فارس: هنر سینما، هنر _ صنعت گرانی است و در
حال حاضر که هزینه تولید افزایش یافته است، سینما با کم‌توجهی از سوی
مخاطبین مواجه شده است. در این میان برنامه مناسب و راهبردی از سوی مسئولین
سینمایی کشور می‌تواند کارگشا باشد اما متاسفانه برنامه‌ای دیده نمی‌شود.
نظارت ناکارآمد و عدم برنامه‌ریزی درست در حوزه پروانه ساخت سینمایی
بسیاری از فیلم‌ها را در محاق توقیف و یا حک و اصلاح می‌کشاند. تعدادی از
فیلم‌ها در محاق توقیف قرار گرفته است و تعدادی از فیلم‌ها بلاتکلیف باقی
مانده است و هر روز بر تعداد فیلمسازان معترض به توقیف یا اصلاحات فیلم‌ها
افزوده می‌شود. سازمان سینمایی در اقدامی دور از انتظار از میان فیلم‌هایی
که بلاتکلیف هستند (و البته دوستان سازمان سینمایی از استفاده نام توقیفی برای فیلم‌ها تبری می‌جویند)،
هزینه تولید «گزارش یک جشن» را به تهیه‌کننده ارائه داد تا سازمان سینمایی
صاحب فیلم باشد و با در اختیار گرفتن فیلم هرگونه و در هر زمان که صلاح
می‌داند درباره آن تصمیم بگیرد که آن را با جرح و تعدیل به چرخه اکران
بسپارد یا هیچ‌گاه روی پرده نبیند.
* خرید فیلم‌های توقیفی از سازمان سینمایی به نیروی انتظامی هم رسید
خرید مالکیت حقوقی اثر توسط سازمان سینمایی و در اختیار گرفتن سرنوشت
اثری که فیلمساز برای دیده شدن و قضاوت تولید کرده است، تنها سرپوشی برای
عدم نظارت دقیق و بی‌توجهی به تولیدات سینمایی است، اما گویا دیگر نهادها و
ارگان‌ها نیز در شرایط فعلی بهترین گزینه برای در اختیار گرفتن
سرنوشت فیلم و تصمیم‌گیری برای آن را خرید مالکیت حقوقی فیلم می‌دانند
و این تصمیم با توجه به داشتن بودجه لازم برای فعالیت‌های فرهنگی به مذاق
ناجی هنر نیز خوش آمده و مدیرعامل موسسه ناجی هنر درباره
فیلم «خانه پدری» گفت: «ما حاضریم اگر ایشان با وزارت ارشاد به نتیجه
نرسید سهم ایشان را بخریم و حق و حقوق ایشان را بپردازیم تا فیلم متعلق به
موسسه ناجی هنر شود و بعد درباره خانه پدری تصمیم می‌گیریم که این فیلم را
اصلاح کنیم یا بخشی را فیلمبرداری کنیم یا اصلا اکران نکنیم.»
* عدم تسلط و دقت نظر بر فیلمنامه‌ها
در اینجا این سوال مطرح می‌شود که چرا ارگان‌ها و نهادهای دولتی به درستی
در خصوص آثاری که روی آن سرمایه‌گذاری کرده و پول بیت‌المال را هزینه
می‌کنند، نظارت کافی ندارند. اگر این نهادها نمی‌توانند روی فیلمنامه و
تهیه آثار دقت نظر کافی داشته باشند یا بر هنر هفتم تسلط کافی ندارند، چرا
بخشی از بودجه ارگان خود را صرف سینما می‌کنند که در نهایت زمانی که فیلم
آماده نمایش می‌شود، با آن موافق نیستند و آن را نیاز جامعه نمی‌دانند.
در بخش دیگری از صحبت‌های مدیرعامل ناجی هنر آمده است: «کلیات اصلاحات از
وزارت ارشاد ارائه شده و بیشتر اصلاحات در سکانس‌های ابتدایی فیلم است که
بسیار سکانس‌های بدی است».
ممکن است سکانس‌های ابتدایی در فیلمنامه نباشد، در حالی که این سکانس‌ها
در روند روایت داستان مؤثر است، چگونه شورای پروانه ساخت در ارائه مجوز
ساخت به این فیلم دقت نظر درستی اعمال نکرده که حال با سکانس‌های ابتدایی
فیلم مخالف است؟!
* هزینه‌های میلیونی صرف فیلم‌های توقیفی در روزهای بد اقتصادی
در این روزها که فشار اقتصادی بر مردم روز به روز بیشتر می‌شود و مردم
بیش از اینکه نیازمند فیلم‌هایی با تم نا امیدی و خیانت و ... باشند، چه
کسی پاسخگوی هزینه‌های میلیونی و میلیاردی تولید فیلم‌های توقیفی است؟
چه کسی پاسخگوی عدم نظارت و بی‌توجهی شورای پروانه ساخت و موسسه ناجی هنر خواهد بود؟
* بودجه‌ای که باید صرف فرهنگسازی در حوزه نیروی انتظامی شود
هزینه‌ای صرف ساخت فیلم «خانه پدری» شده است و دوستان در موسسه ناجی هنر
اعلام کردند که سهم سازنده فیلم را هم حاضر به خریداری هستند تا مالکیت
فیلم را برعهده بگیرند؛ این درحالی است که اگر این اتفاق رخ دهد و کیانوش
عیاری راضی به فروش سهم خود به عنوان تهیه‌کننده باشد، ممکن است فیلم اکران
نشود و بودجه‌ای گزاف برای تولید فیلمی هزینه شود که شاید هیچ‌گاه رنگ
پرده به خود نبیند. بودجه‌ای که باید صرف فرهنگسازی در حوزه نیروی انتظامی
شود، هزینه فیلمی می‌شود که ممکن است در انبار خاک بخورد. از سوی دیگر اگر
فیلم توسط ناجی هنر خریداری شود، انگیزه‌ای برای فیلمساز جهت اصلاح فیلم و
اکران آن باقی نمی‌ماند و در نهایت «کیانوش عیاری» در رسانه‌های غربی و
دنیا به عنوان فردی معرفی می‌شود که فیلمی توقیفی در کارنامه خود دارد. او
فیلمسازی است که بارها آثارش مورد توجه جشنواره‌ها قرار گرفته است و توقیف
اثر اخیرش برای نظام علاوه بر هزینه‌های مادی که در بالا به آن اشاره شد،
بار معنوی نیز خواهد داشت.
* فیلمسازان برای وزارت ارشاد تعیین تکلیف می‌کنند
از سوی دیگر باید به این نکته نیز توجه شود نظارت در حوزه سینما در طول
این سال‌ها به قدری نامناسب و سلیقه‌ای بوده است که فیلمسازان به آن
معترض‌اند و به جایی رسیده است که فیلمسازان برای وزارت ارشاد تعیین تکلیف
کرده و زیر بار این نظارت نمی‌روند. شاید آیین‌نامه شورای پروانه نمایش
نیاز به بازنگری مناسب و استفاده از کارشناسان این حوزه در شورا داشته باشد
تا فیلمسازان احساس کنند این شورا به وظایفش به درستی عمل می‌کند.
