روسها تلاش کردند کلیه هزینه نگهداری جاده های شمال را که در نتیجه رفت و آمد کامیونهای حامل اسلحه به روسیه به شدت آسیب دیده بود به گردن دولت ایران بیندازند. اینگونه هزینه ها را در جنوب انگلیسیها می‌پرداختند. به تدریج که پایان جنگ نزدیک می شد و قاعدتا تحویل راه آهن را به دولت ایران نزدیکتر می ساخت، شورویها موافقتنامه ای در مورد اداره خط جلفا - تبریز به دولت ایران پیشنهاد کردند که اگر منعقد میشد همانند قرارداد شیلات یک طرفه و همانند موافقتنامه مهمات پیچیده بود. پس از آنکه من درباره این مسئله در هیئت وزیران بحث کردم، دولت ایران مذاکرات بیشتر با شورویها را به تعویق افکند.

وقتی متفقین به ایران تجاوز کردند، روس‌ها مقادیر زیادی اسلحه و مهمات متعلق به ارتش ایران را از کشور خارج ساختند. طبق روایتی که یک مقام ایرانی برای من نقل کرد، آن‌ها میخواستند کلیه ماشین آلات کارخانه های اسلحه و مهمات سازی را پیاده کنند و به شوروی ببرند.

یادداشت‌های اسدالله علم: موضوع تاکس قند و مداخله... را عرض کردم، ولی عرض کردم: بدبخت... تنها نبوده، اشخاص دیگری هم بوده‌اند. فرمودند: من که به تو گفتم لاشخور‌ها هم جمع شده بودند. من دیگر اسامی را که عبارت بود از امیر هوشنگ دولو و یکی از وزرا عرض نکردم. شاهنشاه هم چیزی نفرمودند، ولی میدانم که میدانستند. حال باید دید عکس العمل آینده شاهنشاه چه خواهد بود.

تنها امتیاز مهم شورویها مربوط به بهره برداری از منابع طبیعی است که‌ بموجب قرارداد شیلات بحر خزر مورخ اول اکتبر ۱۹۲۷ پیش بینی شده است. این قرارداد نتیجه فشارهای مداومی است که روسها طی مأموریت اول من به ایران وارد می ساختند و قبل از انعقاد قرارداد خودشان بخشی از تأسیسات را اشغال و اداره می‌کردند. قرارداد شامل کلیه حقوق ماهیگیری در سواحل جنوبی بحر خزر و سه رودخانه می‌شود و این حقوق را به یک شرکت مختلط ایران و شوروی به مدت ۲۵ سال اعطا می‌کند.  هریک از دو دولت ۵۰ درصد سرمایه شرکت را دارد.

یادداشت‌های اسدالله علم: به من فرمودند: وقتی من دستور دادم که چغندر قند را از زارعین به قیمت گرانتر بخرند، در عین حال دستور دادم دو قران از مالیات بر کارخانه‌های قند از هر کیلو شکر کم شود و این دستور من هم اجرا شده است. قیمت چغندر از امسال بالا رفت و دو قران مالیات را هم از سال دیگر کسر خواهند کرد و نخواهند گرفت. شنیده ام... پسر [یکی از وابستگان] رفته پیش کارخانه چیها و گفته است تمام کارخانجات قند ایران باید از بابت دو قران، سی ملیون تومان به من بدهند تا من ترتیبی بدهم که زودتر این امر اجرا شود. فوری ابلاغ کن اگر چنین پولی داده شود در آن کارخانه را که پول داده، خواهم بست و بعد هم به این پسره ابلاغ کن، از ایران بیرونت می‌کنم. حرص و ولع هم حدی دارد! ب

نظر روسیه نسبت به همکاری بین سه قدرت بزرگ نیز طبعاً همین است. تا وقتی که مقاصدشان را پیش می‌برد از آن استقبال میکنند، ولی در مواردی که خودشان قادرند به تنهائی عمل کنند، هر جا بتوانند از همکاری با دو قدرت دیگر اجتناب و آن را رد می‌کنند.

یادداشت‌های اسدالله علم: نفتی‌ها به اتفاق فلاح از ساعت ۴ تا ۷ بعد از ظهر شرفیاب بودند. فلاح تلفن کرد که مذاکرات عالی بود و شاهنشاه هر چه خواستند گرفتند، ولی راجع به گاز با آنها یک توافق‌هایی شد. پس عرایض دیشب نفتی‌ها توسط من خیلی بی تأثیر نبوده است. قرار است فلاح را فردا یا پس فردا ببینم که توضیح بدهد. گو اینکه فردا صبح شاهنشاه به من خواهند فرمود.

یادداشت‌های اسدالله علم: صبح شرفیاب شدم. شاهنشاه خیلی سرحال نبودند. فرمودند: ابر‌ها روی شیراز و اصفهان آویزان هستند و باران نمی‌دهند. عرض کردم: کشور شاهنشاهی بزرگ است. همه جا که نباید خوب باشد.

یکی از برجسته‌ترین و شاید مهمترین خصلت فکری دولت شوروی بدگمانی است. همراه آن عادت به پنهان‌کاری، انزوا گزینی، دور نگه داشتن خبرنگاران و ناظران خارجی از اماکنی که سیاست و مقاصد شوروی در دست اجراست. این پدیده گیج کننده را شاید نتوان تنها به بدگمانی روس‌ها نسبت داد، بلکه موضوعی است که پرزیدنت روزولت «عقده حقارت» نامیده است

تصویری از یک خودروی زرهی متعلق به مسیحیان حزب فالانژیست (کتائب) با گرایش ملی‌گرای راست‌گرا در لبنان متعلق به سال ۱۹۷۶ را ببینید.