یادداشت‌های اسدالله علم: عصری سفیر انگلیس به دیدنم آمد. میخواست خودش و دولتش را تبرئه کند که تانکهای چیفتن اگر به جای ۷۵۰ اسب فعلاً ۶۸۰ اسب قوه دارند این عیب را رفع میکنیم و توپهای کشتیهای خریداری انگلیس اگر سیستم آخری نیست علت آن چیست و کارهای تجارتی. بعد هم جریان مسافرت هویدا نخست وزیر را به انگلیس که برحسب دعوت هیث، نخست وزیر انگلیس، صورت گرفته است تعریف می کرد که البته [اهمیت] significance کاری نداشته، ولی خوش و بش خوبی بوده است برای افکار عمومی ایران و انگلیس و تظاهر به نزدیکی دو ملت. در خصوص عراق به تفصیل صحبت کردیم. گفتم: افکار قدیمی ایران هنوز معتقد است که شما در عراق انگشت دارید و این حکومت بعثی هم در دست شماست.

یادداشت‌های اسدالله علم: فکر شاهنشاه مشغول دو مسأله عمده است. یکی مذاکرات نفت که هنوز جریان دارد و باید تمام شود، دیگری هم کمی باران در جنوب خوزستان و مشرق فارس. عرض کردم: کشور به این بزرگی بالاخره بعضی گوشه هایش هم باران نمی‌گیرد. این غصه ندارد.

به عقیده من انگلیسی‌ها اقدامات خود را طبق پیمان سه جانبه رعایت کرده و انجام داده‌اند. وقتی دولت ایران مسئله تخلیه نیرو‌های متفقین را عنوان کرد، لندن تمایل خود را به تخلیه قوایش اعلام کرد، مشروط بر اینکه مسکو نیز همین کار را بکند، ولی دولت شوروی نپذیرفت. در نتیجه بخشی از نیرو‌های انگلیسی تا دوم مارس ١٩٤٦ که مصادف با پایان مهلت شش ماهه مقرر در پیمان سه جانبه بود در ایران باقی ماند.

در رویدادی تاریخی که دقایقی پیش ۶ نوامبر ۲۰۲۵ برابر با ۱۵ آبان ۱۴۰۴ در صحن چهل‌وسومین کنفرانس عمومی یونسکو در سمرقند به ثبت رسید، «منشور کوروش کبیر» به‌عنوان یکی از نخستین منشورهای حقوق بشر جهان که بر احترام به تنوع فرهنگی تأکید دارد، به رسمیت شناخته شد.

همین واقعیت که انگلیسی‌ها دوستانی در ایران دارند، کافی بود که سوءظن روس‌ها را برانگیزد و آنان را وادار سازد که انگلیسی‌ها را متهم به «امپریالیسم» کنند و ایرانیان طرفدار انگلیس را نوکر انگلیس بنامند

یادداشت‌های اسدالله علم: عید که نداشتم. خدا کند چنین سالی هرگز نداشته باشم. البته هم نخواهم داشت. چون موجود عزیزی مثل مادر دیگر برایم باقی نمانده است. باید بگویم‌ای سال برنگردی. روز عید تبریکی به شاهنشاه و شهبانو عرض کردم که، چون حقیقت بود خیلی مؤثر واقع شد.

کنشگر میراث فرهنگی گفت: در گورستان تاریخی «بیدزرد»، بیشتر سنگ‌گورها به انگیزه یافتن گنج، شکسته یا به آتش کشیده شده و وضعیت نگهداری گورهای تاریخی وخیم به نظر می‌آید.

از آنجایی که انگلیسیها افرادی بسیار مطلع هستند و عادت دارند به مسائل خارجی واقع گرایانه بنگرند امید زیادی به ایران و ایرانیان نبسته بودند. انگلیسیها تجربه ای طولانی و متنوع با این ملت و ملتهای نابالغ دیگر داشتند و می دانستند استقلال برای این ملتها همان مفهومی را ندارد که برای مردم انگلستان یا آمریکا دارد. بنظر آنان رفتار سیاسی با ایرانیان مطابق اصول دیگران بیشتر به ضرر ایرانیان بود و راه عملی برای کمک به چنین ملتی را برای نیل به استقلال واقعی در زمان مناسب یعنی موقعی می دانستند که آمادگی پیدا کند. 

یادداشت‌های اسدالله علم: صبح به کارهای جاری رسیدم و کاخ ها را بازدید کردم. یک کسی صورت مذاکرات بین کمپانی های نفتی را در لندن برایم آورد که نمی‌دانسته‌اند هنوز جواب شاهنشاه را چه‌ بدهند. خواستم بگیرم این جا بگذارم، نداد. شاید تقلبی بود، ولی جالب بود. 

انگلیسیها برای رفع نیازمندیهای دیپلوماتیک خود در یک کشور شرقی تعداد زیادی دیپلومات در تهران داشتند که همه آنان در اقامتگاههائی که مطابق شأن و مقامشان بود سکونت داده شده بودند. ریاست آنان را سر ریدر بولارد با قدرت کامل بر عهده داشت و مأموران کنسولی در کلیه شهرهای بزرگ با گزارشهای خود سفارت را از هر رویدادی آگاه می ساختند. افزون بر آن مأموران سیاسی در بخشهای مختلف کشور بخصوص در مناطق عشایری فعالیت می کردند. بر رویهم دستگاه اینتلیجنس سرویس انگلیس در ایران بهترین سازمان اطلاعاتی بود.