آیا شما تا کنون تجربه سفر با یک هواپیمای فاقد خلبان انسانی را داشته اید ؟ این سوالی است که در سال 2017 از نیمی از مسافران هوائی پرسیده شده و اغلبشان گفتند که حتی اگر بلیط ارزانتر باشد، آنها این کار را نمی کنند.
به گزارش سرویس آی تی انتخاب به نقل از نیوزویک،بسیاری از مسافران هوایی معتقدند که خلبانانکار خود را به بهترین نحو انجام می دهند و با وجود خلبان ها نیازی به سیستم های بدون خلبان یا به اصطلاح خودران نیست.
اما داستان های متعددی در سراسر دنیا در مورد تخلفات برخی خلبان ها وجود دارد. برای مثال عدم تعادل خلبان ها،اعمال رانت،دعوا و حواس پرتی و ... از همه این ها مهم تر به هر حال، باید بپذیریم که خلبان ها انسان هستند. اما نرم افزارها می توانند این ماجراها را تغییر دهند . برای مثال تجهیز هواپیماهای مسافربری با یک سیستم هدایت خودران گاهی قوی تر از تجربه خلبان ها عمل می کند.
اما در حقیقت نیز ، در بسیاری از پروازها، سیستم های Autopilot و به عبارتی خودران استفاده می شود و در حال حاضر تقریبا تمامی هواپیماهای جهان به این سیستم مسلط هستند. به نظر می رسد در مواقع خطر نرم افزار ها با سرعت بالاتری مشکلات را تشخیص داده و رفع می کنند.این موضوع به ویژه زمانی که خلبان هیچ دیدی ندارد و نمی تواند چیزی را ببیند و یا حتی نمی داند که کجاست حائز اهمیت است.
حتی در حوزه آموزش نیز نسل جدیدی از خلبانان نرم افزاری که برای وسایل نقلیه خودآموزی و یا هواپیماهای بدون سرنشین توسعه یافته اند،مورد استفاده قرار می گیرند که با هوش انسانی ترکیبی مناسب برای پرواز را شکل می دهند.
هواپیماهای بدون سرنشین به شکل های مختلفی در حال نفو به سیستم هوشمند پروازی هستند. از اسباب بازی های کوچک تا هواپیماهای بالدار موشکی و یا حتی هواپیمای 7 تنی که می توانند به مدت 34 ساعت پرواز کنند.
هنگامی که هواپیماهای بدون سرنشین برای اولین بار معرفی شدند، تنها قادر بودند که از راه دور توسط اپراتورهای انسانی پرواز کنند. با این حال،سیستم های جدیدتر چندان نیازی به حمایت انسان ها ندارند. این هواپیماها نیاز به پهنای باند ارتباطی قابل توجهی بین خود و مرکز کنترل، دارند تا دستورات را از اپراتور هوشمند دریافت کنند.
برخی هواپیماهای بدون سرنشین برای سرگرمی هایی مثل عکاسی می توانند در مسیرهای مشخص شده توسط انسان ها بچرخند.محققان دانشگاه ها، شرکت های تجاری و سازمان های نظامی اکنون استفاده های گسترده تری از این محصولات انجام می دهند.افزون بر این ها هواپیماهای بدون سرنشین می توانند مانورهای گسترده ای را با هماهنگی یکدیگر ترتیب دهند.
از سوی دیگر هواپیماهای بدون سرنشین نیازی به تجربه خلبانی ندارند. در حالی که در هواپیماهای کنترل شده توسط انسان، تجربه حرف اول را می زند.حتی یک فرد که می خواهد با یک هواپیمای کوچک پرواز کند( برای استفاده شخصی و غیر تجاری)، قبل از گرفتن مجوز خلبان خصوصی نیاز به 40 ساعت پرواز آموزشی دارد. افزون بر این که خلبانان هواپیمایی تجاری حداقل باید 1 هزار ساعت پرواز کنند تا مجوز خلبانی دریافت کنند.
آموزش و تجربه در پرواز ، خلبانان را برای سناریوهای غیرمعمول و اضطراری آماده می کند. اما بسیاری از خلبانان در هنگام خطر به لحاظ سرعت عمل چندان قوی عمل نمی کنند. اما با استفاده از نرم افزار، هر هواپیما می تواند افزون بر تجربه خلبانان روی سیستم هوشمندپروازی نیز حسابی ویژه باز کند.
به اعتقاد برخی از کارشناسان استفاده از سیستم نرم افزاری کنترل خلبانان نه تنها امنیت پرواز را ارتقا می دهد بلکه برای مسافران نیز شرایطی پر آرامش تر فراهم می کند.
بر خلاف انسان ها ، کامپیوترها مجموعه ای از دستورالعمل ها را در نرم افزار خود دارند که هر بار به همان شیوه عمل می کنند. شاید مهمترین مزیت این سیستم این است که : به جای آموزش دادن هزاران نفر از خلبانان با مهارت های جدید، تنها با به روز رسانی و دانلود نرم افزار پرواز کل سیستم پروازی به روز رسانی می شود.
