پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : 
نشریه آتلانتیک نوشت: روحانیون در ایران بر سر میزان نفوذ بر روی زندگی ایرانیان در اختلاف هستند.
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، در این بحث و جدال ، برخی چهره های حامی رییس جمهور قبلی (محمود احمدی نژاد) در مقابل حسن روحانی رئیس جمهور میانه رو قرار گرفته اند و در مرکز این بحث، «بهشت» و «راه رسیدن به آن» قرار گرفته است.
روحانی در طول یک سخنرانی در ماه گذشته خواستار دخالت کمتر در زندگی مردم شد.
رئیس جمهور روحانی گفت: اینقدر در زندگی مردم مداخله نکنید، ولو به خاطر دلسوزی؛ بگذاریم مردم خودشان راه بهشت را انتخاب کنند، نمی‌توان با زور و شلاق مردم را به بهشت برد. پیامبر (ص) شلاق در دست نداشت، پیامبر (ص) بشیر و نذیر بود..
این سخنان به سرعت مورد توجه قرار گرفت و مانند نوری بر مسئله ی نقش دولت در هدایت مردم به بهشت تابیده شد. روزنامه تندرو کیهان سخنان روحانی را همراه با علامت تعجب در صفحه ی نخست خود منتشر کرد و آن را تامل برانگیر توصیف کرد.
انتقادات دیگری نیز از سوی برخی از روحانیون متوجه روحانی شد که از نماز جمعه به عنوان تریبونی برای سخنرانی علیه روحانی استفاده کردند.
احمد خاتمی در نماز جمعه هفته ی قبل گفت که این وظیفه ی دولت است که مردم را به بهشت هدایت کند.
علم الهدی دیگر امام جمعه که در مشهد سخنرانی می کند، گفت ماموریت ما هموار کردن راه به بهشت است، بنابراین دولت وظیفه هموار ساختن راه برای هدایت مردم به بهشت را دارد.
همچنین حمید روحانی مدیر سابق مرکز اسناد انقلاب اسلامی هم از رییس جمهور ایران انتقاد کرد و گفت: چرا رئیس جمهور می گوید هیچ کس نباید با زور به بهشت فرستاده شود؟ اکثریت مردم رای داده اند و گفته اند که قوانین دینی باید در کشور اجرا شود.
این جریان ها در هفته های اخیر فشار خود بر حسن روحانی را افزایش داه اند. با این حال روحانی خود از پایگاه روحانیت برخواسته و یکی از عملگراترین افراد در ایران شناخته می شود.
روز 31 می، رئیس جمهور ایران به مخالفانش با طعنه و کنایه پاسخ داد. او ضمن انتقاد از کسانی که مخالف تغییر هستند گفت انهایی که مدام نگران دین و آخرت مدرم هستند، متوهم هستند.
او سپس اضافه کرد: زمانی می‌خواستیم در خزانه‌ها دوش آب بیاوریم عده ای می‌گفتند نصف دین از بین می‌رود و به خاطر دارند در دو رابطه در قم مسئله جدی مطرح شد یکی در مورد حمام‌ها بود یکی در مورد عوض کردن ساعت. که عده ای می‌گفتند فاجعه ای بزرگ است و دین از بین می‌رود.
