یادداشت‌های اسدالله علم: نامه‌های مفصلی از سفیر شاهنشاه آریامهر از رباط حاکی از شرح سفر والاحضرت عبدالرضا به مراکش رسیده بود. شاهنشاه فرمودند: پادشاه مراکش دچار مالیخولیا شده است. عرض کردم: عمل او گذشته است. فرمودند: این طور خیال میکنم. مگر من که این طور مستقل عمل میکنم، آمریکایی‌ها حرفی دارند؟

برنامه دراز مدت ما دایر بر ریشه کن کردن خرید و فروش تریاک از طریق منع کشت خشخاش و نظارت دقیق بر فروش آن بود. در مدت زمانی که در اختیار داشتیم تنها کاری که میشد کرد اجرای قوانین و مقررات سابق بود؛ که منجر به این شد که بخش عمده تولید تریاک ایران به دست قاچاقچیان افتاد.

یادداشت‌های اسدالله علم: عرض کردم: هنوز نقایص زیاد است و شاهنشاه باید برای این مسائل فکر بفرمایید. فرمودند: چیست؟ عرض کردم: خرابی ادارات دولتی و عدم رضایت مردم به علت عدم شرکت در مسئولیت‌ها از اهم خرابی هاست. مثل این که شاهنشاه خوشحال نشدند با آن که از عرض اول من خوششان آمده بود. من مثل گاو شیرده هستم که اول یک ظرف شیر میدهم بعد لگد میزنم و می‌اندازم، ولی وظیفهٔ خدمتگزاری و صمیمت من است.

در مدیریت امور مالی، ما هنوز می‌بایست با تردستی و در میان اغتشاش دستورات خود را عملی کنیم. طرز وصول مالیاتها اگر چه هنوز تحت مطالعه بود، ولی تا اندازه ای ساده و سریع شده بود. در مورد حل ادعاهای ملکی پیشرفت زیادی حاصل شده بود. طرح قانون استخدام کشوری که تهیه کرده بودیم در انتظار محیط مساعد در پارلمان بسر می‌برد در حالیکه روحیه ضعف و نادرستی با اینکه کاهش یافته و جلو آن گرفته شده بود هنوز در میان کارمندان دولت رواج داشت. اداره کل بازرسی ما دهها رئیس و کارمند خاطی را برای تعقیب و محاکمه به وزارت دادگستری فرستاد ولی آنها یا تبرئه شدند یا برایشان قرار منع تعقیب صادر شد و این امر بسیار نومید کننده بود. برای اینکه بنگاه کل کار پردازی بتواند به موفقیت نایل شود هنوز راه درازی در پیش بود.

یادداشت‌های اسدالله علم: تلگراف تبریکی برای عروسی سوم ملک حسین، که با یک دختر فلسطینی ۲۴ ساله ازدواج کرده، تقدیم کردم که از طرف شاهنشاه و شهبانو بود. فرمودند: شهبانو که ناراضی هستند! عرض کردم: چاره نیست، او را ملکه اعلان کرده است. زن انگلیسی خود را که از او دو پسر و دو دختر داشت، طلاق داد. شاهنشاه قدری خندیدند. فرمودند: بعد از صحبتهای پریشب فریده، بد نشد! عرض کردم: بخت شاهنشاه بلند است....

هنگامی که من در ۲۸ فوریه ۱۹۴۵ یعنی سه هفته قبل از پایان سال مالی ایران را ترک کردم، مجلس هنوز بودجه سال جاری را تصویب نکرده بود و دولت براساس یکدوازدهم اعتبارات سال قبل امور جاری را می‌گذراند. این وضع گرچه دشوار بود ولی بعضی امتیازات داشت زیرا مانع هزینه های بیشتری می‌شد که وزارتخانه ها پیش بینی کرده بودند. در ٢١ دسامبر ١٩٤٤ هزینه های عادی تا حدودی کاهش یافت و کسری کل بودجه در ۷ میلیون دلار تثبیت شد و حال آنکه در همین تاریخ در ١٩٤٣ این کسری ۸ میلیون دلار بود. چنین بنظر می‌رسید که ما دست کم موقعیت خود را حفظ کرده ایم و در فعالیتهائی که صد درصد زیر نظر و کنترل ما انجام می‌گیرد به نتایج مهمی نایل شده ایم. 

عرض کردم: دیشب بعد از شام در کاخ علیا حضرت ملکه پهلوی، سرکار فریده خانم مادر علیا حضرت شهبانو، گوشه های زیادی از بدی من به خصوص و بدی مردها به طور عموم زدند و از این که علیا حضرت شهبانو مجموعاً خوشحال نیستند، مذاکره کردند... معلوم است بدخواهانی که زندگی غلام و زنم را دارند به هم می‌زنند، در مورد اعلیحضرت همایونی هم مشغول شده‌اند. شاهنشاه خیلی در فکر فرو رفتند. بعد فرمودند: جواب چه دادی؟ عرض کردم: در مورد خودم و زنم که جواب محکم دادم. گفتم: من همین هستم؛ خانم علم یا با وضع من می‌ماند یا می‌رود. فرمودند: خیلی خوب گفتی. در مورد من چه گفتی؟ عرض کردم: گفتم این حرف‌ها را باور نکنید و اگر بر فرض خودتان هم باور می کنید و دخترتان را دوست دارید، به ایشان عرض نکنید. فرمودند: باز هم خوب گفتی. 

در سپتامبر و نوامبر شاخص هزینه زندگی به طرز چشمگیری کاهش یافت ولی در سپتامبر و ژانویه، هنگامی که امور اقتصادی ما تحت نظارت ایرانیان قرار گرفت مجدداً رو به افزایش نهاد.

یادداشت‌های اسدالله علم: سر شام رفتم. اتفاقاً علیا حضرت شهبانو تشریف نیاوردند. سر شام علیا حضرت ملکه پهلوی، اعلیحضرت همایونی و من بودیم. مدتی تاریخ صفویه را عرض می‌کردم. شاهنشاه فرمودند: پدر من از نادر بیشتر خوشش می آمد، تا شاه عباس. او را مرد ریاکار سالوسی می‌دانست.

کار هیئت بواسطه شرایط اضطراری پیچیده و کند شده بود. تورم دست و پای ما را با مسئولیت‌های سنگینی بسته و به تضعیف روحیه، بی علاقگی و نادرستی کارمندان افزوده بود. اغلب اتفاق می‌افتاد که ما دستیاران ایرانی خود را از طریق آزمایش و سهواً انتخاب میکردیم. این کار وقت میگرفت و وقتی مرتکب اشتباه میشدیم انتقاد بر می‌انگیخت.

یادداشت‌های اسدالله علم: قرارداد مشارکت تا ۵۱ درصد را در سال ۱۹۸۲ عربستان سعودی و ابوظبی با کمپانی‌های نفتی امضاء کردند. قطر و کویت هم معلوم است به زودی امضاء خواهند کرد. عراق به طور علیحده توسط فرانسه با کمپانی‌ها صحبت میکند که ببیند بعد از ملی کردن منابع نفتی کرکوک چه خاکی به سر خودش بریزد. عربستان سعودی و قطر و کویت موافقت کردند صد ملیون پوند به مصر بدهند که از انگلستان اسلحه بخرد!