چه کسي محق است در مورد علي دايي کوچکترين اظهار نظري کند؟ کافي است نام او را به زبان آوريد يا کمترين موضعي در قبال او بگيريد.

به گزارش سرویس ورزشی "انتخاب"؛ اين اهميت ندارد که حق با شماست يا نه، او بلافاصله موضعي تند خواهد گرفت. دايي در اولين فرصت به شما حمله خواهد کرد و بدون در نظر گرفتن وجاهت شما، بدون ديدن رفاقت و صميميت و حتي نان و نمکي که از قبل با هم خورده ايد و البته بدون در نظر گرفتن تمامي حق و حقيقت شما را به صرف مطرح شدن بيشتر خود و محق نشان دادن خويش با جملاتش لگدمال خواهد کرد. علي دايي دوشنبه شب باز هم گوشه هايي از همين واقعيت که توان کوچکترين نقدي را ندارد اما خود بي محابا به همه کس يورش مي برد، انگ مي زند و تخريب و تحقير مي کند را نشان داد. حميد استيلي کمترين اهانتي به او نکرده بود. او فقط به خواست مجري برنامه (که البته حمايتي بي شائبه و علني را از دايي بروز مي داد) ماوقعي تاريخي را بيان کرد و البته نشان داد دايي بيش از آن که به فکر مصلحت پرسپوليس و يا هوادارانش باشد خودش را صاحب ارجحيت ديده است.

اگر دايي با حبيب کاشاني (که دايي او را با ادبياتي تحقيرآميز آقاي موقت معرفي کرد) مشکلي داشت چگونه حاضر شد براي ادامه همکاري با او و پرسپوليس از دستمزد خود بگذرد و حتي علنا اعلام کند که حاضر است باشگاه با دستمزد او بازيکن بزرگتر بخرد؟ دايي اگر فقط و فقط به خواست هواداران برنامه اش را تحويل باشگاه داده بود چگونه حاضر شد تا نيمه هاي شب براي بقا در پرسپوليس تلاش کند؟ دايي اما هرگز به اين سؤال ها جواب نمي دهد و وقتي مي بيند که يکي در موردش اظهار نظر مي کند، با اين جمله تکراري و کليشه اي و نخ نماي خود که «من نمي خواستم حرف بزنم ولي ديدم بايد در مقابل دروغ از خودم دفاع کنم» روي خط برنامه نود مي آيد. پيش از اين او وقتي مهدي تاج و کفاشيان هم ميهمان برنامه شده بودند روي خط آمد تا از خود دفاع کرده باشد !

علي دايي حمله کرد به حميد استيلي که سال هاي سال نزديک ترين دوست و يار و همراهش بود. استيلي تنها بازيکني بود که وقتي تحال دايي در قطر پاره شد حاضر نبود همراه تيم ملي به ايران برگردد و مي خواست کنار بازيکن جوان تيم ملي بماند. استيلي تنها بازيکني بود که در روزهايي که در تيم ملي همه و همه دايي را به باند بازي و روابط مشکوک با سرمربيان تيم ملي محکوم مي کردند، بدون اين که در تيم ملي حضور داشته باشد از دايي حمايت مي کرد و او را مبرا از چنين اتهام هايي مي دانست.

استيلي تنها بازيکني بود که با دايي رفاقتي طولاني مدت داشت. به اطرافيان دايي نگاه کنيد... کدام بازيکن توانسته با او رفاقتي طولاني مدت داشته باشد؟ رفتار متکبرانه اسطوره او را همواره چهره اي تنها ميان اهالي فوتبال قرار داده و نمي توان انکار کرد که استيلي فقط توانسته بود روابطي طولاني مدت را با او حفظ کند که البته اين رابطه هم با همين پرخاشگري هاي دايي (والبته متانت استيلي در پاسخگويي به او) رنگي نخواهد داشت.

