آخر هم مشخص نشد حمید بهبهانی، وزیر سابق راه و ترابری به چه دلیل روز سه شنبه 12 بهمن در ضیافت استیضاح مجلسی‌ها شرکت نکرد تا پایان سناریوی بهبهانی به آثاری شباهت پیدا کند که کارگردان آنها قضاوت را به عهده بیننده می‌گذارند. سناریویی که 15 مرداد 1387 و با رأی اعتماد 181 رأی موافق از جمع 271 نماینده حاضر در جلسه آن روز مجلس کلید خورد. این سناریو بار دیگر و با رأی اعتماد مجدد نمایندگان مجلس به بهبهانی در دولت دهم ادامه پیدا کرد و در نهایت به دلیلی که به طور رسمی از سوی هیچ مقام دولتی عنوان نشد با عدم حضور وزیر سابق راه و ترابری در مجلس شورای اسلامی پایان پیدا کرد. این بار وزیر راه و ترابری با عدم حضور خود در مجلس این عادت که بازیگر نقش اول همیشه باید در پایان سناریو حضور داشته باشد و قصه را با دیالوگ ماندگار خود به پایان برساند را تکرار نکرد و نمایان ساخت گاه حضور نداشتن در سکانس پایانی، خود در ذهن بیننده ماندگار‌تر خواهد بود. اگر داوود دانش جعفری، وزیر اقتصاد دولت نهم طی دوران وزارت خود کم‌تر لب به سخن گشود و ما به ازای آن در روز تودیع خود نقدی تاریخی از عملکر دولت نهم مطرح کرد حمید بهبهانی به گونه‌ای دیگر عمل کرد. او طی دوران وزارت خود به دفعات گفت و گو کرد و آخرین مواضع وزارت خود را مطرح کرد اما در پایان با سکوت از وزارت راه و ترابری رفتنی شد.
حمید بهبهانی که او را به صفت استاد محمود احمدی‌نژاد می‌شناسیم دانش‌آموخته دکتری رشته‌های راه و ترافیک از آمریکاست که سال‌ها در سمت‌های آموزشی مختلف در دانشگاه علم و صنعت ایران (دانشکده عمران) اشتغال داشته است. او پیش‌از اینکه در دولت نهم و به عنوان معاون امور برنامه‌ریزی و اقتصاد حمل و نقل وزارت راه و ترابری مشغول به فعالیت شود در شهرداری تهران در سمت‌هایی چون معاونت حمل و نقل و ترافیک و مدیر عاملی سازمان حمل و نقل و ترافیک، با رئیس‌جمهوری همکاری داشت تا اینکه تنها بازمانده کابینه دولت هشتم او را به عنوان معاون خود برگزید. پس از اینکه عمر وزارت رحمتی در دولت نهم به سر آمد بهبهانی مدتی به عنوان سرپرست وزارت راه به فعالیت‌های خود ادامه داد و در نهایت هم توانست در رأس این وزارتخانه قرار بگیرد.
دوران وزارت بهبهانی سرشار از کلکسیون خبر سازی‌های پی در پی در این وزارتخانه بود. وزیر سابق راه و ترابری آنچنان چهره خبر‌سازی از خود ساخته بود که هر گونه اظهار نظری از او تا مدت‌ها به یک موضوع بحث برانگیز تبدیل می‌شود؛ گاهی بر کمبود دستشویی‌های فرودگاه امام خمینی انتقاد می‌کرد و گاه با این دست اظهار نظر‌های خود خبر‌سازی کرد که اگر در میان رسانه‌های حاضر، دوربین‌های صدا وسیما حاضر نباشند با سایر رسانه‌ها گفت و گو نخواهد کرد.
