روحانی به کابوس موساد تبدیل شده است

ایرنا: ماهنامه آمریکایی پروگرسیو با اشاره به سیاست های فعالانه دولت ایران و قرار گرفتن تل آویو در انزوای سیاسی، نوشت : حسن روحانی به کابوس دستگاه اطلاعات رژیم صهیونیستی تبدیل شده است.

این مجله آمریکایی در آخرین شماره خود با تاکید بر منش میانه روانه و اعتدال گرایانه رییس جمهوری ایران، نوشت: روحانی شخصیتی است که هولوکاست را محکوم می کند و با پرهیز از سخنان عجیب و نسنجیده، بهانه مظلوم نمایی به کسی نمی دهد.
به نوشته این ماهنامه، همچنین روحانی کسی است که به همه ملت های دنیا پیام دوستی می دهد. مسلما اینها مورد علاقه اسراییل نیست. درست به همین دلیل است که بلافاصله پس از انتخاب روحانی و قبل از آن که وی فرصت یابد سیاست های بین المللی خود را تشریح کند، بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسراییل شروع به محکومیت او کرد و رییس جمهوری جدید ایران را تله طلایی نامید!
سیاستمداران نزدیک به دفتر نخست وزیری اسراییل هم حسن روحانی را «خطری برای موجودیت اسراییل» نامیده اند.
پروگرسیو افزود: یک ویژگی رییس جمهوری جدید ایران این است که نه تنها هیات های نمایندگی کشورهای مختلف، هنگام سخنرانی او، صحن مجمع را ترک نکردند، بلکه بسیاری از سیاستمداران که خارج از سالن بودند نیز برای تماشای نطق او به داخل سالن آمدند.
این افراد می توانستند متن سخنرانی را دقایقی بعد بخوانند، اما ترجیح دادند خود شاهد سخنان روحانی باشند. بدین ترتیب، همه، حتی هیات نمایندگی ایالات متحده نیز در سخنرانی روحانی حضور داشتند... همه البته به جز مقام های اسراییل.
دیپلمات های تل آویو به دستور بنیامین نتانیاهو سالن را ترک کردند. البته این اقدام، به اندازه ای نابخردانه بود که می توان آن را با لجبازی کودکی که اسباب بازی مورد علاقه اش را از او گرفته اند مقایسه کرد.
همچنین، ترک جلسه در شرایطی که همه جهان با توجه به حساسیت های موجود در ایران و سوریه، چشم به سخنان امید بخش حسن روحانی دوخته بودند، تل آویو را به شخصیتی خرابکار تبدیل کرد و تل آویو را در موضع انزوا قرار داد.
مجله پروگرسیو در پایان خطاب به سیاستمداران آمریکایی نوشت: ایالات متحده، امروز کمی از دیروز کم اهمیت تر شده و بر اهمیت و نفوذ روسیه اندکی افزوده شده است.
شکست آیپک (لابی اسراییل در آمریکا) برای نفوذ به کنگره آمریکا در جریان بحران سوریه هم نشان داد که آیپک نیز ضعیف تر از گذشته شده است. اکنون باید درباره ایران بیشتر فکر کرد. هنوز روشن نیست تهران تا کجا پیش خواهد رفت، اما ما باید تلاش کنیم. خروج از اتاق، سیاست نیست. وارد اتاق شدن، سیاست است.