هيچ تفاوتي نمي کند طرف مقابل او چه کسي باشد. بازيکن، مدير، مربي، رئيس، هوادار، عکاس و يا خبرنگار! در ضيافت علي پروين اتفاق جالبي مي افتد. يکشنبه شب دايي به سمت فرشاد عباسي (که بي شک از محبوب ترين و موقرترين عکاسان ورزشي ايران است) حمله مي برد و با او به اين جرم که عکس هاي دعوايش با يک ليدر را ثبت کرده درگير مي شود. شايد اگر وساطت اطرافيان آقاي مدعي و خود علي پروين نبود، همان اتفاقي که براي آن ليدر افتاد براي فرشاد عباسي هم تکرار مي شد و بعد شاهد مظلوم نمايي دايي در رسانه ها مي شديم. چند روز قبل تر هم دايي در يک ضيافت ديگر با دو خبرنگار درگير شد و به سوي آنها هجوم برد که باز هم اطرافيانش مانع از درگيري فيزيکي او شدند! آيا رفتار اجتماعي دايي به يک مهندس دانشگاه صنعتي شريف شباهتي دارد؟ آيا رفتار او شباهتي به يک اسطوره ملي دارد؟ بعيد است بتوان به اين سؤال جواب مثبت داد!


1 - محمود خوردبين - دعواي دايي با محمود خوردبين از عجايب بود. خوردبين که عادت نداشت با کسي دهان به دهان بگذارد و در تيم پروين آرام ترين مهره بود، ناگهان خود را در دعوا با علي دايي ديد. سال 83 دايي با اين بهانه که علي پروين و خوردبين در حساب هاي باشگاه دست مي برند و روابطي خاص با چند مدير هتل دارند استارت دعوا را زد. وقتي خوردبين از خودش دفاع کرد، دايي در حضور چند خبرنگار در مورد خصوصي ترين مسائل خانوادگي خوردبين حرف هايي زد که کار به جاهاي باريک کشيد. هرچند موضوع رسانه اي نشد، اما آتش اين کينه ها تا سال 88 زنده بود!

2 - مسعود علي پناه - او را مي شناسيد؟ بعيد است... يکي از عکاسان روزنامه هاي ورزشي که مورد ضرب و شتم دايي قرار گرفت. ماجرا از اين قرار بود که دايي در اردوي تيم ملي کنار خانواده اي ايستاد تا عکس يادگاري بيندازد. علي پناه که مي خواست از فرصت استفاده کند و از دايي عکسي شکار کند ناگهان با فريادها، توهين ها و مشت دايي روبرو شد. عکاس ورزشي از دايي شکايت کرد و قبل از بازي ايران مقابل عربستان در انتخابي جام جهاني 2002 حکم جلب کاپيتان تيم ملي را هم گرفت. اما وساطت رئيس فدراسيون وقت باعث شد علي پناه از شکايت خود بگذرد.

3 - محمد مايلي کهن- دعواي اين دو نيازي به موشکافي و بازگويي ندارد. دايي از انتخابي جام جهاني 98 فرانسه دعوايي قديمي با مايلي کهن داشت و هرگز روابطش با ديگر مرد حاشيه طلب فوتبال ايران اصلاح نشد. تقريبا از سال 1377 تا امروز هيچ سالي نبوده که اين دو مقابل هم موضع گيري نکنند. ادعاي مايلي کهن در برنامه زنده تلويزيوني بعد از جام جهاني آلمان در مورد توصيه دايي به سيد محمد خاتمي براي عزل مصطفوي باعث شد تا دادسراي تهران شاهد شکايت دايي از مايلي کهن باشد. شکايتي که البته در پايان باز هم مانند فيلم هاي هندي به سرانجام رسيد!

4 - علي پروين - روزگاري در افتادن با علي پروين مثل دست کردن در لانه زنبور بود. اما دايي همين کار را کرد و خود را مقابل پروين قرار داد. در برنامه نود حاضر شد و هرآنچه مثل يک راز بين او و پروين بود را به زبان آورد. او مدعي شد روزي پروين براي دعوت کردن او به تيم ملي از وي خواسته تا به پرسپوليس بيايد و براي تيم او بازي کند، اما دايي اين پيشنهاد را نپذيرفته و از تيم ملي هم خط خورده است. دعواي پروين و دايي از سال 82 آغاز شد و هرچند يکي دو بار طي اين سال ها چند بار کنار هم عکس يادگاري انداخته اند اما هرگز روابط شان حسنه نشده است. دايي براي اولين بار در دعوا با پروين اين جمله تاريخي اش را به زبان آورد که اگر اراده کنم، يک ميني بوس آدم از اردبيل براي دعوا به تهران مي آيد.

