پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : دیشب فیلمی را در یوتیوب دیدم. بغض تا حلقم بالا آمد. بدون آنکه بدانم و بفهمم از چشمانم چند قطره اشک سرازیر شد.
این حالت برایم آشنا بود. زمانی که پدرم در گذشت به دردِ "ناخودآگاه اشک ریختن" دچار شده بودم. کنترلش دستم نبود و آن زمان این موضوع بسیار زجرم می داد. بیش از یک هفته آن حالت عجیب و غریب با من همراه بود.
طی این همه سال بسیاری صحنه های ناراحت کننده دیدم و افسوس خوردم. کنترل اشکانم را داشتم. گاهی متهم به سنگدلی و بی احساسی هم می شدم. "احمد" دوستِ روان شناسم اما می گفت؛ "غم از سر گذشته آنچنان سنگین بوده که "حدِ تاثرت" جابجا شده، این بدین معنا نیست که بی احساسی، به مجرد آنکه شوکی احساسی برابر یا شدیدتر از آنچه تجربه کردی وارد شود، به آن واکنش نشان خواهی داد".
همه این حرفها از یادم رفته بود تا دیشب که دوباره نآگاه اشکهایم سرازیر شد. متوجه شدم این تکه فیلم اگر نه "حد تاثر"ام را جابجا لااقل به آن رسیده است. اینها را برای درد دل ننوشتم، خواستم بگویم تاثر دیدن این "بابا بادکنک فروش" که بار تاریخِ رنج را به دوش می کشد و از راه رفتن عاجز، دل و روح مرا لرزاند.
چطور دل مسئولین نمی لرزد؟ مسئولینی که به فکر گروه های عددی، 7+8 و 16+14، حضور اصلاح طلبان و جریان انحرافی در انتخابات هستند، لحظه ای وقت مهمشان را بگذارند این فیلم را ببینند. کاش شرم کنند و از این بازی های سیاسی دست بردارند. شاید بار شانه های مردم سبک تر شود.
این پیرمرد یا هزاران پیرمرد و پیرزن دیگر که مادر و پدر من هستند، نه اصلاح طلبند، نه طرفدار جریان انحرافی و نه جریان اصولگرا، مردمی عادی هستند که طبق قانون اساسی حق شان زنگی در شأن انسان است.
با آن همه شعار و عمل انجام نداده، چطور می توانید سر بلند کنید؟ من که به عنوان آدمی عادی تنها مسئولیتی انسانی در قبال این "بابا بادکنک فروش" دارم، تنم لرزید، آنها که شعار دادند و قرار بود این بندگان خدا را به جایگاه اصلی شان برسانند چطور می توانند سر بلند کنند و صبح خودشان را در آینه ببینند؟
طبیعتا آنکه شکمش سیر است دینش محکم است و مشغله ای غیر از اصلاح طلبی و اصولگرایی و جریان انحرافی ندارد، اما آن که گرسنه است، درد فقر دارد.
قبل از دیدن فیلم، صمیمانه التماس می کنم اگر دستتان به دهانتان می رسد، منتظر مسئولین! نباشید، وظیفه انسانی تان را هر روز و هر بار مهر تایید بزنید.
با هموطنانی که زندگی به آنها سخت می گذرد، مهربان باشید. کودکی که شیشه ماشینتان را کثیف می کند برای بازی نیامده، آمده خرج یک خانواده را در بیاورد. خستگی روزتان را بر سرش خالی نکنید.
برای شما 200-300 تومان حداکثر می شود یک ساعت اینترنت کمتر، ولی برای "بابا بادکنک فروش" یک دانه نان می شود. هموطنانمان را خودمان در یابیم.
* رضا سلیمانی
اونی که محتاجه محتاج نان روزشه نه شبش! پس مشکلی نیست! جابجائی واژه روز با شب همه مشکلات رو حل میکنه!
البته باید وایرلس داشته باشی چون فیلتر شکن سرعت اینترنتو کم میکنه
در بی شرمی و بی خیالی خیلی از ما و مسئولین غیرمحترممان هیچ شکی نیست ولی متاسفانه من نه عکسی اینجامی بینم نه فیلمی...
