همشهری آنلاین: در مورد سعید صادقی که به نیمکت پرسپولیس چسبید و بعدتر نشان داد این اتفاق ناعادلانه هم نبوده است.
تردیدی نیست که پرسپولیس در نیم‌فصل دوم نسبت به دور رفت عملکرد بهتر و شاداب‌تری داشته است. این تیم، هم بیشتر امتیاز گرفته و هم معمولا نمایش‌های بهتری داشته است. چنین تفاوتی ریشه در مسائل مختلف دارد؛ ازجمله اینکه بالاخره سرمربی تیم عوض شده و او رو به استفاده از تنها یک هافبک دفاعی آورده که این مسئله قوای تهاجمی تیم را افزایش داده است. خرید‌های مهم زمستان و مخصوصا مثلث عبدالکریم حسن، اوستون ارونوف و عیسی آل‌کثیر هم به افزایش توان تیم کمک کرده‌اند. این درست یکی از همان نقاط عطف تیم است و شاید اگر اوسمار ویرا هم همان موجودی نیم‌فصل اول را در اختیار داشت، نمی‌توانست چنین نمایش‌هایی از تیمش بگیرد. به هر حال بازیکن ابزار مربی است و حضور این نفرات هم سروشکل متفاوتی به پرسپولیس داده است.
از زمانی که بازیکنان جدید جذب پرسپولیس شدند و به سرعت هم در ترکیب اصلی قرار گرفتند، طبیعتا برخی نفرات از ارنج بیرون رفتند. شهاب زاهدی که کلا از پرسپولیس رفت، علی نعمتی و سعید صادقی هم نیمکت‌نشین شدند. نعمتی که ادعای چندانی نداشت، اما صادقی در قامت بمب نقل‌وانتقالات و با بنز و بادیگارد به پرسپولیس آمد و بعد از پنجره زمستانی گذشته، به کلی جایگاهش را از دست داد. در نتیجه طبیعی است که شرایط او به شکل خاص‌تری از سوی رسانه‌ها رصد شود. صادقی تا بازی برگشت با ذوب‌آهن بازیکن فیکس پرسپولیس بود، اما از آنجا به بعد جای خودش را به ارونوف داد. او تا هفته هجدهم ۱۳۹۶دقیقه برای پرسپولیس بازی کرده بود که حاصل آن تنها یک گل زده و صفر پاس‌گل بود. از بعد از تثبیت ارونوف در ترکیب، صادقی طی ۹هفته اخیر تنها ۹۸دقیقه برای سرخپوشان به میدان رفته و البته کیفیت کار او در همین مدت هم طوری بوده که خیلی‌ها نیمکت‌نشینی را تصمیمی درست در مورد هافبک ۳۰ساله قرمز‌ها دانسته‌اند. با این شرایط هیچ بعید نیست صادقی جزو نخستین خروجی‌های تیم بعد از پایان فصل باشد.
