یادداشت‌های اسدالله علم: بعد از ظهر باز شرفیاب شدم. عرض کردم: اجازه فرمایید رهبر پس از آمدن شفیق، که پس فردا است به کابل برود، که روشن‌تر باشیم. فرمودند: عیبی ندارد. عرض کردم: کنی، هاوزگو را تعقیب میکند- به علت نشر اکاذیب. شاهنشاه خوششان آمد. فرمودند: این پدر سوخته یک خانه گه است!

یادداشت‌های اسدالله علم: امشب نخست وزیر نطق بی ربطی کرد. وقتی سراج سفیر افغانستان در ترکیه بود، هویدا هم آن جا عضو سفارت ایران بوده است، سرلشگر ارفع سفیر بود. در سر میز شام رسمی هویدا ارفع را خیلی مسخره کرد. اتفاقاً سفیر پاکستان هم سر شام بود و حالا ارفع رئیس انجمن دوستی ایران و پاکستان است. من بسیار از این پیش آمد خجالت کشیدم.

یادداشت‌های اسدالله علم: از من سؤال فرمودند: در دانشگاه آریامهر چه خبر است که رئیس شهربانی آنجا گیر افتاده برای شرفیابی نیامده است؟ عرض کردم: خبری ندارم. شاهنشاه تعجب فرمودند که چه طور خبری ندارم. یاللعجب، مگر من رئیس شهربانی هستم یا رئیس ساواک؟ قدری شوخی و مزاح فرمودند... برنامه شیراز را به عرض مبارک رساندم.

۲۶ مرداد ۱۳۶۹، نخستین گروه اسرا از عراق به ایران بازگشتند. توافق برای تبادل اسرا سه سال پس از آتش بس میان ایران و عراق صورت گرفت و در همین رابطه ستاد رسیدگی به امور آزادگان در ۲۲ مرداد سال ۶۹ تشکیل شد. ستاد رسیدگی به امور آزادگان به تبادل ۴۰ هزار آزاده ایرانی با همین تعداد اسیر عراقی پرداخت که نخستین گروه از آزادگان در ۲۶ مرداد سال ۶۹ با استقبال مردم وارد خاک ایران شدند. این گروه از مرز رسمی خسروی در شهرستان قصرشیرین در غرب کرمانشاه وارد ایران شدند.

کشتار‌های جمعی ۱۹۶۵-۱۹۶۶ یا پاک‌سازی کمونیست‌ها در اندونزی طی چند ماه در سال‌های ۱۹۶۵ و ۱۹۶۶ اشاره دارد که طرفداران کمونیسم، اقوام چینی، و چپ‌گرایان ادعایی اغلب به تحریک نظامیان و دولت قتل عام شدند. این وقایع چونان پاک‌سازی ضدکمونیستی در واکنش به تلاش برای یک کودتای بحث‌برانگیز توسط جنبش ۳۰ سپتامبر در اندونزی رخ داد. طبق اکثر منابع چاپ‌شده، بین پانصد هزار تا بیش از یک میلیون نفر طی این وقایع کشته شدند.

در پایان سلطنت رضاشاه، دولت یک کارخانه دخانیات، یک کارخانه گلیسیرین و صابون‌سازی، پنج کارخانه قند، یک کارخانه روغن‌کشی، چند کارخانه پارچه‌بافی (کتان و ابریشم و گونی)، یک کارخانه ساخت اسید سولفوریک و چندین کارخانه سیمان تأسیس کرده بود.

این تصویر متعلق به قماربازان تهران در دوران قاجار است. محل تصویر خانه‌ای در نزدیک دروازده دولاب ذکر شده است.

تیمور بختیار (۱۲۹۳ – ۲۵ مرداد ۱۳۴۹) سپهبد نیروی زمینی و از بنیانگذارانِ ساواک و نخستین رئیس آن سازمان از ۲۱ اسفند ۱۳۳۵ تا ۷ اسفند ۱۳۳۹ بود. وی پس از اختلاف با محمدرضا شاه و اتهام خیانت به کشور، به اعدام غیابی محکوم و توسط مامورانِ ساواک در ۲۵ مرداد سال ۱۳۴۹، در دیالهٔ عراق به قتل رسید. او در سال ۱۳۴۶ تا ۱۳۴۷ با همکاری صدام حسین و رژیم بعث در حال تشکیل گروهی برای کودتا علیه شاه بود که با قتل او توسط ساواک خنثی شد.

روزنامه کیهان در روز ۲۲ مرداد ۱۳۵۸ در صفحه اول خود به موضوعاتی از جمله تیتر‌های زیر اشاره کرد: -تظاهرات دانشگاه تهران صد‌ها مجروح به جا گذاشت -دولت امنیت تظاهرات را برعهده گرفت -تکلیف هزار زندانی مشخص می‌شود -دکتر مهاجرانی خلع لباس شد

یادداشت‌های اسدالله علم: عرض کردم: به سخنرانی مذهبی از مسجد ترک‌ها در رادیو گوش میکردم. [فخرالدین]حجازی واعظ حرف میزد. خوب هم حرف میزد، ولی در آخر مجلس به همه کس و همه چیز و حوزه علمیه قم دعا کرد و به شما دعا نکرد. جای تعجب شد. فرمودند: تحقیق کن برای چه؟ عرض کردم: رسم عجیبی است. هر کس میخواهد خود را در دل عامه جا کند، از ما دوری میکند. معنی این کار را هم نمی‌فهمم. فلسفی پدر سوخته همین کار را میکرد، او را کنار زدیم. این آقا که با اجازه ما منبر می‌رود و سخنرانی او را هم رادیو دولتی پخش میکند، همین کار را میکند. فرمودند: بپرس چرا این کار را میکند؟ مدتی هم فکر کردند.

میدان شهرداری رشت کنونی در شهر رشت، با ساختمان‌هایی به سبک معماری اروپای شرقی مربوط به دوره پهلوی اول است که در دوره قاجار به دلیل وجود عمارات دیوانی رشت به «میدان درب دیوانی» مشهور بود. این میدان که امروزه به یاد شهدای سرپل ذهاب «میدان شهدای ذهاب» نامیده می‌شود، در تاریخ ۲۶ آذر ۱۳۵۶ با شمارهٔ ثبت ۱۵۱۶ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.