اینترنشنال پالسی دایجست نوشت: طی چند سال گذشته تعدادی از کارشناسان و تحلیلگران امور خاورمیانه، پیش بینی گرم شدن روابط ایران و مصر را مطرح کرده اند. آنها با اشاره به موارد آغازین در بهبود روابط دو کشور مدعی شدند برقراری ارتباط میان آنها در شرف وقوع است.
به گزارش «انتخاب»؛ در ادامه این مطلب آمده است: علی رغم اینکه مصر متحد رقیب دیرینه ایران در منطقه یعنی عربستان سعودی است، در خصوص سوریه موضع مشابهی با تهران دارد. به علاوه ایران نیز نقش مصر به عنوان یک عامل ثبات دهنده در منطقه را با پذیرش حضور این کشور به عنوان یکی از طرف های مذاکره در کنفرانس لوزان که به وضعیت سوریه می پردازد، پذیرفته است.
علی رغم تمایل به گرم شدن روابط با ایران، مصر تحت ریاست جمهوری عبدالفتاح السیسی متعهد شده که متحد رقبای منطقه ای ایران یعنی عربستان و امارات بماند چرا که هر دو کشور پس از روی کار آمدن السیسی اقدام به کمک مالی و سرمایه گذاری در مصر کرده اند.
به علت تحریم های بین المللی، ایران در حال دست و پنجه نرم کردن با شرایط نامناسب اقتصادی خود است. تحریم های اقتصادی در دولت اوباما و تشدید آنها در دولت ترامپ باعث شده سرمایه گذاران بین المللی بازار ایران را مخاطره آمیز بدانند. بنابراین اقتصاد در حال تضعیف ایران به این زودی ها قادر نخواهد بود کمک های مالی موردنیاز مصر را همانند دو کشور عربستان و امارات تامین کند.
دولت ژنرال سیسی برای مقابله با اخوان المسلمین مصر به حمایت مالی و دیپلماتیک عربستان و امارات وابسته است. به علاوه مصر، عربستان سعودی و امارات هر سه در محاصره اقتصادی و دیپلماتیک قطر شراکت دارند. هدف از این محاصره واداشتن قطر به قطع حمایت از گروه حماس و اخوان المسلمین است. سیسی می داند نزدیک شدن به ایران، ریسک برانگیختن دشمنی عربستان و امارات را به دنبال دارد و در عین حال این دو کشور نیز نمی توانند اجازه دهند که مصر به آغوش ایران بیفتد چراکه این کشور بهترین ابزار بیمه آنها در برابر ایران و اخوان المسلمین است.
عربستان و امارات ترجیح می دهند با حمایت از دولت مصر، اخوان المسلمین را داخل این کشور حصر و اثرگذاری آن را خنثی کنند. امارات و عربستان، السیسی را شخص مناسبی برای سرکوب اخوان المسلمین می دانند. علاوه بر مهار اخوان المسلمین، عربستان و امارات برای حفظ توازن قوا در برابر ایران به مصر نیاز دارند. بنابراین علی رغم نشانه های مثبت اخیر میان مصر و ایران، السیسی توان نزدیک شدن به ایران و به خطر انداختن روابط حسنه اش با عربستان، امارات و سایر کشورهای همفکر عرب با آنها را ندارد.
اگر مصری ها گاهی تمایل نشان می دهند به این دلیل است که بازار گرمی کنند و حق پا جلو نگذاشتنشان را در روابط با ایران بخواهند در روابط خودشان با آمریکایی ها و اسراییل از آنها طلب کنند.