arrow-right-square Created with Sketch Beta.
کد خبر: ۹۶۰۲۷
تاریخ انتشار: ۳۰ : ۲۰ - ۲۴ بهمن ۱۳۹۱

داورهاي عزيز، گوش‌هايتان را کجا جا گذاشته‌ايد؟

پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
همانطور که از تيتر مطلب برمي‌آيد، روي حرفم با داوران جشنواره و اين بد سليقگي است که در انتخاب‌هايشان داشته‌اند. به انتخاب‌هاي ديگر اين دوستان عزيز کاري ندارم که آه از نهاد جماعت منتقد درآورده، اما درباره سيمرغ بهترين موسيقي متن واقعا کم لطفي شده است. اين درست که اکثر موسيقي فيلم‌هاي امسال بيشتر تکنيکي ساخته شده بودند و نقش افکت را بازي مي‌کردند تا موسيقي، اما از ميان همين آثار هم قطعا اين موسيقي‌هايي که شما انتخاب کرده‌ايد شنيدني‌ترين‌ها نبوده‌اند. احتمال قوي اينکه هرسال وقتي فيلم‌هاي دولتي آنقدرها مورد استقبال قرار نمي‌گيرند، هميشه سعي مي‌شود از سيمرغ‌هاي ديگري غير از بهترين فيلم و بهترين بازيگري و امثالهم برايشان خرج شود. مي‌ماند سيمرغ موسيقي و تدوين و جلوه‌هاي ويژه و از اين دست که به نظر دوستان سيمرغ‌هاي کم‌اهميت‌تري هستند. در عين حال برنده شدنشان مي‌تواند براي آن فيلم، دستاورد جشنواره‌اي محسوب شود و به ليست آمار جوايز دريافتي افزوده کند. امسال اما در ليست کانديداهاي موسيقي هم اين وضعيت آماري رعايت شده است! يعني انگار پيش فرض داستاني اين بوده که ليست کانديداتوري فيلم‌هاي دولتي هم بالا برود.

موسيقي که فريدون شهبازيان عزيز با همه احترامي که برايش قائلم براي فيلم «فرزند چهارم» ساخته اصلا در حد و اندازه سيمرغ نيست. همينطور است درباره موسيقي «خاک و مرجان» ساخته آرمان موسي‌پور. من نمي‌دانم آقايان داور گوش‌هايشان را کجا جا گذاشته بودند که موسيقي بسيار خوب حسين عليزاده را براي «آسمان زرد کم‌عمق»، موسيقي مارتين شمعون‌پور را براي «قاعده تصادف»، موسيقي پيمان يزدانيان را براي «جيب بر خيابان جنوبي» و موسيقي ماني منادي‌زاده را براي «سر به مهر» نشنيدند؟ قطعا مسير حرفه‌اي حسين عليزاده و پيمان يزدانيان را جايزه دوستان تعيين نمي‌کند اما بي‌شک مي‌تواند اثر بسزايي در روند کاري آهنگسازان جواني چون شمعون‌پور و منادي‌زاده داشته باشد.

خدا را شکر که حامد ثابت را براي«برلين منفي هفت» و کارن همايون‌فر را براي «هيس دخترها فرياد نمي‌زنند» نامزد کرده‌اند وگرنه اين ليست جايي براي کمترين اميدواري‌ نداشت. اي کاش آقايان داور حداقل در اعلام نامزدها کمي سليقه به خرج مي‌دادند و حداقل کاري که مي‌کردند اين بود که کانديداهاي بهتري انتخاب مي‌کردند اما در نهايت جايزه را به هماني که دلشان مي‌خواست مي‌دادند. در اين صورت مي‌شد دل را خوش کرد به اينکه اين دوستان موسيقي‌هاي خوب را از موسيقي‌هاي متوسط و ضعيف تشخيص داده اما بنا به مناسباتي جايزه به اثر ديگري تعلق پيدا کرده است.

سميه قاضي‌زاده
نظرات بینندگان