برای مردم سومالی(که قطعاآنهاهم انسان هستندونیازمندبه کمک دیگران)روزهای متوالیست دایه ی مهربانتر از مادرشدیم ولی چشممان کور است بدبختیهای مردم خودمان را در گوشه و کنار ببینیم.خب خیلی ها من جمله مسئولین بی مسئولمان حق دارندچون شکمشان سیراست حسابهای بانکیشان انباشته است اراده کنندهواپیمای شخصی حاضرآماده ی بردنشان به هرجای ایران و دنیاست وهرگز صف دارودر13آبان نایستادندهرگز دربیمارستان بابرخوردهای وحشیانه ی بعضی کادرهای پزشکی روبرونشده اندهرگز عزیزشان را بخاطراهمال کادرپزشکی نالایق از دست نداده اند هرگز گوشه خیابان با85-90سال سن برای فروختن سبزی رشته ی پلویی لیف و کیسه یاهرچیزه دیگری بساط پهن نکرده اند هرگز چشمشان به دست یکی که میوه ای در دست داردیا گوشتی گیرنکرده است وبغض راه گلویشان را نبسته است.
نمیدانم کی میخواهندخجالت بکشندوکی میخواهیم خجالت بکشیم که درسته کمک به نیازمندان درهرجای کره ی خاکی واجب است ولی بجای دنبال پز دادن و اداهای مضحک درآوردن بهترنیست حداقل قسمتی از این کمکها رابه جای خوردن خودشان و مقداری به سومالی یا اینطرف واونطرف فرستادن صرف رفاه حال مردم خودمان کنند؟
شرم بر شما و برهرکسی که دنیای فانی را به خدا و دنیای باقی ترجیح میدهد.
عجبا
آن چه برای مردم اظهر من الشمس است ؛ شعارهای دروغین و وعده های پوچ بسیاری از مدیران و مسئولان است . تا وقتی که صدا و سیما به جای انعکاس گرفتاری ها و دردهای مردم و وادار ساختن مسئولان به پاسخگویی ، مبالغ سرسام آوری از جیب همین مردم صرف ساخت و پخش انیمیشن تاسف آوری می کند و
با تمسخر مردم ، خانواده ی ایرانی را با پول یارانه ، هدف مندانه ، در رفاه معرفی می کند ، دیگر چه باید گفت؟
مگر حرفی هم باقی می ماند جز آنکه با صدایی رسا ،
خطاب به این مسئولان بگوییم : دست مریزاد !
انگار هنوز فرق فقر رو با کسی که با قحطی دست و پنجه نرم میکنه رو نمیدونن. اگر کسی دیدید که از کمک به مردم سومالی ناراضیه بدونید که اصلا انسانیت نداره
تو معلومه از اون دسته آدمهایی هستی که اصلا معنی فقر رو نچشیدی . واصلا نمی تونی درد این جور آدمها رو بفهمی.حدس می زنم ازا ونایی هستی که با مواهب دولتی خانواده ات بزرگ شده اند یا نهلایتا یک میراث پدری داشته اید شاید هم در دفاع از دولت حاضری هر چی دهنت در می اد بگی!...
این همه آدم که زندگی فلاکت باری حتی بدتر از این دارند یعنی همه تو جوونیشون اهل یللی تللی بودند...!!
اصلا الان ما این همه جوون بیکار وبی مسکن وازدواج نکرده داریم..تو میدونی آینده اینا چی میشه!!..
واقعا که برات متاسفم!
ممنون از نظرتون .موفق باشید.
ما که شکممون سیر و جیبمونم پر پول چه کار داریم به بادکنک فروشو فال فروشو کلیه فروش اگه این افراد تنبل مثل من همت داشتن تو جوونیشون چندتا آدم فروخته بودن دیگه الان لازم نبود تو پیری بادکنک بفروشن!!!!!
چند کلاس درس خوندی؟؟!!!
ولی اینک ...؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
اولا تهمت نزن که دل خودتو خوش کنی !
دوما کشوری که نتونه حقوق سالمندان و کودکان را تامین کنه به هیچ دردی نمیخوره !
من که مذهبی نیستم شما که هستی ؟
یه روز باید جواب بدید برای تک تک ظلمی که در حق این ادمهای بی دفاع و ضیعف شده !
عزیزم خودت تنهایی فکر کردی و به این جملات گهربار رسیدی ؟
شما خودت جوونیت چه غلطی کردی که به مرض نفهمی دچار شدی؟
به خدا کشور و انقلاب ما هر چی می کشه از این نفهمیدن ها و فکر نکردن ها و پرگویی های صد من یه غاز می کشه.