او در آخرین اظهار نظر خود هم در رابطه با عدم حضورش در ضیافت استیضاح مجلس به این جمله کوتاه بسنده کرد که «اجازه دهید درباره این موضوع بعدا خبر دهم» تا پایان سناریوی وزارت حمید بهبهانی را شاهد باشیم باشیم و از این پس بحث بر سر گزینه‌های احتمالی باشد که جایگزین او خواهند شد. تاکنون هیچ اطلاعاتی در رابطه با جایگزین بهبهانی در وزارت راه و ترابری اعلام نشده است اما از شهریار افندی زاده، رئیس سازمان راهداری و حمل ونقل جاده‌ای به عنوان چهره‌ای پر شانس برای تصدی گری وزارت راه و ترابری نام برده می‌شود.
از سوی دیگر محمود احمدی‌نژاد رابطه‌ای دوستانه و نزدیک با حسن زیاری، رئیس کنونی دانشگاه پیام نور دارد که همین موضوع گمانی زنی‌هایی پیرامون وزارت او به وجود آورده است. زیاری در میانه‌های دولت نهم و با پیشنهاد وزیر راه و ترابری و تصویب هیأت وزیران، حسن زیاری به عنوان مدیرعامل راه‌آهن جمهوری اسلامی ایران منصوب شد.
چهره دیگری که می‌توان از او به عنوان نامزد احتمالی وزارت راه نام برد کسی جز رئیس سابق سازمان تربیت بدنی نیست. محمد علی آبادی که بیشتر به چهره‌ای عمرانی شناخته شده تا چهره‌ای ورزشی در آغاز دولت دهم نتوانست رأی اعتماد نمایندگان مجلس را به دست بیاورد تا اکنون این احتمال وجود داشته باشد بار دیگر توسط رئیس‌جمهوری به مجلس معرفی خواهد شد.
تاریخ اگر بخواهد خود را تکرار کند بی‌تردید باید شاهد معرفی مجید اسعدی الموتی ترابری از سوی رئیس‌جمهور به عنوان وزیر پیشنهادی به مجلس باشیم چرا که روزی بهبهانی دقیقا همین پروسه را برای وزارت طی کرده بود. اسعدی که از سوی رئیس‌جمهوری به عنوان سرپرست وزارت راه و ترابری معرفی شده است همانند بهبهانی، معاون برنامه‌ریزی و اقتصاد و حمل و نقل وزارت راه و ترابری بوده است.
گزینه احتمالی دیگر کسی جز سیدمهدی هاشمی نیست. هاشمی که رابطه بسیار نزدیکی با رئیس‌جمهوری دارد تا ساعاتی پیش از معرفی وزیر پیشنهادی کشور در دولت نهم از او به عنوان جایگزین مصطفی‌پور محمدی نام برده می‌شد اما به یکباره نام مرحوم کردان به عنوان وزیر جایگزین معرفی شد. هاشمی هم‌اکنون یکی از گزینه‌های احتمالی وزارت راه و رتبری به شمار می‌آید.
از سوی دیگر گفته می‌شود، پس از آن که حمیدرضا حاجی بابایی از مجلس هشتم به وزارت آموزش و پرورش دولت دهم راه یافت، رئیس کمیسیون عمران، علی‌اکبر آقایی هم چندان برای ورود به کابینه دوم احمدی‌نژاد بی‌رغبت نیست.
همچنین شنیده می‌شود، عطاالله صدر، رئیس سازمان بنادر و دریانوردی در جریان اجرای پروژه تبدیل بندر شهیدرجایی به هاب منطقه و حضور در جلسه‌های کارگروه کارگروه حمل و نقل و ترانزیت به ریاست معاون اول رئیس‌جمهوری به یکی از گزینه‌های مدنظر رحیمی برای پیشنهاد به احمدی‌نژاد بدل شده است.
البته اگر به فهرست علی سعیدلو، رئیس سازمان تربیت بدنی را که به احتمال قوی به عنوان وزیر پیشنهادی ورزش و جوانان معرفی نمی‌شود را به صرف سابقه او به عنوان معاون اجرایی رئیس‌جمهوری، به این فهرست بیفزاییم، آن گاه احتمال این که کاندیدای وزارت راه و ترابری، مردی با سابقه مدیریت ورزشی باشد، همچنان افزایش می‌یابد.
* خبر
