اگر ایران همین امروز همه درخواست های غرب را انجام دهد...

تحریم ها و اتهامات جدیدی نسبت به ایران بیان شده است. طی هفته گذشته، اتحادیه اروپا فشارها بر تهران را افزایش داد و محدودیت های جدیدی در بخش مالی، تجاری، انرژی، و حمل و نقل در حوزه اقتصاد مقرر شده است. ایران نیز در پاسخ به این تحریم ها، ظاهرا آماده است تا یک فاجعه زیست محیطی در تنگه هرمز به راه بیاندازد. این اطلاعات را مجله آلمانی زبان اشپیگل منتشر کرده و رسانه های تمام دنیا نیز به نقل قول پرداخته اند.

به گزارش سرویس بین الملل انتخاب ؛ عملیات «آب گل آلود» به منظور آلوده کردن آب تنگه هرمز با نفت در ابعاد وسیع می باشد که نه تنها یک فاجعه زیست محیطی بوده، بلکه حمل سوخت از طریق این تنگه را نیز به تاخیر می اندازد. جزئیات این برنامه اوایل هفته جاری توسط مجله اشپینگل منتشر شد. تهران با این اقدام، می خواهد به تحریم های اتحادیه اروپا که هر مرتبه شدیدتر می شوند، پاسخ بدهد. به گفته مجله اشپینگل، هنوز عملیات در حد تهدیدهای کلامی است، اما با فرمان آیت الله علی خامنه ای، می تواند به اجرا درآید. رسانه های جهان این خیر را بلافاصله منعکس کردند. البته، هیچ کس به این مساله توجهی نشان نداد که مجله اشپینگل فقط بر برخی منابع جاسوسی آلمانی استناد کرده است. یلنا دونایوا کارشناس مسایل سیاسی خاورمیانه ضمن گفتگو با رادیو صدای روسیه اینطور می گوید: «به اعتقاد من، انتشار این مطلب یک تحریک آشکار است، زیرا ایران در هیچ یک از رسانه های گروهی چنین مساله ای را مطرح نکرده. انجام چنین کاری، کلا دور از واقعیت می باشد. زیرا با انجام این اقدام، مساله بنادر ایران و تامین زندگی مردم این کشور مطرح می شود که از طریق دریا و ماهیگری در خلیج فارس زندگی خود را تامین می کنند. به عبارتی، بعید است که ایران دست به چنین کاری بزند.»

یلنا دونایوا می گوید که مجله آلمانی به عمد در این زمان از اقدامات نامطلوب ایران صحبت می کند. یک روز قبل از انتشار این مطلب، کاترین اشتون مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا درباره امکان دستیابی به موفقیت هایی در جریان مذاکرات میان گروه پنج به علاوه یک و ایران صحبت کرد. هر مرتبه که فاصله ای در این مذاکرات می افتد، بهانه ای برای دخالت و اظهارات تند پیدا می شود. یلنا دونایوا در ادامه توضیح می دهد: «در غربب نیروهایی هستند که هیچ تلاشی برای حصول توافق و عادی سازی شرایط در برنامه هسته ای نمی کنند. این مساله تا کنون چندین مرتبه اثبات شده است. در سال 2003 میلادی، زمانی که ایران با تمام شرایط کشورهای اروپایی موافقت کرد، هیچ نکته مثبتی برای خود دریافت نکرد. تمام شرایطی که ایران قبول کرد، فقط روی کاغذ باقی ماندند. طرف غرب نیز هیچ علاقه ای نسبت به تحقق این همکاری ها بر مبنای توافق های انجام شده، نشان نداد.

در هر صورت، واضح است که مساله، بیشتر به حاکمیت ایران مربوط می شود تا برنامه هسته ای. سرگی دروژیلوفسکی با اشاره به این مطلب می گوید: «یک کار هدفمند در برنامه تغییر ساختار حاکمیت ایران در حال انجام است. دستگاه حکومت در ایران، مورد پسند غرب نیست. آمریکا با این حکومت موافق نیست و شرکای غربی آمریکا هم رضایت خاطر ندارند. اسراییل نیز نسبت به حاکمیت ایران موضع سختی دارد و این رژیم نزدیک ترین متحد امریکا در خاور میانه می باشد.

اگر فردا، ایران با تمامی تصمیمات آژانس بین المللی انرژی اتمی و شورای امنیت موافقت کند، بازهم مساله جدیدی پیدا می شود و رژیم حاکم در ایران را بر مبنای رعایت حقوق بشر، حقوق زنان و ده ها بهانه دیگر، محکوم می کنند. و بازهم این بیانات تکرار خواهد شد تا تحریم ها قانونی جلوه کنند. این یک دور باطل است و همه صحبت درباره این است که تا چه حد ایران می تواند با منابع خود دوام بیاورد، اگرچه این منابع فراوان هستند و می تواند سالهای متمادی مقاومت نشان بدهد.