وجود خط قرمزها در حوزه رسانه‌ چه نتیجه ای دارد؟

خشی از رسانه‌های امروز کلاً به دنبال جذب مخاطب نیستند و مهم برایشان انتشار است نه خوانده شدن."

به گزارش انتخاب به نقل از ماهنامه مديريت ارتباطات، "فریدون صدیقی"؛ کسی که 40 سال را در تحریریه‌ها گذرانده در گفت‌وگو با بیست‌ونهمین شماره ماهنامه از رازها و راه‌های جذب مخاطب توسط رسانه‌ها، گفته است.

او با بیان مطلب فوق افزوده است: " بی‌انگیزگی در ارتباط گرفتن با مخاطبان خود معلول دلایل زیادی است؛ از جمله خط قرمزها. خط قرمزها می‌توانند اقتصادی، اجتماعی، سیاسی یا فرهنگی باشند.

در نتیجه وجود این خط قرمزها در حوزه رسانه‌ها، روزنامه‌نگاران از ترس به دام نیفتادن آن قدر فعالیت خود را کاهش می‌دهند که به انتشار اکتفا می‌کنند. این گونه است که رسانه‌ها در حوزه‌های مختلف به عرصه می‌آیند و در آن حوزه‌ها هر کاری دلشان بخواهد می‌توانند انجام ‌دهند؛ نشریاتی که در باب موضوعاتی چون آشپزی انتشارات بالایی دارند و مخاطبان زیادی را هم به خود جذب می‌کنند.

از سوی دیگر گاهی احساس می‌شود که مخاطب هم علاقه‌مند به بیش از این فعال شدن یا عاقل شدن نیست و مشارکت خود را در همان سطح پاسخ دادن به جدول یا فرستادن اس‌ام‌‌اس یا عکسی برای روی جلد نگه می‌دارد."

او با تأکید بر این که، رسانه است که مخاطب را تعریف می‌کند می‌گوید: " متأسفانه امروز در ایران بسیاری از نشریات منتشر می‌شوند بدون آنکه مخاطب خود را تعریف کنند؛ در نتیجه این رسانه‌ها مخاطب هدف ندارند. برای مثال اگر 1000 نشریه منتشر شود، انتظار می‌رود که روی هم 10 میلیون تیراژ داشته باشند اما چنین چیزی نیست، زیرا متقابلاً نیاز مخاطب نیز برای آن رسانه تعریف نشده است. اگر این را بدانیم که ما برای برآوردن نیاز مخاطب به عرصه می‌آییم، به این مهم نیز پی می‌بریم که مخاطب بر اساس نیازش تعیین و شناسایی می‌شود."

وی ادامه می‌دهد: " این نیاز دو گونه است. یا وجود دارد و ما با شناسایی‌اش در صدد پاسخگویی به آن برمی‌آییم یا رسانه، خود آن نیاز را می‌سازد و در این حالت برای خود مخاطب می‌سازد. نشریاتی که با موضوعاتی چون «چگونه می‌توانیم موفق باشیم» منتشر می‌شوند، از این دسته هستند. ممکن است این گروه از لحاظ کار حرفه‌ای روزنامه‌نگاری در سطح بالایی عمل نکنند ولی معمولاً دارای مخاطب ثابت نسبتاً زیادی هستند. در اینجا مسأله مخاطب برخورد حرفه‌ای روزنامه‌نگار نیست، بلکه برآوردن نیازی است که ایجاد شده است. به نظر من این نشریه یا مدیا، رسانه خوبی است؛ زیرا مخاطبش را می‌شناسد و نیاز او را پاسخ می‌دهد. سوژه‌ای را مطرح می‌کند، پرسشی را می‌سازد و برای پاسخ به آن محصولی را تهیه می‌کند و آن را در اختیار مخاطب می‌گذارد و این گونه یک برنامه مشخص را پیش می‌برد. متأسفانه ما در این گونه از ژورنالیسم خیلی فعال نیستیم. نهایتاً جایزه‌ای را تعیین می‌کنیم و با دام‌گستری سعی داریم که مخاطب را جلب و او را از مخاطب‌ گذری به مخاطب پایا تبدیل کنیم. پس مخاطب کسی است که رسانه را می‌خرد و برای مطالعه یا دیدن آن هزینه می‌کند."