بلیط فروش آبرو ندارد اما اختلاسگر 3 هزار میلیاردی باید آبرویش حفظ شود؟!

با این حساب باید آبروی اشخاص حفظ شود و قطعاً بزه های کوچک در زمره افشای اشخاص و بردن آبرویشان قرار نمی گیرد. اما در ایران گویا همه چیز برعکس است و بزهکاران به واسطه آن که پشتوانه ای ندارند و دست هایی نیست که پشتشان قرار گیرد و دیگران را توجیه کند که اینها در حد خود خانواده و آبرو دارند، در سطح افکارعمومی له می شوند و بزرگ ترین این اقدامات در رسانه ملی رخ می دهد.

در مقابل اما مفسدین اقتصادی علی الظاهر مصونیت آهنین دارند و در سطح افکار عمومی به جز کرباسچی و جزایری، نوعا چهره متهمان مفاسد اقتصادی که جرم بسیاری از ایشان به مراتب بزرگتر از اینها بوده، بر صفحه تلویزیون به نمایش درنیامده که البته در این معدود موارد نیز ظاهراً انگیزه های سیاسی بی تاثیر نبوده. هرچند اکنون هنوز جرم در دادگاه ثابت نشده، اما حتی بعد از آن هم نباید تعجب کرد اگر یک بار هم نام اعضاء خانواده ای که در بطن اختلاس سه هزار میلیارد تومانی قرار دارند، از تلویزیون اعلام نشود؛ به هر حال این خانواده، آبرو دارند و نباید آبرویشان ریخته شود.

با این حال نباید خرده گرفت که تصاویر واسطه های بیچاره دربی از بخش خبری 20:30 نشان داده می شود و برای چندهزار تومان آبرویشان حراج می شود؛ واسطه هایی که از نیمه شب در صف می نشینند تا ابتدای صبح، یک بلیت چندهزار تومانی بخرند و برای پر کردن چاله ای از چاله های زندگی شان، به چند برابر بفروشند. اینها را بگذارید کنار متهمان آب بازی که پس از آن برنامه مشخص شد رفتارشان جرم است و تلویزیون هم نشانشان داد. با این اوصاف آب بازی برای مملکت خطرناک تر است یا اختلاس؟!