می‌برد فرضا انسان اگر یک روز نتواند از خانه بیرون بیاید و کسی را نبیند و محبوس شود بلای بزرگی است. بزرگترین شکنجه برای انسان این است که او را از دوستانش جدا کنند و نگذارند با کسی ملاقات کند. حبس کردن خودش یک عقوبت است. و محروم کردن از خواسته‌های فطریست.
گزيده سخنان وي را در همایش امام خمینی(س) و تعلیم و تربیت اسلامی که در سالن شیخ مفید دانشگاه قم برگزار شد، بخوانيد:
·         تعلیم و تربیت برای این است که استعداد‌های نهفته در افراد، شکوفا و به فعلیت برسد که در این راه، اساتید مربوطه،‌دیدگاه‌های متفاوتی دارند.
·         در فرقه‌های مختلف و مدعی عرفان، عده‌ای هستند که به خلوت و دوری از اجتماع تأکید دارند و توجیه آنها نیز این گونه است که افراد برای رشد عرفانی، نیاز به تمرکز دارند، که حضور در اجتماع سدی در برابر این تمرکز است.  عده‌ای هم در کنار این‌ها، نه تنها بر اجتماعی بودن تأکید دارند، بلکه نسبت به کناره‌گزینی از جامعه مخالفت می‌کنند.امام خمینی(ره) جزو این گروه بودند و نه تنها با گرایش نخست مخالف بودند،‌ بلکه بیشترین فردی بودند که فعالیت‌های اجتماعی داشتند و این را به دیگران نیز توصیه می‌کردند.  این مسئله در سیره پیامبر اسلام وائمه معصومین(علیهم‌السلام) نیز وجود داشت، چون،‌اگر آنها تنها مشغول ذکر و عبادت بودند، دلیلی برای به شهادت‌ رساندن آنها نبود.
·         امام خمینی(ره) در برخی موارد، کناره‌گیری از اجتماع را مانند ترک نماز می‌دانستند. هدف از آفرینش انسان این است که در تمامی ابعاد روحی رشد یابد که این رشد با کنترل نگاه، کلام، قلب و... انجام می‌شود،‌حال اگر کسی به کناره‌ای رفت و تنها مشغول ذکر و عبادت شد،‌درست است که از نظر روحی رشد می‌یابد،‌ولی از ابعاد دیگر باز می‌ماند؛ چنین مسئله‌ای، هدف اصلی آفرینش انسان نیست.
·         آنچه مطلوب است این است که انسان در مسایل مختلف رعایت اعتدال را کرده و فقط در یک بعد ترقی نکند.