النهار در ابتدا با بررسی ظاهر این بازیگر و تعاریف اغراق آمیز چنین می نویسد : «گلشیفته فراهانی با زیبایی شرقی و چشمان کودکانه‌اش می‌تواند قلب کارگردان‌ها و تماشاگران را تسخیر کند. بعضی‌ها او را با الیزابت تیلور! قابل مقایسه می‌دانند و بعضی او را ترکیبی از گرتا گاربو و جان مورو دانسته‌اند اما او ترکیب دلنشینی از همه اینهاست.»
ریشه های هویتی هر فردی را باید در فرهنگ و تمدن کشورش جستجو کرد اما گلشیفته در این باره به النهار می‌‌گوید: «بعد از اینکه ایران را ترک کردم دیگر در هیچ کجا ریشه نداشته‌ام. بادها مرا به جاهای ناشناخته‌ای می‌برند که چیزی از آن‌ها نمی‌دانم. انگار به چیزی می‌رسم بدون آنکه جستجویش کرده باشم!»
طرفدارانش که مدام سعی می کنند خروج او از ایران را نتیجه سخت گیری حکومت و به تقابل کشیده شدن وی با اسلام را پای شجاعت او بگذارند، ، اما گلشیفته فراهانی نظر دیگری دارد: «من برای بازی در فیلم مجموعه دروغ‌های ریدلی اسکات در مقابل لئوناردو دی کاپریو از ایران خارج شدم.»
وی در اظهاراتی که حکایت از اوج بی اطلاعی او در مورد فلسفه خجاب دارد، می افزاید: «در ایران ما مشکل اجباری بودن حجاب را داریم. حتی در فیلم‌ها هم باید با حجاب ظاهر شویم. خیلی زود فهمیدم من نمی‌توانم با این وضع فیلم بازی کنم. من با حجاب مشکل بنیادی دارم. از حجاب متنفرم. در اسلام حجاب را برای جلوگیری از شهوت مردان مقرر کرده‌اند اما من دوست ندارم در چنین اجباری قرار بگیرم. مشکل اینجا است که بعضی‌ها فکر می‌کنند ما از شکم مادرمان با لباس و حجاب بیرون آمده‌ایم.»
گفتنی است گلشیفته فراهانی پس از آن که در فهرست «کشف سال!» جشنواره سزار قرار گرفت، در پروژه عکاسی این مجموعه شرکت کرد که در آن، عکس‌هایی از نیم‌تنه برهنه هنرپیشه‌ها در مجله فیگارو منتشر شد.
آخر و عاقبت همه مارو ختم به خیر بفرما .....
آمین.....