پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : یکی از خوانندگان «انتخاب» با ارسال متنی آورده است:
جاده تلو لشگرک بین تهران پارس و لواسانات که چندین
کیلومتر طول دارد و مسیری دو طرفه است یک جاده رسمی و پرتردد است که دومین
مسیر دسترسی به تهران است.
روزهای تعطیل عید فطر پس از یک ماه رعایت
حرمت ماه مبارک رمضان مردم تهران جهت تفریح به لواسانات و اوشان و فشم
رفتند اما خودروهایی که از جاده تلو لشکرک تردد کردند با مسیری روبرو شدند
که شاید در دنیا نمونه نداشته باشد.!
طول و عرض این جاده که مشخص است
سالها بر اثر برف های زمستانی و عدم آسفالت جدید به شدت دچار آسیب شده است
بگونه ای وحشتناک رخ می نماید گویی جاده را شخم زده اند .
راننده در هر چند متر شاهد دست اندازهایی با عمق و طول و عرض زیاد خواهد بود که رانندگی در آن مصداق عبور از میدان مین خواهد بود.
گویا عدم رسیدگی به این جاده به سبب لجاجت بین شهرداری ها و یا راه و ترابری این دو شهر است.
اما
نکته قابل تامل اینجاست مگر مردم مالیات و عوارض پرداخت نمی کنند پس چرا
باید جهت تفریحی چند ساعته از مسیری پرمخاطره عبور نمایند؟
مسیری که نه
تنها از هیچگونه خدمات امنیتی و رفاهی و تعمیراتی و امدادی و ارتباطی
برخوردار نیست که حتی هرچند متر با شکافهایی عمیق در آسفالت روبرو می شوند
که جان سرنشینان را به سبب لزوم به چپ و راست رفتن خودرو و یا توقف خودرو و
بروز تصادف از روبرو و پشت به شدت به خطر می افتد.
ضمن اینکه این جاده از تابلوها و علائم راهنمایی و رانندگی نیز محروم است.
این
جاده از روشنایی هم محروم است.در مجموع اگر قصد ایجاد تحول و تنوع در
زندگی و روحیه داشته باشید و یا هوس مراجعه به تعمیرگاه دارید کافیست از
این مسیر تردد کنید حتی اگر سرعت وسیله شما فقط ده کیلومتر در ساعت
باشد.فقط شب تردد نکنید که مخاطرات فوق به مراتب وحشتناک تر خواهند بود.
خاطر
نشان می سازد بسیاری از خودروها در ایام عید فطر دچار آسیب در جلوبندی خود
شده بودند حال اینکه چه نهادهایی متولی رسیدگی به معضلات و خطرات این جاده
هستند و چه نهادهایی باید به خودروهای آسیب دیده خسارت پرداخت نمایند پرسش
هایی است که منتظر ورود آنها به پاسخگویی می مانیم.
اگه تشریف میبردین آبشار تهران (واقع در اتوبان همت غرب) ملاحظه میفرمودین بمنظور صفا دادن به روح خطخطی مراجعه‌کنندگان، ساعت 21 اقدام به آبپاشی فضای سبز میکنند (تا فلک‌زده دودگریخته‌ای نتونه زیلو بندازه و ...)!
تو همون پارکینگ (البته رایگان) یه دکه هست که اونچه رو که تو خونه گفتی همونجا میگیریم رو بهت بده! درحالی که در دهات بین‌راه استان محرومی مثل کردستان، انواع نوشیدنی قوطی و ... عرضه میشه، برندی از نوشیدنی کولا موجود بود که تو عمرم اسمش رو نشنیده بودم (شاید همون پشت پر میشد!)، البته آب معدنی مناسب بود! و فست‌فود سرد معروفی هم اونجا شعبه داشت!
به اندازه پله‌های یه ساختمان 30 طبقه هم از محل اطراقمون بالا رفتم، خبری از دکه دیگه‌ای نبود!
پارکینگهای 5گانه هم پر بود!
همونجا افسوس خوردم که چرا وقتی چنین فضائی ساخته شده، اونو با حدااقل هزینه، اونقدر تجهیر و تامین نمی‌کنیم تا لااقل اگه دعای خیری مردم پشت سرمون نکنن، ثواب خدمتش بهمون برسه؟