5 - امير قلعه نويي- هيچ کس نفهميد اين دو چرا بايد مقابل هم قرار بگيرند. دايي جزو گروهي بود که بعد از جام جهاني آلمان از تيم ملي حذف شد. او هم مانند برانکو، شاهرخي، فرکي، دادکان و ... جايي در تفکر مديريت دولتي جديد نداشت و کنار رفت. به محض نشستن قلعه نويي روي نيمکت تيم ملي دايي خود را محق ديد از تک تک رفتارهاي او انتقاد کند. دعواي قلعه نويي و دايي به جايي رسيد که حتي رسانه ها از نگارش بعضي جملاتي که ميان اين دو رد و بدل مي شد ناتوان مانند. آنها جلوتر از رسانه هاي زرد پيش رفتند و البته در اولين بازي که به عنوان مربي باشگاهي با هم روبرو شدند براي هم دسته گل بردند.

6 - علي کريمي- يک بازي نمايشي و خيرخواهانه در سالن فوتسال گيشا (محله اي در غرب تهران) برگزار شد. دايي در يک تيم و علي کريمي در تيم ديگر قرار گرفتند. دايي براي کريمي کري خواند و کريمي با اولين توپي که زير پايش افتاد دو بار به دايي لايي زد. دايي برافروخت و مقابل چشم همه کريمي را با چند ضربه ارشاد فيزيکي کرد! درگيري و دعواي اين دو نه تنها هرگز حل نشد که روز به روز فزوني يافت.

7 - داريوش مصطفوي- چنين اتفاقي فقط در ايران مي افتد. کجاي دنيا ديده ايد يک بازيکن (آن هم کاپيتان تيم ملي) با رئيس فدراسيون درگير شود؟ چنين رفتاري را دايي از خود بروز داد. او حدفاصل سال هاي 1377 تا 1385 بارها در مصاحبه هايش روبروي مصطفوي ايستاد و حتي وقتي مصطفوي را نزديک به فدراسيون فوتبال ديد هم سعي نکرد پا عقب بگذارد.

8 -حبيب کاشاني- فقط يک جمله کافي است... اگر کاشاني دايي را به پرسپوليس نمي آورد آيا دايي اين فرصت را داشت تا باز هم در منطقه خبرساز فوتبال ايران قرار بگيرد و احيا شود؟ کاشاني با وجود تمامي ضعف هاي علني مديريتي اش در حق دايي بيش از يک برادر لطف کرد.

 9 - علي کفاشيان- هرچقدر هم منتقد کفاشيان باشيد و او را به عنوان رئيس فدراسيون فوتبال برنتابيد، نمي توانيد بپذيريد که او دروغ بگويد. کفاشيان ذاتا توانايي دروغ گفتن را ندارد اما دايي در برنامه نود او را دروغگو، منفعل، بي ثبات و ... خواند! درگيري دايي با کفاشيان يکي از عواملي بود که سرمربي پرسپوليس هيچ وقتي براي تمرکز روي پرسپوليس نداشته باشد.

 10 - و اين چند نفر سياهه مرداني که دايي رودرروي آنها قرار گرفته تمامي ندارد.

احمد رضا عابدزاده (اسطوره تکرار نشدني فوتبال ايران)، افشين پيرواني، محمود فکري، پيروز قرباني، صمد مرفاوي، علي انصاريان، محمد محمدي، سهراب بختياري زاده، مجيد جلالي، فرهاد کاظمي، مهرداد بذرپاش، حميد استيلي، فرهاد مجيدي، مهدي تاج،گوران ،شيث رضايي، مهدوي کيا، ايمان مبعلي و... فقط تعدادي از مرداني هستند که کنار بيش از 50 خبرنگار مورد لطف فريادهاي او قرار گرفته اند. دايي با کارنامه اي درخشان در مربيگري (شکست مقابل عربستان در تهران، دو شکست پياپي در داربي، حذف مفتضحانه از آسيا، ثبت بيشترين شکست در تاريخ باشگاه و ...) همچنان خود را محق براي نشستن روي نيمکت پرسپوليس مي داند.

* پيام يونسي پور