پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : این چند کلمه را می نویسیم تا فراموش نشود دوسال پیش کجا بودیم.
در
دوره حاکمیت تیم قبلی مذاکره کننده هسته ای، اتفاقاتی می افتاد که نقلش
برای ماندن در تاریخ خوب است. دوستان رسانه ای به یاد دارند که هر از گاهی
جلساتی کاریکاتوری با حضور دست اندرکاران مذاکره هسته ای برگزار می شد.
معمولا یکی دونفر سخنران جلسه بودند که جذابیت حرفهایشان را می شد از
خمیازه ها و چرت زدن های حاضران فهمید. بعضی هم به خاطر فرار از کسالت ،
مرتبا استکانهای چای را از فلاسکهای روی میزها پر می کردند و سرمی کشیدند.
اگر احیانا سوالی هم مطرح می شد با جوابهای کلیشه ای،کشدار و بی سروتهی
مواجه می شد که سوال کننده را پشیمان می کرد.
این حوصله سررفتن ها
مخصوص همکاران رسانه ای نبود. حتی برگزارکنندگان جلسه هم از شدت کلافگی
متوالیا از سالن جلسه بیرون می رفتند، قدم می زدند، تمدد اعصاب می کردند و
...
سخنرانها هم بعضا مانند استادهای عصاقورت داده ای که سرکلاس ،
حرفهای از قبل حفط کرده ای را تکرار می کردند،حوصله همه را سر می بردند.
حاضران نیز هر جلسه به طمع کسب اطلاعاتی جدید از مذاکرات می آمدند اما دست
خالی برمی گشتند. تنها حسن آن جلسات ،تازه شدن دیدار همکاران رسانه ای بود و
بس.
دست آخر هم 2-3 صفخه کاغذ "آ-چهار" با قید"محرمانه بودن"در
بین حضار توزیع می شد که فقط همین محتویات را منتشر کنید و لاغیر. خنده دار
بود که حتی در آن جلسات در باره قطعنامه های مکرری که علیه ایران صادر می
شد ، یک کلمه حرف نمی زدند. لابد صداوسیما هم موظف بود نگذارد کسی از متن
آن قطعنامه ها با خبر شود.البته مردم از جای دیگری می فهمیدند که قطعنامه
صادر شده. می دانید کجا؟ آنجا که رئیس دولت می گفت:"آن قدر قطعنامه صادر
کنید تا قطعنامه دانتان پاره شود"
نتیجه آن جلسات معلوم بود که در
رسانه ها چه بازتابی داشت. انتشار مطالب نخواندنی و تکراری و بیمزه که
دراکثراوقات بدون تفسیر و تحلیل منتشر می شد تا کسی را دلواپس! نکند.
تیمهای
خبرنگاری هم که همراه مذاکره کننده ها می رفتند، سرنوشت جالبی داشتند. به
این ترتیب که یکی دونفر از اعضای تیم مذاکره در جلسه ای دورهمی ، متن خبری
را که باید منتشرمی شد را می نوشتند و عینا به دست خبرنگاران می رسید .
حداکثر اینکه خبرنگاران ویرایشی جزئی می کردند و گرنه محتواها، فرمایشی
بود.
با این توضیح روشن است که چرا افکار عمومی هیچ خبری از اتفاقات
سیاسی نداشت و فقط یکی دوتا عکس و فیلم از خانم اشتون و دکتر سعیدجلیلی
منتشر می شد که تصنعی می خندیدند .
اینها را نوشتیم تا فرق آن روزها
را با این روزها که همه از همه چیز خبر دارند روشن کنم.بالاغیرتا اگر تیم
قبلی مذاکره، تیم بود،به تیم ظریف هم می شود گفت تیم؟!.
*خبرآنلاین
وا مصیبتااااااااااااااااااااااااا
این همون مقایسه تیم جلیلی و احمدی نژاده که فقط با هیاهو و پر گویی و کلیشه ای حرف زدن برامون قعطنامه و تحریم ارمغان داشتن و اینم سکوت و آرامش تیم ظریف که لااقل دو ساله تحریمی نیست که بخوان دوباره پاره بشن. بیچاره ها باید مهلتی داشته باشن اون پارگی قعطنامه دونشون خوب بشه یا نه.؟؟؟
مثل یه ربات تنظیم شده میرفت سر جلسه فقط هر دفعه رنگ کت وشلوارش عوض میشد
اونا برای دفاع از زندهها شهید شدن نه اینکه همه از گرسنگی و فلاکت بمیرن
اما الان چی مردم از جزييات مذاکرات هم اطلاع دارند ولی چه فايده ،فردو شد مثل یک مدرسه دبیرستان،غنی سازی 20 درصد شد 5درصد الان هم شده 3درصد که با صفر فرقی نمیکنه، از سایت های نظامی که قرار جاسوسی ببخشيد بازرسی کنند، با دانشمندان هسته ایی که میخوان بازجویی ببخشيد مصاحبه کنند، تحریم ها هم که فقط تعليق میشه اونهم نه همه ، الان طوری شده که عربستان به ما هشدار میده نمیذاره کشتی کمک های ما به يمن برسه جیبوتی که به اندازه شهر قم هم نیست اجازه فرود هواپیماهای مارو نمیده ،اسراييل هم که ما را تهدید هسته ای کرد . حالا بالا غیرتا این تیم بهتره يا تیم قبلی؟؟؟
ألکی مثلاً روی پیشونی من نوشته ....
با شکم سیر از عزت حرف نزن داداش.