پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : تحریف واقعیات و تاریخ آفتی
است که همه اقوام و ملت ها کم و بیش با آن روبرو هستند. این آفت علل و
عوامل گوناگونی دارد، برخی عمدی و با انگیزه دگرگون کردن واقعیات صورت می
گیرد و برخی هم غیر عمدی و برخاسته از حبّ و بغض نسبت به افراد و
جریانات اجتماعی و سیاسی است.
به گزارش انتخاب به نقل از بازتاب،
حجت الاسلام سید حمید روحانی (نویسنده کتاب نهضت امام خمینی)، ظاهرا هنگام
آوردن تلگراف ها و نامه های امام به شاه، جمله ای از امام که در آن شاه را
"اعلی حضرت" خطاب کرده بودند، با این تصور که چندان صلاح نیست، سانسور می
کند، اما امام می فهمند و مخالفت می کنند.
فراز مورد نظر از تلگرام امام چنین بود:
«...فرموده اعلی حضرت موافق است با
آن چه از پیغمبر اسلام (صلی الله علیه و آله) به ما رسیده است : اذا ظهرت
البدع فی امّتی فلیظهر العالم علمه، فمن لم یفعل فعلیه لعنة الله...»
آقای روحانی در مقدمه چاپ پانزدهم این کتاب ، با اشاره به دقت نظر امام می نویسد:
امام از من پرسیدند:
«چرا این جمله را حذف کردید؟ اگر به
نظر شما نادرست بود، می آوردید و آن را مورد انتقاد قرار می دادید. شما
باید خود را وادار کنید و عادت دهید که در نوشتن تاریخ حبّ و بغض را کنار
بگذارید و واقعیت ها را بنویسید، هر چند به ضرر خودتان یا به ضرر کسانی
باشد که به آنان علاقمندید. من هم ممکن است اشتباه کنم. شما نباید از کنار
اشتباهاتم یا آن چه به نظر شما اشتباه می آید، بی سرو صدا بگذرید، این
کار خلاف وظیفه ای است که بر عهده گرفته اید. مورخی که برای خدا قلم می
زند، نه گزاف می گوید و نه کتمان حقایق می کند....سعی کنید مورخ بی غرضی
باشید، مسائل و حوادث را آن طور که واقع شده است، شرح دهید. نوشته شما
مبالغه آمیز نباشد، پرده پوشی هم در آن نشده باشد، نه اغراق کنید، و نه
انکار....» (نزدیک به این مضامین)
امام (رض) در این جملات ملاک های تاریخ نگاری را
گوشزد می کنند که نباید حب و بغض مورّخ در ثبت واقعیات تاریخی تأثیر
بگذارد. مورخ نه گزاف می گوید، نه اغراق می کند و نه انکار و پرده پوشی.
سپس امام به توضیح آن فراز از تلگرام خود به شاه پرداخته و
افزودند:
«در مورد آن چه در جواب تلگراف شاه
آمده باید توجه کنید که وظیفه دینی ما اقتضا می کند که در قدم اول با زبان
ملایم، با زبان پند و اندرز با افراد مواجه شویم، خواه شاه باشد یا
شبان. وظیفه علما در قدم اول ارشاد است و در این وظیفه نباید میان انسان
ها ، از نظر مقام ، موقعیت و منصب فرق بگذارند. وظیفه علما همان وظیفه
انبیاست. انبیای الهی آمده اند تا دست انسان ها را بگیرند و آن ها را از
لجنزار مادی و دنیوی نجات دهند. این که می بینید خداوند متعال به حضرت
موسی می فرمایند: و قولا له قولا لیّنا لعلّه یتذکّر او یخشی (طه : 44)
برای این است که هدف نجات انسان ها می باشد و در این هدف مقدس میان فرعون
با دیگران تفاوتی نیست.»
پرهیز از اغراق و گزافه گویی
• مورد دوم : در ص 14 این مقدمه آمده است:
در این دفتر در بخش زندگی نامه نگاشته بودم : «...مادر امام خمینی (بانو هاجر) زنی دانا و روشن ضمیر و از خاندان علم و تقوا و معاریف است.»
امام روی «دانا و روشن ضمیر» خط
کشیدند و بدین گونه از این نگارنده خرده گرفتند از کجا می دانید بانویی
که سده ای پیش در یکی از روستاهای ایران می زیسته «دانا و روشن ضمیر»
بوده است؟!
شما این دقت نظر امام را با بی مبالاتی هایی که در جامعه ما وجود دارد
مقایسه کنید، و ببینید چقدر با سیره امام فاصله داریم! گاه به خاطر علاقه
به یک شخصیت سخنانی در باره اش می گوییم که همه می دانند دروغ است و
واقعیت ندارد، خودش هم می داند دروغ است ولی به هر دلیلی سکوت می کند.
شاید خوشش هم بیاید، چون معمولا آدمی زاده از این که تعریف اش کنند، خوشش
می آید. یا به خاطر بغض و کینه ای که از یک شخصیت داریم، به گونه ای در
باره اش حرف می زنیم که گویی این شخص هیچ نقطه مثبتی ندارد و شرّ محض است!