پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : شرق: زمانی که آقای محرابیان فروردین سال 89 بازدید از تعمیرگاه مرکزی ایران‌خودرو در نبش خیابان یادگار امام و آزادی را در برنامه گذاشت ابتدا کسی فکر نمی‌کرد که این یک مانور تبلیغاتی برای رسانه‌ها باشد.
حضور خبرنگاران که با دعوت وزارتخانه و تاکید خاص شخص وزیر در جمع مشاهده می‌شدند نشان یک برنامه تبلیغاتی بود ولی آنچه این موضوع را بیشتر مشخص می‌کرد رفتار خاص در حین بازدید بود.
سوال و جواب مدیران ارشد از سوی وزیر و عدم شنیدن گزارش کارشناسان، بیشتر بازدید را به یک مچ‌گیری مدیریتی شبیه کرده بود. گویا سوالات و پاسخ‌ها از قبل در ذهن وزیر جوان آماده و چیده شده بود و هر استدلال و پاسخی که در تضاد با این تفکر بود قطعا به کلام و اشاره از سوی آقای وزیر رد می‌شد و نهایت ماحصل اصلی این مانور مصاحبه با رسانه‌ها و وعده‌های آنچنانی بود.
بسیاری از کارگران دوست داشتند دو کلمه‌ای با وزیر صحبت کنند یا کسانی که ایرادی به آنها وارد بود تمایل داشتند دلایل را بگویند ولی کو گوش شنوا، برنامه نمایشی مجال این کار را نمی‌داد چراکه ایشان نه تجربه صنعت را داشتند و نه تا به‌حال سابقه مدیریت در این سطح را. اما حکایت آمدن وزیر به سایپا نوعی دیگر رقم خورد؛ تاکید نعمت‌زاده بر اینکه بازدید تخصصی است، می‌گوید باید مطلبی باشد تا رسانه‌ها را دعوت کنیم و اینکه نمی‌خواهیم نمایش بدهیم سبب شد تا خبرنگاران در بازدید نباشند و صدالبته جایگاه خبرنگاران نیز محترم شمرده شد چون شأن رسانه نیست که به‌دنبال نمایش‌دادن یک حرکت باشد. حضور وزیر در سایپا و بازدید از سالن‌های تولیدی که در نظر گرفته شده بود و پرداختن به جزییات موارد البته با توان بالای وزیر که به اشتباه می‌گفتند پیر شده برای همراهان و مدیران سایپا بسیار جالب و زیبا بود. یکی از رفتارهای مهندس نعمت‌زاده توجه به انجام استانداردها در هر قسمت... گفت‌وگو با مدیر، سرپرست و حتی کارگران مشغول به کار و در کنار آن گوشزدهایی نکته‌بین درخصوص موارد تولید توانست بعضی از مدیران جوان را شگفت‌زده کند البته مدیران قدیمی از تجربه و تسلط این وزیر آگاه بودند و قبلا به دیگران گفته بودند در حین بازدید با اطلاعات کامل حاضر شوند، شناخت کامل فرآیند تولید از سوی وزیر و اشارات تخصصی در هر بخش نکته دیگر این بازدید بود.
بازدید که تمام شد قرار گزارش بود که وزیر به‌خوبی وقت هر گزارش را تعیین می‌کرد و نکات آن را در همان جلسه دستور می‌داد، در یک مورد که موضوع صادرات به عراق پیش آمد در همان جلسه با تماس‌های مکرر موضوع را پیگیری کرد و در مورد ونزوئلا دستور تشکیل جلسه برای دو روز بعد داد که البته این جلسه برگزار و نتیجه مناسبی با حضور سفیر ونزوئلا در این مورد اتخاذ شد. پرسیدن سوالات در جلسه از معاونان در حوزه تخصصی نشانگر آن بود که سوال‌کننده می‌داند در یک سازمان هر دپارتمانی چه وظیفه‌ای بر عهده دارد و در کنار آن نقل تجربیات گذشته سبب می‌شد که اعضای جلسه از دقت وزیر و تجربه انتقال داده‌شده لذت و سود ببرند. اینها تفاوت‌هایی بود که در دو بازدید دیدم یکی برای خودش و دیگری برای صنعت و اینجاست که می‌گوییم صنعت کشور مجدد می‌ایستد چون وزیر در وزارتخانه پای آن ایستاده است.
مجتبي نظري
