entekhab | وب سایت انتخاب

دوستانی پرسیدند که آیا منظور من پیوستنِ آن دو کشور قفقازی به ایران و به زیر حاکمیتِ ایران درآمدن‌شان بوده است، که طبیعتاً پاسخ من منفی است... منظور و پیشنهاد من برپاییِ اتحادیه‌ای منطقه‌ای بوده است... در پیِ درگذشت استاد محمدرضا شجریان، پیام‌هایی را از سراسرِ این سرزمین‌ها شاهد بودیم که درخور تأمل‌اند، به‌ویژه در دو مورد اشاره‌هایی آشکار به این یگانگی وجود داشت؛ آن‌جا که نچیروان بارزانی در غربِ ایران از واژه‌ «ایران‌زمین» بهره برد و عبدالله عبدالله در شرق ایران‌ از ترکیب «حوزه‌ تمدنیِ ایران» استفاده کرد. پس، تمایلِ احساسی به برپایی اتحادیه هم می‌تواند وجود داشته باشد، هر چند موانعی دارد که می‌توان با خِرَد آن‌ها را برطرف کرد چرا که، به باورِ من، بقای ما مردمانِ این منطقه در چنین آرمانی است.

علیرضا افشاری: می‌توان تاکید کرد که راهبردی که به حل ریشه‌ای این ستیزها بینجامد همانان راهی است که نیاکانِ بسیار خردمندِ ما رفتند و آن تلاش برای یگانه شدنِ همسایگان با هم و دیدنِ اشتراک‌ها و هم‌سویی‌هاست تا اهریمنِ نابودی را شکست دهیم. اگر اتحادیه‌ای در منطقه‌ ما شکل گیرد، هم‌چون کارکردی که اتحادیه‌ی اروپا در سرزمین همواره در حالِ جنگِ آن دیار در بزنگاه‌هایی ایفا کرد،‌ هم‌چون آن هنگامی که همه‌ ما زیرِ چترِ دولت‌هایی بزرگ بودیم، از دامنه‌ رقابت‌ها و خودخواهی‌ها کاسته خواهد شد و مانند آن مردمانی می‌شویم که در عین پشتیبانی از تیم‌های ورزشیِ شهر خود تیم‌های ملی را هم تشویق خواهند کرد و همدیگر را در فضایی بزرگ‌تر هم‌میهن می‌بینند.