پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
در سال ۱۲۶۵ شمسی مصادف با ۱۸۸۶ میلادی، برای اولین بار در ایران، یک رشته
سیم تلفن بین تهران و شاهزاده عبدالعظیم به طول ۷/۸ کیلومتر توسط بوآتال
بلژیکی که امتیاز راه آهن ری را داشت کشیده شد.
به گزارش سیتنا (citna.ir)، مرحله دوم توسعه مخابرات در تهران از سال ۱۲۶۸
شمسی یعنی ۱۳ سال پس از اختراع تلفن با برقراری ارتباط تلفنی بین دو
ایستگاه ماشین دودی تهران و شهر ری آغاز شد. پس از آن بین کامرانیه در
منطقه شمیران و عمارت وزارت جنگ در تهران و سپس بین مقر ییلاقی شاه قاجار
در سلطنت آباد سابق و عمارت سلطنتی تهران ارتباط تلفنی دایر شد.
وزارت تلگراف در سال ۱۲۸۷ شمسی با وزارت پست ادغام و به نام وزارت پست و
تلگراف نامگذاری شد. در سال ۱۳۰۲ شمسی قراردادی برای احداث خطوط تلفنی
زیرزمینی با شرکت زیمنس و هالسکه منعقد شد و سه سال بعد در آبان ماه ۱۳۰۵
شمسی تلفن خودکار جدید بر روی ۲۳۰۰ رشته کابل در مرکز اکباتان آماده
بهره‌برداری شد.
در سال ۱۳۰۸ شمسی امور تلفن نیز تحت نظر وزارت پست و تلگراف قرار گرفت و به
نام وزارت پست و تلگراف و تلفن نامگذاری شد. مرکز تلفن اکباتان در سال
۱۳۱۶ شمسی به ۶۰۰ شماره تلفن رسید و دو سال بعد بهره‌برداری شد و در سال
۱۳۳۷ به ۱۳ هزار شماره توسعه یافت. پس از آن با توسعه ارتباطات مخابراتی،
ارتباط تلفنی بین تهران و سایر شهرها گسترش یافت و مراکز تلفنی تهران یکی
پس از دیگری تأسیس شد.
